Η μεγαλύτερη αλήθεια για τη Συρία έχει ίσως ειπωθεί από αμερικανικό ινστιτούτο

Ελάχιστοι γνωρίζουν όλη την πραγματικότητα για τον πόλεμο της Συρίας.
Ο πολύ σκληρός εμφύλιος πόλεμος χαρακτηρίστηκε και χαρακτηρίζεται από προπαγάνδα τόσο στο εσωτερικό της Συρίας όσο και όλο τον κόσμο, σκεπάζοντας ή αποκαλύπτοντας μόνο μέρος των φρικιαστικών πράξεων τόσο από πλευράς καθεστώτος του Μπασάρ αλ Άσαντ, όσο και των τρομοκρατών ανταρτών.
Σε αυτό το πλαίσιο, λοιπόν, ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η άποψη ενός αμερικανικού ινστιτούτου. To Ron Paul Institute for Peace & Prosperity ιδρύθηκε από τον γνωστό Αμερικανό επιστήμονα και Ρεπουμπλικανό πολιτικό, Ron Paul. Σε ουκ ολίγες εκθέσεις του για την ανάμειξη των Ηνωμένων Πολιτειών στον πόλεμο, το ινστιτούτο επιρρίπτει μεγάλες ευθύνες στις αμερικανικές κυβερνήσεις για την κατάσταση που επικρατεί στη Συρία.

Χαρακτηριστικά, αναφέρει: «Ο Άσαντ έπρεπε να έχει ήδη εγκαταλείψει. Ο Πρόεδρος Ομπάμα πίστευε ότι θα ήταν απλώς μια άλλη επιχείρηση “αλλαγής καθεστώτος” και ίσως ο Άσαντ θα κατέληγε σαν τον Σαντάμ Χουσεϊν ή τον Γιανούκοβιτς. Ή ίσως τον Γκαντάφι. Οι ΗΠΑ ξόδεψαν δισεκατομμύρια για να απαλλαγούν από αυτόν, ενώ έδωσαν ακόμη όπλα και εκπαίδευση σε ομάδες ριζοσπαστών που επιτέθηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες, στις 9/11 (2001). Αλλά με τη βοήθεια των συμμάχων του, ο Άσαντ έχει σχεδόν νικήσει αυτή την, υποκινούμενη από έξω, εξέγερση».

Το ινστιτούτο σχολιάζει πως, κάθε φορά που ο συριακός στρατός πλησίαζε μια κατεχόμενη πόλη ή επαρχία, η αμερικανική κυβέρνηση και οι υπάκουοι σύμμαχοί της εξέδωσαν τις συνήθεις προειδοποιήσεις ότι ο Άσαντ δεν απελευθέρωνε την επικράτεια αλλά προσπαθούσε στην πραγματικότητα να σκοτώσει περισσότερους από τους πολίτες του λαού του. «Θυμηθείτε το Χαλέπι, όπου οι ΗΠΑ ισχυρίστηκαν ότι ο Assad σχεδίαζε τη μαζική σφαγή μόλις ανακτήσει τον έλεγχο; Ως συνήθως, οι νεοσυντηρητικοί και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης έκαναν λάθος. Ακόμη και ο ΟΗΕ έχει παραδεχθεί ότι με το Χαλέπι πίσω στα χέρια της συριακής κυβέρνησης, εκατοντάδες χιλιάδες Σύριοι έχουν επιστρέψει. Υποθέτουμε ότι πιστεύουν πως επέστρεψαν πρόθυμα, ώστε ο Άσαντ να τους σκοτώσει; Η αλήθεια είναι ότι το Χαλέπι ξαναχτίζεται. Οι Χριστιανοί γιόρτασαν το Πάσχα εκεί την άνοιξη για πρώτη φορά εδώ και χρόνια. Δεν υπήρξε σφαγή. Πιστέψτε με, αν υπήρχε σφαγή θα είχαμε ακούσει για αυτό στα μέσα ενημέρωσης!». «Ήρθε η ώρα να φύγετε απλά από τη Συρία!», διαμηνύει το ινστιτούτο.

Επιπλέον, το Ron Paul Institute επιτίθεται κατά πρόσωπο και σε συγκεκριμένα πρόσωπα της αμερικανικής κυβέρνησης, όπως ο ειδικός απεσταλμένος για τον συριακό πόλεμο, Τζέις Τζέφρεϊ, ο οποίος υποστήριξε πρόσφατα πως οι Σύροι τρομοκράτες της αντιπολίτευσης «δεν είναι τρομοκράτες, αλλά άνθρωποι που πολεμούν έναν εμφύλιο πόλεμο εναντίον ενός βάρβαρου δικτάτορα». «Στις 15 Νοεμβρίου, ο Τζέφρεϊ ανέφερε ότι τα αμερικανικά στρατεύματα δεν θα εγκαταλείψουν τη Συρία προτού εγγυηθούν τη νίκη εναντίον του ISIS, συμπληρώνοντας πως “δεν γίνεται υπάρξει διαρκής ήττα του ISIS μέχρι να υπάρξει θεμελιώδης αλλαγή στο καθεστώς της Συρίας και θεμελιώδης μεταβολή του ρόλου του Ιράν στη Συρία, η οποία συνέβαλε σημαντικά στην άνοδο του ISIS στην πρώτη θέση το 2013 το 2014”. Ο Τζέφρεϊ είναι απλώς μια άλλη ανακύκλωση του μύθου ότι η συριακή αντιπολίτευση συνίστατο σε καλούς λαούς που ήθελαν να εδραιώσουν τη δημοκρατία στη χώρα. Στην πραγματικότητα, η αντιπολίτευση ενσωμάτωσε τρομοκρατικά στοιχεία από την αρχή και ομάδες όπως το ISIS και οι θυγατρικές της Αλ Κάιντα», υπογραμμίζει το ινστιτούτο, κατηγορώντας τον διπλωμάτη πως επιχειρεί να δώσει στο Ισραήλ ένα κομμάτι από την «πίτα» των συριακών εδαφών.
Εκτός από τις γνωστές πρακτικές του καθεστώτος Άσαντ, και οι αντικυβερνητικοί αντάρτες έχουν κατηγορηθεί για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μεταξύ των οποίων βασανιστήρια, απαγωγές, παράνομη κράτηση και εκτελέσεις αμάχων και στρατιωτών.

Ο συριακός πόλεμος έχει κοστίσει τη ζωή σε πάνω από 300.000 ανθρώπους, σύμφωνα με εκτιμήσεις του ΟΗΕ και διαφόρων ΜΚΟ. Για να γλιτώσουν από τη βία, περίπου 4 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν εγκαταλείψει τη χώρα, ενώ πάνω από 7 εκατομμύρια έχουν εκτοπιστεί εντός της Συρίας.

Ας θυμηθούμε από τη φίλη Βικιπέδια το χρονικό του πολέμου:

Ο συριακός εμφύλιος πόλεμος βρίσκεται εξέλιξη από τον Μάρτιο του 2011. Ο πόλεμος έχει τις απαρχές του στην εξέγερση που ξέσπασε στη Συρία στο πλαίσιο της Αραβικής Άνοιξης. Η συριακή κυβέρνηση ανέπτυξε τον στρατό για να καταστείλει την εξέγερση, και αρκετές πόλεις πολιορκήθηκαν. Σύμφωνα με μάρτυρες, στρατιώτες που αρνήθηκαν να ανοίξουν πυρ εναντίον αμάχων εκτελέστηκαν με συνοπτικές διαδικασίες από το στρατό της Συρίας. Η κυβέρνηση της Συρίας αρνήθηκε τη φημολογία για αποστασίες, και κατηγόρησε “ένοπλες συμμορίες” για την πρόκληση ταραχών.

Έτος 2011

Η σκληρή κυβερνητική καταστολή του Ασάντ μετατρέπει τις τοπικές διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες σε μαζική λαϊκή εξέγερση. Στα τέλη του 2011, πολίτες και λιποτάκτες του στρατού σχημάτισαν μάχιμες μονάδες, οι οποίες ξεκίνησαν ένοπλες επιθέσεις κατά του συριακού στρατού. Οι αντάρτες ενοποιήθηκαν κάτω από τη σημαία του Ελεύθερου Συριακού Στρατού και αργότερα ενώθηκαν και δημιούργησαν το Συριακό Εθνικό Συμβούλιο (SNC) και πολέμησαν με ένα ολοένα και πιο οργανωμένο τρόπο. Οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης που αντιτάσσονταν στο καθεστώς του Μπασάρ αλ Ασαντ και σχημάτισαν το Συμβούλιο, είχαν ως στόχο την ανατροπή του Άσαντ. Το συμβούλιο ιδρύθηκε στην Κωνσταντινούπολη, στις 2 Οκτωβρίου 2011. Η σύγκρουση έχει θρησκευτικές προεκτάσεις, καθώς η αντιπολίτευση κυριαρχείται από σουνίτες μουσουλμάνους, ενώ τα κορυφαία στελέχη της κυβέρνησης είναι αλαουίτες μουσουλμάνοι. Επίσης, στον πόλεμο εμπλέκονται άμεσα ή έμμεσα τα περισσότερα κράτη της Μέσης Ανατολής, καθώς και η Ρωσία, οι ΗΠΑ και αρκετά ευρωπαϊκά κράτη, δίνοντας στη σύγκρουση χαρακτήρα πολέμου δι’ αντιπροσώπων. H Συρία έγινε ο τόπος αυτού που αποκαλούμε πόλεμος διά αντιπροσώπων.

Οι ΗΠΑ εναντίον της Ρωσίας, τα σουνιτικά θεοκρατικά κράτη της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ εναντίον του σιϊτικού θεοκρατικού κράτους του Ιράν και της Χεζμπολάχ, όπως επίσης η Τουρκία εναντίον των Αράβων εθνικιστών, λόγω της προσπάθειας αποκατάστασης της οθωμανικής κυριαρχίας στην Συρία, όπως ήταν πριν τον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο.

Έτος 2012

H σύγκρουση γρήγορα κλιμακώνεται σε ολοκληρωτικό εμφύλιο πόλεμο. Τον Ιανουάριο κάνει την εμφάνιση της μια νέα αντάρτική φράξια, η οποία συνδέεται με την Αλ Κάιντα, το μέτωπο Άλ Νούσρα. Ο Άλ Ζαουάχρι καλεί τους μουσουλμάνους σουνίτες να υποστηρίξουν την Συριακή επανάσταση. Τον Φεβρουάριο ο ΟΗΕ καλεί τον Ασάντ να παραιτηθεί, αλλά η Ρωσία και η Κίνα ασκούν βέτο. Η ομάδα φίλων της Συρίας που αποτελεί περισσότερες από 60 χώρες μεταξύ των οποίων η Βρετανία, Γαλλία, Σαουδική Αραβία, Τουρκία, ΗΠΑ ανακηρύσσουν το Συριακό συμβούλιο (SNC) νόμιμο εκπρόσωπο της Συρίας. Η Σαουδική Αραβία και οι χώρες του Κόλπου ανακοινώνουν την στήριξη και την οικονομική ενίσχυση με την δημιουργία ενός ταμείου για την χρηματοδότηση του Ελεύθερου Συριακού Στρατού (FSA). Τον Ιούλιο, οι επαναστατικές δυνάμεις ανατινάζουν στην Δαμασκό το κτήριο που στεγάζονται οι υπηρεσίες ασφαλείας σκοτώνοντας αρκετούς ανώτερους αξιωματούχους, τον υφυπουργό και υπουργό Άμυνας. Οι ΗΠΑ και Βρετανία ανακοινώνουν νέες κυρώσεις για το καθεστώς, αλλά η Ρωσία και Κίνα συνεχίζουν να ασκούν βέτο. Οι δυνάμεις του Ασάντ αντεπιτίθενται. Τον Οκτώβριο, η Υπουργός εξωτερικών της ΗΠΑ, Χίλαρι Κλίντον παύει να αναγνωρίζει το Συριακό Συμβούλιο, καθώς στερείται λαϊκού ερείσματος και δεν μπορεί πλέον να θεωρείται ηγεσία της Αντιπολίτευσης στην Συρία. Χαρακτηρίζει επίσης το μέτωπο Αλ Νούσρα τρομοκρατική οργάνωση. Στα μέσα Ιανουαρίου του 2012, ο Άσαντ χορήγησε γενική αμνηστία για όλα τα εγκλήματα που τελέστηκαν από τις 15 Μαρτίου του 2011 μέχρι τις 15 Ιανουαρίου 2012. Σύμφωνα με την ανακοίνωση, η αμνηστία κάλυπτε όσους διαδήλωσαν ειρηνικά, αυτούς που έφεραν χωρίς άδεια όπλα αλλά και όσους τα παραδώσουν στις Αρχές ως τα τέλη του μήνα, ενώ αμνηστεύονταν και οι λιποτάκτες αν επέστρεφαν ως τις 31 Ιανουαρίου.

Έτος 2013

Οι τζιχαντιστές κυριαρχούν περισσότερο στην Αντιπολίτευση και το καθεστώς Ασάντ ανακτά την στρατιωτική πρωτοβουλία. Τον Απρίλιο ο Συριακός Στρατός μαζί με την Οργάνωση Χεσμπολάχ εξαπολύουν επίθεση στην πόλη Κουσέιρ. Ο Αμπού Μπακρ αλ Μπαγκντάντι, ηγέτης της Αλ Κάιντα, στο Ιράκ, αναλαμβάνει την πατρότητα του μετώπου Αλ Νούσρα και ανακοινώνει την συνένωση των δυο οργανώσεων με την ονομασία Ισλαμικό Χαλιφάτο στο Ιράκ και το Λεβάντε (ISIS). Τον Μάιο δημοσιεύεται μια φωτογραφία που δείχνει τις σχέσεις της Αμερικής με τους τζιχαντιστές. Ειδικότερα, ο Γερουσιαστης Μακέϊν εμφανίζεται σε φωτογραφία με αντάρτες του Ελεύθερου Συριακού στρατού (FSA), ανάμεσά τους και ο ηγέτης των τζιχαντιστών. Στις 30 Αυγούστου, τοβΒρετανικό κοινοβούλιο ψηφίζει κατά της στρατιωτικής επέμβασης στην Συρία. Σημαντικό ρόλο στην περιοχή απέκτησαν και οι Κούρδοι της Συρίας. Έχουν πετύχει σε μεγάλο βαθμό της αυτονομία τους από τον Νοέμβριο του 2013 ως μέρος της συνεχιζόμενης Κουρδικής εξέγερσης. Το Δυτικό Κουρδιστάν δεν αναγνωρίζεται επίσημα ως αυτόνομο κράτος από την Συριακή κυβέρνηση, παρόλο που οι Κούρδοι μαχητές παίρνουν μέρος στις μάχες κατά του ISIS.

Έτος 2014

Τον Ιανουάριο το ισλαμικό κράτος καταλαμβάνει την Φαλούτζα και άλλες μικρότερες πόλεις του δυτικού και κεντρικού Ιράκ αποκομίζοντας χρήματα και σύγχρονο οπλισμό και εξοπλισμό. Η επόμενη πόλη που κατέλαβε το ισλαμικό κράτος ήταν η Μοσούλη τον Ιούλιο. Συγκεκριμένα, 2.500 μαχητές του Ισλαμικού κράτους κατέλαβαν την πόλη που υπερασπίζονταν 60.000 υπερασπιστές. Η ήττα κατέστη αναστρέψιμη στις 9 Ιουλίου, όταν οι τρεις ανώτατοι στρατηγοί -Ανμπούτ Κανμπάρ, Αλί Γαϊντάν, Μαχντί Γαράουϊ- επιβιβάστηκαν σε ένα ελικόπτερο και διέφυγαν στο Κουρδιστάν. Η ενέργεια αυτή έφερε την πλήρη κατάπτωση του ηθικού του στρατού.
Το Ισλαμικό κράτος κυρίευσε και έβαλε χέρι στην κεντρική τράπεζα του Ιράκ. αρπάζοντας δηνάρια αξίας 450 εκ δολαρίων και έθεσε υπό τον έλεγχό του τις πετρελαιοπηγές της περιοχής. Οι επιτυχίες αυτές έφεραν στις τάξεις των τζιχαντιστών νέους μαχητές. Η CIA υπολόγιζε μέχρι εκείνη την στιγμή ότι το Ισλαμικό κράτος διέθετε 31.000 έμπειρους μαχητές, από τους οποίους 12.000 προέρχονται από 74 χώρες. Συγκεκριμένα. από την περιοχή των Βαλκανίων, Βόσνιοι αλλά και Αλβανοί τζιχαντιστές έχουν καταταχθεί στις τάξεις του Στρατού της Κατάκτησης (Army of Conquest ή Jaish al-Fatah (JaF). Ο Στρατός της Κατάκτησης, είναι μια οργάνωση υπό την ηγεσία του Μετώπου αλ Νούσρα και τη συμμετοχή άλλων μικρότερων ισχυρών Σουνίτικων ισλαμιστικών οργανώσεων όπως οι Ajnad al-Sham, Ahrar ash-Sham, Harakat Nour al-Din al-Zenki, Liwa al-Haqq, Jaysh al-Sunna.

Σε αυτήν την περίοδο όμως, φαίνεται ότι ο εμφύλιος έχει ξεσπάσει και στις δυνάμεις που είχαν ενωθεί κατά του Ασάντ. Η προέλαση του Ισλαμικού κράτους στο Ιράκ πυροδοτεί ριζική αλλαγή στις προτεραιότητες της διεθνούς κοινότητας. Mερικές ομάδες σαλαφιστών ανταρτών και o Ελεύθερος Συριακός Στρατός επιτίθονται στον ISIS. H Αλ Κάιντα αποστασιοποιείται από τον ISIS. Η Τουρκία χαρακτηρίσει το μέτωπο Αλ Νούσρα τρομοκρατική οργάνωση μετά την κατάκτηση της πόλης Κεσάμπ. Ο Ελεύθερος Συριακός Στρατός έχει διασπαστεί. Τον Μάιο, μετά από μάχη τριών ετών ο Συριακός στρατός του Ασάντ καταλαμβάνει την Χομς. Τον Ιούνιο, το ISIS καταλαμβάνει την Μοσούλη και το Τικρίτ, αλλάζει το όνομα του σε Ισλαμικό Κράτος και κηρύσσει την ίδρυση του Παγκόσμιου Χαλιφάτου. Μετά από αυτή την συμβολική κίνηση διάφορες τζιχαντιστικές ομάδες και οργανώσεις όπως η Ανσάρ Αλ Σαρία (Λιβύη), οι Ταλιμπάν, και η Μπόκο Χαράμ (Νιγηρία) ορκίστηκαν πίστη στο νέο χαλίφη. Αρχικά, η Αλ Κάιντα τηρούσε εχθρική στάση προς το ισλαμικό κράτος, αργότερα τάχθηκε υπέρ του Ισλαμικού Κράτους.

Έτος 2015

Στις αρχές του 2015, το Χαλέπι ήταν η σημαντικότερη περιοχή αντιπαράθεσης των αντιμαχόμενων δυνάμεων της Αντιπολίτευσης που τώρα είχαν διαχωριστεί αλλά και κατά του Ασάντ. Το Χάλέπι είναι σημαντική πόλη και για τις δυο πλευρές, τόσο στρατιωτικά αλλά και σε πολιτικό επίπεδο. Οι αντάρτες παρέδωσαν την Χομς και υποχώρησαν κρατώντας τον οπλισμό τους υπό την επίβλεψη των Ηνωμένων Εθνών. Οι Κούρδοι αντάρτες απωθούν τους τζιχαντιστές από το Κομπάνι, ενώ το Μάιο μέχρι τον Αύγουστο, το Ισλαμικό Κράτος καταλαμβάνει την Παλμύρα και καταστρέφει αρχαιότητες. Η ολική καταστροφή του ναού του Βαάλ Σαμίν, που θεωρείται ο δεύτερος σημαντικότερος στην αρχαία Ελληνορωμαϊκή Παλμύρα, προκάλεσε αποτροπιασμό σε όλο τον κόσμο. Τον Σεπτέμβριο, η Ρωσία ξεκινά αεροπορικές επιδρομές εναντίον των ανταρτών στη Συρία. Τον Οκτώβριο δημιουργήθηκε το FDS, οι Δημοκρατικές Δυνάμεις της Συρίας οι οποίες πολεμούν κατά του ISIS και συγκεκριμένα κατά του ISIL, ιδρύθηκε με αποστολή να αγωνιστεί για την δημιουργία μιας κοσμικής, δημοκρατικής και ομοσπονδιακής Συρίας, κατά μήκος των εδαφών της Επανάστασης της Rojava στη βόρεια Συρία. To FDS έχει συμμαχήσει με τις κουρδικές ομάδες YPG και YPJ. Το SDF διαθέτει 55.000 αξιόμαχους και εμπειροπόλεμους μαχητές, εκ των οποίων, οι 45.000 μαχητές είναι οι Κούρδοι της Συρίας, δηλαδή οι Μονάδες Προστασίας του Λαού του YPG, καθώς και οι 10.000 μαχητές από τις Αραβικές φυλές της Βόρειας περιοχής της Συρίας, που πολεμούν τους τζιχαντιστές μαζί με το YPG.

Έτος 2016

Τον Μάρτιο, ο Αραβικός Σύνδεσμος κατέταξε την Χεζμπολάχ στην λίστα με τις τρομοκρατικές οργανώσεις. Η Χεζμπολάχ μάχεται στο πλευρό του Άσαντ. Στο πλευρό της Χεζμπολάχ τάχθηκε ο Ιρακινός υπουργός Εξωτερικών, ενώ έντονες ενστάσεις διατύπωσαν το Ιράν και ο Λίβανος. Οι ΗΠΑ δείχνουν να έχουν παραδώσει εργολαβικά τη Συρία στη Ρωσία. Η Ρωσία προσπαθεί να κερδίσει χρόνο μέχρι να έλθει ο επόμενος πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ των ΗΠΑ για να δουν ποιες διαπραγματευτικές προοπτικές υπάρχουν. Προσπαθούν να ενισχύσουν τον Άσαντ μέσα στη Συρία και το χειρότερο να οδηγήσουν τα πράγματα όχι σε de jure αλλά σε de facto διάσπαση της Συρίας. Συγκεκριμένα στη Συρία αυτή τη στιγμή υπάρχει ένα Αλαουιστάν ή Ασαντστάν, ένα Κουρδιστάν το οποίο ανακοινώθηκε τον Μάρτιο. Συγκεκριμένες περιοχές κατέχει επίσης ο ISIS. Τον Σεπτέμβριο, οι υπουργοί Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής και της Ρωσίας, ανακοίνωσαν ένα σχέδιο για την κήρυξη εκεχειρίας στη Συρία, έπειτα από μια ημέρα μαραθώνιων διαπραγματεύσεων στη Γενεύη. Η εκεχειρία έληξε μια εβδομάδα μετά με την Αμερική να είναι εξοργισμένη με τις ειδήσεις περί του βομβαρδισμού μιας πομπής φορτηγών με ανθρωπιστική βοήθεια κοντά στο Χαλέπι της Συρίας. Υπό τον έλεγχο των ανταρτών στο Χαλέπι παραμένουν μόνο δύο σημαντικές συνοικίες, η Σουκάρι και η αλ-Μασάντ μαζί με μια χούφτα μικρών συνοικιών. Οι αντάρτες αποσύρθηκαν από άλλες έξι σημαντικές συνοικίες του Χαλεπίου έναντι της προέλασης του στρατού του Ασάντ. Η ανακατάληψη του Χαλεπίου, που είναι διαιρεμένο σε καθεστωτικούς και αντικαθεστωτικούς από το 2012, είναι η μεγαλύτερη νίκη του Ασάντ απέναντι στους αντάρτες αφότου ξεκίνησε ο πόλεμος στη Συρία. Το Ισλαμικό Κράτος έχει εξαπολύσει επίθεση στην Παλμύρα σε αντίποινα για την επιτυχημένη προέλαση του Συριακού στρατού στο Χαλέπι. Στις 22 Δεκεμβρίου το Ισλαμικό Κράτος εκτελεί με βάναυσο τρόπο δυο Τούρκους στρατιώτες βάζοντας τους φωτιά, στο βίντεο που δόθηκε στην δημοσιότητα πρωταγωνιστεί ο αρχηγός της οργάνωσης Αμπού Μπακρ αλ-Μπαγκντάντι ο οποίος καλεί σε εκδίκηση κατά της Τουρκίας.

Έτος 2017

Τον Φεβρουάριο, η συριακή κυβέρνηση κατηγορήθηκε από την Διεθνή αμνηστία ότι σε όλη την περίοδο της κρίσης εκτελέστηκαν σε συριακή φυλακή πάνω από 13.000 αιχμάλωτοι. Στην έκθεσή της η Διεθνής Αμνηστία αναφέρει ότι οι εκτελέσεις πραγματοποιήθηκαν στη φυλακή Σαϊντνάγια κυρίως από το 2011 έως το 2015, όμως είναι πιθανό να συνεχίζονται και ισοδυναμούν με εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Η πλειονότητα των εκτελεσμένων ήταν άμαχοι που ήταν αντίθετοι στο καθεστώς του Σύρου προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ. Η συριακή κυβέρνηση έχει διαψεύσει επανειλλημένως αυτές τις κατηγορίες. Toν Φεβρουάριο μετά την ανακατάληψη της πόλης Αλ Μπαμπ, από τον τουρκικό στρατό, τελευταίου προπυργίου της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος στην επαρχία Χαλέπι (βόρεια Συρία), 70.000 Σύροι έχουν επιστρέψει σε αυτές τις επαρχίες που έχουν εκκαθαριστεί ενώ 100.000 ακόμα πρόσφυγες αναμένεται να επιστρέψουν μέχρι τα τέλη του 2017. Σημαντικό πλήγμα στον αγώνα κατά της ισλαμικής τρομοκρατίας δέχθηκε η Αλ Κάιντα όταν αμερικάνικο, μη επανδρωμένο αεροσκάφος βομβάρδισε την περιοχή που βρισκόταν ο δεύτερος σε ιεραρχία της Αλ Κάιντα, Αμπού Αλ Χαΐρ Αλ Μάσρι. Ο Αλ Μάσρι ήταν γαμπρός του Οσάμα Μπιν Λάντεν και υπαρχηγός της οργάνωσης. Οι ΗΠΑ θεωρούν ότι η δολοφονία ενός τόσο σημαντικού στελέχους της Αλ Κάιντα θα οδηγήσει σε απάντηση από την πλευρά των τζιχαντιστών.

Οι ΗΠΑ, το Μάρτιο, ανέπτυξαν αρκετές εκατοντάδες πεζοναύτες με πυροβόλα όπλα, στη Συρία, στο πλαίσιο της επιχείρησης για την εκδίωξη του Ισλαμικού Κράτους από τη πρωτεύουσά του, τη Ράκα. Μέχρι στιγμής οι Αμερικανοί στρατιώτες περιορίζονταν στο να προσφέρουν συμβουλές στις δυνάμεις που μάχονται κατά του ΙΚ, κυρίως των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων. Κατά την διάρκεια του Μαρτίου συναντήθηκαν οι στρατηγοί των τριών Αρχηγών Γενικών Επιτελείων, ΗΠΑ-Ρωσίας και Τουρκίας, στην τουρκική πόλη της Αντάλυας στις 7 Μαρτίου. Ο στρατηγός των ΗΠΑ, ο στρατηγός της Ρωσίας και ο στρατηγός της Τουρκίας συναντήθηκαν και συμφώνησαν για τον συντονισμό των στρατιωτικών επιχειρήσεων στην Συρία. Η απόφαση αυτή των ΗΠΑ να στηρίξει τους Κούρδους αντάρτες προκάλεσε πανικό και απογοήτευση στην Τουρκία, καθόσον οι Τούρκοι θεωρούν το YPG τρομοκρατική οργάνωση και παρακλάδι του Τουρκικού ΡΚΚ. Oι Τούρκοι στήριξαν από την αρχή τον Ελεύθερο Συριακό Στρατό (FSA), ο οποίος έχασε πλέον την εμπιστοσύνη των Δυτικών, λόγω της ακραίας ριζοσπαστικοποίησής του στο Ισλάμ.

Μάλιστα ο σημερινός FSA αποτελείται από συμμορίες ισλαμιστών και Τουρκμένων, μιας τουρκικής φυλής της Συρίας, που πολεμάνε για να μετατρέψουν τη Συρία σε προτεκτοράτο της νέας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Οι δημοκρατικές στρατιωτικές οργανώσεις του FSA εγκαίρως είδαν την κατάσταση και έφυγαν από αυτόν και εντάχθηκαν στις SDF. Οι ΗΠΑ κατέρριψαν ολοσχερώς τις νεοθωμανικές επιδιώξεις του Ερντογάν στην Συρία και προανήγγειλε επισήμως την δημιουργία του εφιάλτη της Τουρκίας, το μελλοντικό Κουρδικό κράτος στην Συρία. Οι τρεις Αρχηγοί, αποφάσισαν να διαιρέσουν την Συριακή Ζώνη επιχειρήσεων σε τομείς ευθύνης. Έτσι θα αποφασίσουν σύντομα ποιες ζώνες επιχειρήσεων θα είναι υπό τον απόλυτο έλεγχο των Αμερικανών και δε θα εμπλέκονται οι Ρώσοι και ποιες ζώνες θα είναι υπό τον έλεγχο των Ρώσων χωρίς εμπλοκή των Αμερικανών. Το σημαντικό εδώ είναι ότι δεν αναφέρεται καν ο ρόλος της Τουρκίας, που προφανώς τίθεται εκτός των ζωνών ελέγχου Ρώσων και Αμερικανών, χωρίς να τους δίδεται περισσότερος χώρος ευθύνης, εκτός από την περιοχή που ήδη έχει καταλάβει ο Τουρκικός στρατός.

Οι ΗΠΑ ξεκίνησαν προαναγγελθείσα από τον Ντόναλντ Τραμπ επίθεση κατά της Συρίας στις 07/04/2017 κατά της αεροπορικής βάσης Σαϊράτ. Ο βομβαρδισμός χαρακτηρίστηκε επίθεση κατά κυρίαρχου κράτους από τον πρόεδρο της Ρωσίας, Βαλντιμιρ Πούτιν. Η Ρωσία ανέστειλε τη συμφωνία αεροπορικής ασφάλειας πάνω από τη Συρία και ζήτησε επείγουσα σύγκληση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Η Γαλλία με την υποστήριξη της Μεγάλης Βρετανίας χαρακτήρισε την επίθεση των ΗΠΑ ως «Προειδοποίηση προς ένα εγκληματικό καθεστώς». Η Τουρκία με τη σειρά της χαρακτήρισε ως θετική εξέλιξη την επίθεση, την οποία καταδίκασε το Ιράν.

Τον Μάϊο η αντιπαράθεση Τουρκίας – ΗΠΑ οξύνθηκε με αφορμή την απόφαση του Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, να εξοπλίσει με βαριά όπλα τους Κούρδους μαχητές των δυνάμεων YPG της Συρίας και να αναλάβουν αυτοί στο πλαίσιο των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων, και όχι ο τουρκικός στρατός, την επιχείρηση για την ανακατάληψη της Ράκα.

Στις 16 Ιουνίου 2017, η Ρωσία μετά από βομβαρδισμό ενάντια στο Ισλαμικό κράτος ανακοίνωσε ότι μάλλον σκοτώθηκε ο ηγέτης της οργάνωσης Αλ Μπαγκντάντι. Τέτοιες πληροφορίες έχουν ανακοινωθεί και στο παρελθόν και διακινούνταν για λόγους προπαγάνδας.

Την 9η Ιουλίου 2017, ο αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων και πρωθυπουργός του Ιράκ, Χάιντερ αλ-Αμπάντι ανακοίνωσε τη νίκη κατά του Ισλαμικού Κράτους στην πόλη της Μοσούλης. Η μάχη της Μοσούλης, άρχισε στις 16 Οκτωβρίου 2016 και έληξε στις 9 Ιουλίου 2017, έπειτα από 8 μήνες περίπου. Οι μάχες εντάθηκαν σταδιακά καθώς οι ιρακινές δυνάμεις, υποστηριζόμενες από τον συνασπισμό υπό τις ΗΠΑ, πλησίαζαν στο κέντρο της πόλης. Η πόλη είχε εγκαταλειφθεί από τις ιρακινές δυνάμεις στα χέρια των τζιχαντιστών από τον Ιούνιο του 2014.

Στις 16 Οκτωβρίου ξέσπασαν μάχες νότια του πλούσιου σε κοιτάσματα πετρελαίου Κιρκούκ με ανταλλαγές πυρών πυροβολικού ανάμεσα στους Κούρδους μαχητές Πεσμεργκά και τις δυνάμεις της ιρακινής ομοσπονδιακής κυβέρνησης μετά την εντολή που έλαβαν οι τελευταίες από τον πρωθυπουργό Χαϊντάρ αλ Αμπάντι να επαναφέρουν την ασφάλεια στην κουρδική πόλη στον απόηχο του πρόσφατου δημοψηφίσματος για ανεξαρτησία. Οι Κούρδοι μαχητές είχαν καταλάβει το Κιρκούκ στα μέσα του 2014, όταν εγκατέλειψαν την περιοχή οι ιρακινές δυνάμεις καθώς προήλαυναν προς το μέρος τους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους.ιρακινή κρατική τηλεόραση ανέφερε ότι ο στρατός έθεσε υπό τον έλεγχό του τον σταθμό διανομής φυσικού αερίου, τη βιομηχανική περιοχή και το διυλιστήριο στο Κιρκούκ, ισχυρισμό που αμφισβητούν, ωστόσο, οι Κούρδοι.[

Οι άντρες των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων (SDF), της συμμαχίας μεταξύ Κούρδων και Αράβων που στηρίζεται από τις δυνάμεις των ΗΠΑ, ανακοίνωσαν την απελευθέρωση της Ράκα στις 17 Οκτωβρίου 2017, ύστερα από τις πολύμηνες μάχες κατά των τζιχαντιστών του αυτοαποκαλούμενου Ισλαμικού Κράτους. Η επιχείρηση για την ανακατάληψη της Ράκας ξεκίνησε στις 6 Ιουνίου. Ο συνδυασμός αεροπορικών βομβαρδισμών και χερσαίων επιχειρήσεων υπό την καθοδήγηση του συνασπισμού με την ηγεσία των Αμερικανών, απομόνωσαν την πόλη. Δύο διαφορετικά συμβούλια διεκδικούν την εξουσία της πόλης. Το Πολιτικό Συμβούλιο της Ράκα (RCC), που ιδρύθηκε τον Απρίλιο και στηρίζεται από το SDF, και το Επαρχιακό Συμβούλιο της Ράκα (RPC), το οποίο έχει την στήριξη του κύριου αντιπολιτευτικού σώματος της Συρίας, τον Συριακό Εθνικό Συνασπισμό (SNC). Παραμένει άγνωστο αν η Ράκα, τελικώς παραδοθεί στο RCC, θα είναι μέλος της αυτόνομης Ροζάβα, κάτι που ανησυχεί έντονα την Τουρκία. Η Άγκυρα έχει κηρύξει πόλεμο στο Κουρδικό Εργατικό Κόμμα (PKK), σε μία διαμάχη που μετρά ήδη 1.700 νεκρούς, μεταξύ 2016-2017.

Στις 8 Νοεμβρίου ο Συριακός Αραβικός Στρατός με τη στήριξη των συμμάχων του, ανάμεσά τους και η σιίτικης λιβανέζικη παραστρατιωτική οργάνωση Χεζμπολάχ, απελευθέρωσε την Αμπού Καμάλ, τελευταία πόλη και προπύργιο της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος (ISIS) στη Συρία. Στις επιχειρήσεις ιρακινές παραστρατιωτικές Μονάδες Λαϊκής Κινητοποίησης (Αλ Χασχντ Αλ Σαάμπι) βοήθησαν στην απελευθέρωση της Αμπού Καμάλ, που βρίσκεται κοντά στα σύνορα της Συρίας με το Ιράκ στον Ευφράτη ποταμό.

Έτος 2018

Στις 19 Ιανουαρίου έχοντας ως κύριο λόγο την προφύλαξη των συνόρων με την Συρία, εισέβαλε ο Τουρκικός στρατός στην Συρία με κύριο στόχο την πόλη Αφρίν. Η στρατιωτική αυτή επιχείρηση (Κλάδος Ελαίας) αποτελεί ένα ακόμη μέρος της μακροχρόνιας Κουρδοτουρκικής σύγκρουσης που επικρατεί από το 1978 και προέκταση του Συριακού Εμφύλιου πολέμου. Εθελοντές από την Ευρώπη είχαν ξεκινήσει να μάχονται υπέρ των Κούρδων, προερχόμενοι από διάφορες χώρες του κόσμου. Στις 28 Ιανουαρίου μετά από μια σκληρή μάχη με τους Κούρδους, Σύριοι αντάρτες προσκείμενοι στις Τουρκικές δυνάμεις είχαν καταφέρει να συμπεριλάβουν στον έλεγχο τους, το όρος της Μπάρσας. Συνολικά, οι αντάρτες και ο Τούρκικος στρατός έχουν αιχμαλωτίσει περίπου 20 χωριά και όλα στα συριο-τουρκικά σύνορα.

Χημικός πόλεμος

Από την έναρξη του πολέμου, τον Μάρτιο του 2011, οι εμπλεκόμενες δυνάμεις έχουν κατηγορηθεί κατ’ επανάληψη για χρήση χημικών όπλων εναντίον αμάχων. Στις 23 Ιουλίου 2012, η συριακή κυβέρνηση παραδέχτηκε για πρώτη φορά ότι διαθέτει χημικά όπλα. Στις 21 Αυγούστου 2013, εκδηλώθηκε η πρώτη επίθεση των συριακών δυνάμεων στην Ανατολική Γούτα και τη Μουανταμίγια αλ Σαμ, δύο ανταρτοκρατούμενους τομείς στην περιφέρεια της Δαμασκού. Η αντιπολίτευση κατηγόρησε το καθεστώς ότι έκανε χρήση τοξικών αερίων, κάτι που αργότερα διαψεύσθηκε από την κυβέρνηση. Η επίθεση, σύμφωνα με τις ΗΠΑ, στοίχισε τη ζωή σε 1.429 ανθρώπους. Τα 426 από τα θύματα ήταν παιδιά. Δυο μέρες νωρίτερα υπογράφτηκε στη Γενεύη μια συμφωνία μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας για την καταστροφή του χημικού οπλοστασίου της Συρίας ώστε να αποφευχθεί μια τιμωρία μέσω στρατιωτικών πληγμάτων στη Συρία, όπως ζητούσαν η Ουάσιγκτον και το Παρίσι.
Στις 10 Σεπτεμβρίου 2014, οι εμπειρογνώμονες του Οργανισμού για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων (ΟΑΧΟ) επιβεβαίωσαν ότι χρησιμοποιήθηκε αέριο χλωρίου ως χημικό όπλο “συστηματικά και κατ’ επανάληψη” στην Καφρ Ζέτα (στην επαρχία Χάμα) την Αλ Ταμάνα και την Ταλ Μίνις (επαρχία Ιντλίμπ), σε τρία ανταρτο-κρατούμενα χωριά. Η επιτροπή ερευνών του ΟΗΕ κατηγόρησε τις συριακές αρχές ότι χρησιμοποίησαν χημικά όπλα, σε οκτώ περιπτώσεις στα δυτικά της χώρας. Η Ουάσιγκτον, Λονδίνο και Παρίσι κατηγόρησαν τον συριακό στρατό ότι επί 16 μήνες εξαπέλυε επιθέσεις με αέριο χλωρίου ενώ για την Ρωσία δεν υπήρχαν επαρκείς αποδείξεις για την ενοχή του συριακού καθεστώτος. Άλλη μία επίθεση με χημικά σημειώθηκε στις 2 Αυγούστου 2016. Συνολικά, από τις εννέα επιθέσεις που εξετάστηκαν από τους εμπειρογνώμονες, οι τρεις αποδόθηκαν στη κυβέρνηση Άσαντ και μία στο Ισλαμικό Κράτος, εκείνη της Μαρέα (επαρχία Χαλεπιού, 21 Αυγούστου 2015) όπου χρησιμοποιήθηκε αέριο μουστάρδας.