Όταν κάποιος πήρε την απόφαση να ανηφορίσει προς τα βόρεια γιατί η ελληνική καθημερινότητα απειλούσε να του καταστρέψει και το τελευταίο μιλιγκράμ υπομονής και δημιουργικότητα, αλλά και επειδή ο ίδιος έχει μέσα του το αίσθημα του «εξερευνητή», άκουσε πολλά και διάφορα από τους συμπολίτες του.
Φυσικά, η πλειοψηφία των σχόλιων ήταν αρνητικά, με το κλασικό υπονοούμενο της «δειλία» και «προδοσίας» για όσους επιλέγουν να κάνουν μία νέα αρχή. Λες και η Γη είναι μόνο η χώρα μας. Όπως λέγαμε λοιπόν, αγχώθηκε λίγο από τις περιγραφές των περισσοτέρων, άσχετα αν δεν είχαν πατήσει ποτέ το πόδι τους στη Σκανδιναβία.
Άκουσε ουκ ολίγες φορές τις φράσεις «πάλι εδώ θα γυρίσεις» και «σαν την Ελλάδα πουθενά». Αν και οι παραπάνω φράσεις μπορεί να έχουν το νόημά τους, δεν ακούστηκαν με την καλή έννοια. Άκουσε, επίσης, για «κρύους» ανθρώπους, που «δεν ενδιαφέρονται» καν για τους υπολοίπους, που «πέφτεις κάτω και δεν σου δίνουν το χέρι να σηκωθείς». Γενικότερα, άκουσε για ανθρώπους-«ρομποτάκια», που δεν ξέρουν να διασκεδάζουν. Ενώ τα Βαλκάνια ας πούμε είναι ο «παράδεισος» της αλληλεγγύης και του εποικοδομητικού τρόπου ζωής. Άκουσε για έναν πολύ άσχημο καιρό, κάτι που ήξερε ήδη, για πολύ κρύο που «δεν αντέχεται». Άκουσε για πολλές αυτοκτονίες, καθώς «δεν παλεύεται η ζωή εκεί πέρα».
Λίγοι ευχήθηκαν καλή τύχη και καλή πρόοδο, λίγοι χάρηκαν για τη νέα αρχή.
Ένα χρόνο μετά την πρώτη ημέρα στη Σουηδία, ωστόσο, μπορεί εύκολα να καταλάβει πόσα από τα παραπάνω ίσχυαν. Διότι, σε έναν μόλις χρόνο, έμαθε και θυμήθηκε αξίες που δεν «βρήκε» τα τελευταία χρόνια.
Αρχικά, δυσκολεύτηκε να συνηθίσει τον καιρό, το οξύ κρύο και την έλλειψη ήλιου. «Ανταμείφθηκε» όμως μετά τα μέσα Απριλίου, όταν και μέχρι τέλος καλοκαιριού απολάμβανε 18+ ώρες ήλιου καθημερινώς! Έμαθε, λοιπόν, να εκτιμά τον ήλιο και την πολύτιμη βιταμίνη D!
Δεύτερον, έμαθε να αγαπά και να μη διανοείται να βλάψει το περιβάλλον. Στη Σουηδία, όπως και στην υπόλοιπη Σκανδιναβία, η φύση βρίσκεται στην καλύτερη κατάσταση που μπορεί να τη βρει κάποιος σε κατοικημένη περιοχή. Διότι στην παιδεία των Σκανδιναβών, το περιβάλλον αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα πράγματα στη ζωή.
Τρίτον, έμαθε να ζει απλά και να μη βάζει στόχο ζωής την απόκτηση ενός υλικού αγαθού με μοναδικό σκοπό τον άτυπο συναγωνισμό με τους γείτονες και την υπόλοιπη κοινωνία. Σαν παράδειγμα, έμαθε να πηγαίνει με το ποδήλατο στο κέντρο της πόλης, να περπατά, ακολουθώντας τους υπόλοιπους πολίτες της χώρας. Όλους. Ακόμη και αυτοί που διαθέτουν πολλά εκατομμύρια, όσο και αν ακούγεται απίστευτο σε έναν Έλληνα, μετακινούνται με το ποδήλατο μέσα στην πόλη ή το χωριό. Αν ένας μέσος Βαλκάνιος διέθετε το εισόδημα ενός Σκανδιναβού, δηλαδή πάνω από 60.000 ευρώ ετησίως, υπήρχε περίπτωση να πράξει παρομοίως; Ή θα έπαιρνε το λαμπρό όχημά του για να μετακινηθεί 100 μέτρα; Επαναλαμβάνω, μιλώ για τον μέσο Βαλκάνιο και όχι όλο τον πληθυσμό. Υπάρχει και μία μερίδα ανθρώπων με διαφορετικά μυαλά, πιο σύγχρονα και ανοικτά.
Ένα άλλο πράγμα που έμαθε πολύ καλά είναι να είναι ευγενικός και χαμογελαστός. Να περιμένει υπομονετικά σε περίπτωση που υπάρχει κάποια «ουρά», να κρατά την πόρτα για να περάσει ο επόμενο, να εξυπηρετείται από γεμάτους όρεξη εργαζομένους στο δημόσιο κλπ κλπ. Να διευκρινιστεί όμως ότι μιλάμε για πραγματική ευγένεια. Όχι την τυπική ευγένεια του δεύτερου πληθυντικού και του κος/κα. Άλλωστε, στη Σουηδία δεν υπάρχει πληθυντικός ευγενείας, ενώ «απαγορεύεται» να χαρακτηρίσεις κάποιον/κάποια ως κύριο/κυρία αντίστοιχα, θεωρείται σαν ένας δόλιος τρόπος να προσεγγίσεις κάποιον. Γιατί όλα τα παραπάνω; Για την επόμενή μας παράγραφο.
Λέγεται ισότητα. Ισότητα μεταξύ ακαδημαϊκά μορφωμένων και μη, μεταξύ πολιτών με χαμηλό και υψηλό εισόδημα, μεταξύ ντόπιων και μεταναστών, μεταξύ ανδρών και γυναικών. Αυτό.
Τελευταίο αλλά επίσης πολύ σημαντικό, έμαθε να είναι δημιουργικός, απόρροια του τρόπου ζωής που έμαθε να ακολουθεί τον τελευταίο χρόνο. Εκεί που όλοι βλέπουν μεταξύ άλλων ερείπια και σκουπίδια στην Ελλάδα, έμαθε να «βλέπει» γκράφιτι και καθαριότητα.
Sickman's Blog 
Leave a Reply