Μην κλαις άλλο μάνα

Καλημέρα λεύθερη λοιπόν από κάπου στην Αγγλία, με ευσυνειδησία ότι έχουμε αυτή την ‘πολυτέλεια’ της μετανάστευσης από αυτή την χώρα που λέγεται Ελλάδα, επειδή έχουν παλέψει και έχουν χάσει την ζωή τους στο όνομα της ελευθερίας και της δημοκρατίας πάρα πολλοί άνθρωποι στο πέρασμα των χρόνων, τόσο στην Ελλάδα όσο και σε διάφορα μέρη του πλανήτη.

Μια τέτοια μέρα πριν 45 χρόνια ακριβώς, σε ένα διάστημα τριών ημερών, δεκάδες άνθρωποι έχασαν την ζωή τους και παρά πολλοί τραυματίστηκαν, για να είμαι εγώ και εσύ ελεύθερος. Ελεύθερος να παλέψω για το μέλλον μου, να διαλέξω τον δρόμο μου, να αγωνιστώ για τις αξίες μου, για τις ιδέες μου και να είμαι σε μια πολύ καλύτερη θέση να αγωνιστώ για αυτόν τον πλανήτη από κάποιον στην ηλικία μου πριν 50 χρόνια που έτρωγε ξύλο επειδή διάβαζε Μαρξ για παράδειγμα. Δεν μπορούν να το περιγράψουν λέξεις, τουλάχιστον από το δικό μου εύρος λεξιλογίου, χωρίς να μετριάσουν τον σεβασμό και το μεγαλείο της θυσίας κάποιου που πεθαίνει στο όνομα της ελευθερίας. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να διαβάσουμε, να μάθουμε, να κατανοήσουμε και να παλέψουμε από αυτό το επίπεδο ελευθερίας για έναν κόσμο ακόμα καλύτερο για το μέλλον, ένα κόσμο με θεμέλια την αγάπη, την αλληλεγγύη και την ελευθερία σώματος και πνεύματος. Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε αυτούς τους ήρωες και ένα μεγάλο λυπάμαι στην γενιά του Πολυτεχνείου που ‘βολεύτηκε’ να τρώει τους καρπούς της επανάστασης σαν αχόρταγο αγρίμι. Κλείνω με ένα κείμενο που δυστυχώς δεν κατάφερα να βρω σε ποιον ανήκει αλλά έχουμε την πολυτέλεια λέω και πάλι της ελευθερίας του λόγου, τουλάχιστον ακόμα για την ώρα, οπότε κάθε είδος τέχνης ανήκει σε οποιονδήποτε μπορεί να την αισθανθεί και να την θαυμάσει.

Κάθε χρόνο τέτοια μέρα βγαίνει στους δρόμους και την ψάχνει ..

Ρωτάει  παντού .. Την περιγράφει μην την είδε κάποιος …

Σαν την γριούλα που την προσπερνάς στο πεζοδρόμιο .. «Μην της μιλάς .. τρελή είναι..» λες ψιθυριστά στον γιο σου που την κοιτάει με περιέργεια .. θέλει να μάθει ποια είναι αλλά δεν τον αφήνεις .. «Τρελή είναι ..»

«Είναι κουρασμένη αλλά λεβέντισσα .. Έχει γκρίζα μαλλιά άλουστα .. Φοράει βρώμικα ρούχα με λάσπες και αίματα ..Έχει όμως καθαρό βλέμμα και είναι πανέμορφη όταν χαμογελάει … Τα χέρια της είναι γεμάτα αίματα αλλά έχουν δύναμη και ζεστασιά .. Μήπως την είδατε;;; Σας παρακαλώ!! Είναι υπέροχη!!»

Σαν χαροκαμένη Μάνα που πενθεί με ουρλιαχτά και κλάμα!! Που οδύρεται και σκίζει τις σάρκες της φωνάζοντας .. «Μήπως την είδατε;;; Λεβέντες χύσανε το αίμα τους για αυτήν!! Πείτε μου ότι κάπου την είδατε!! Ότι υπάρχει ακόμα!! Σας παρακαλώ!!»

Βασικά αυτήν την Μάνα την έχουμε δει όλοι .. και αυτήν που ψάχνει την αγαπάμε όλοι .. ή τουλάχιστον την αγαπούσαμε όταν είμασταν πιο νέοι … Τότε που έβραζε το αίμα μας για πάρτη της .. Που κοιμόμασταν και ξυπνούσαμε με την σκέψη της …

Τώρα την ξέχασαν όλοι .. σιγά μη θυμούνται πως είναι ..Τώρα δεν την πιστεύουν πλέον , νομίζουν ότι ήταν ένα ψέμα μια ουτοπία .. Άσε που τώρα δεν την χρειαζόμαστε πια στα όνειρα μας ούτε στο βίος μας ..βολευτήκαμε …

Αλλά η Μάνα εκεί .. Ουρλιάζει κλαίει φωνάζει!!!

«Πείτε μου ότι την είδατε κάπου!! Πείτε μου ότι ζει!! Έστω μέσα στην καρδιά σας στο μυαλό σας στην ψυχή σας ….

Μήπως είδατε την … ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ;;;»

Οι Νεκροί δεν μπαίνουν σε λίστες …

Οι Νεκροί δεν μπορούν να σας εξηγήσουν …

Οι Νεκροί δεν έχουν ιδεολογία …

Οι Νεκροί είναι οι Εραστές της Αλήθειας και της Ελευθερίας .. είναι απαιτητικές Ιδέες .. δεν είναι για όλους μας …

Οι Νεκροί Την αγάπησαν ποιο πολύ από όλους μας …

Η Επανάσταση Ζει… Μην κλαις άλλο Μάνα…

J.T.