Γιατί «σάλος»;

Διαβάζω τις τελευταίες ημέρες ουκ ολίγες αντιδράσεις για την αποβολή μαθητών σε Λύκειο του Γέρακα.

Ας θυμίσουμε την υπόθεση. Έξι μαθητές από το 1ο Γενικό Λύκειο Γέρακα αποβλήθηκαν έπειτα από απόφαση του Συλλόγου Διδασκόντων, επειδή κατά τη διάρκεια της παρέλασης της 28ης Οκτωβρίου τραγούδησαν το εμβατήριο «Μακεδονία Ξακουστή» και φώναξαν συνθήματα. Όπως μετέδωσαν μέσα ενημέρωσης, οι μαθητές είχαν μεταφέρει στους καθηγητές τις προθέσεις τους, που απορρίφθηκαν και υπήρξε αντιδικία. Έτσι, αφού οι μαθητές αποφάσισαν να δράσουν αυτοβούλως, ο Σύλλογος διδασκόντων τους απέβαλε, με την αιτιολογία ότι εγκατέλειψαν τον σχηματισμό της παρέλασης. Μάλιστα, την Πέμπτη κάποιοι συμμαθητές των έξι μαθητών που αποβλήθηκαν, προχώρησαν σε κατάληψη, διαμαρτυρόμενοι για την τιμωρία τους. 

Το θέμα προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις στην περιοχή αλλά τόσο ο  Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του σχολείου, όσο και οι εκπαιδευτικοί δεν θέλησαν να μιλήσουν για το ζήτημα μιας και αποτελεί πάγια θέση τους να λύνουν τα ζητήματα όπως προβλέπει η εκπαιδευτική «δεοντολογία», δηλαδή με τις διαδικασίες που προβλέπει ο νόμος για την ομαλή  λειτουργία των σχολείων. Βέβαια, μιλώντας στο notioanatolika.gr εκπρόσωπος των μαθητών έκανε σαφές ότι θέλησαν να παρελάσουν τραγουδώντας το συγκεκριμένο τραγούδι «χωρίς να προσβάλλουμε καμία εθνικότητα, κανένα λαό, χωρίς να εκπροσωπούμε κάποια κόμματα ή οργανώσεις. Εκπροσωπούσαμε καθαρά τους εαυτούς μας σαν Έλληνες και μαθητές λυκείου». «Δεν θεωρώ δικαιολογημένα την ποινή που μας επιβλήθηκε. Δεν συμφωνεί κανείς με αυτήν, ούτε οι μαθητές, ούτε ο σύλλογος γονέων, ούτε ο δήμαρχος της περιοχής» πρόσθεσε ο ίδιος μαθητής.

Μέσα σε όλα τα εθνίκια που παρενέβησαν, ο Άδωνις Γεωργιάδης είπε πως προτίθεται να καταθέσει ερώτηση στη Βουλή τη Δευτέρα για το ζήτημα.

Και αναρωτιέμαι μετά από όλα αυτά: γιατί τέτοιος «σάλος» και «αντιδράσεις»; Προσωπικά εκφράζω τον σεβασμό μου προς τον Σύλλογο που απέβαλε τους μαθητές, καθώς θα αποθαρρύνει τους υπόλοιπους από παρόμοιες κινήσεις.

Και δεν λέμε ότι είναι κακό να τραγουδάς εθνικά εμβατήρια ή τον εθνικό Ύμνο. Ωστόσο, παίζει τεράστιο ρόλο η χρονική συγκυρία. Διότι, εν μέσω διαφωνιών για τη Συμφωνία των Πρεσπών, τέτοιες κινήσεις θα μπορούσαν να ανεβάσουν ακόμη περισσότερο το «θερμόμετρο» στην ελληνική κοινωνία. Την 28^η Οκτωβρίου γιορτάζουμε την αντίσταση κατά του ναζισμού (μετέπειτα εξέλιξη του σκληρού εθνικισμού), η πΓΔΜ (ή Μακεδονία, ή Βόρεια Μακεδονία, ή πείτε την όπως θέλετε τέλος πάντων) δεν έχει καμία, μα καμία, σχέση.

Το πολύ θλιβερό, όμως, είναι ότι στο «παιχνίδι» του εθνικισμού μπαίνουν και οι νέοι άνθρωποι. Όλο και περισσότεροι. Δεν αποτιμώ, φυσικά, τα παιδιά που τραγούδησαν το «Μακεδονία ξακουστή» ως μελλοντικούς Χρυσαυγίτες, σίγουρα όμως υπάρχει μία αόρατη ροπή. Μετά την αποκάλυψη του τι εστί πραγματικά νεοναζί τα τελευταία χρόνια, πίστευα ότι οι συντριπτικά περισσότεροι νέοι θα έκλεισαν οριστικά την πόρτα στο μίσος. Κάτι όμως το κάψιμο της αλβανικής σημαίας πρόσφατα, κάτι τα εθνικά εμβατήρια από 15χρονα, ίσως κάτι δεν καταλάβαμε καλά.

Οπότε, αγαπητά λυκειόπαιδα, θέλω να καταλήξω λέγοντάς σας τα εξής. Άσχετα με το τί σας λένε οι γονείς σας να είστε βέβαιοι/βέβαιες για αυτό: Κανένας Σκοπιανός, Αλβανός, Τούρκος δεν είναι ο πραγματικός εχθρός σας. Ο μόνος εχθρός σε αυτήν την τόσο ευαίσθητη ηλικία είναι το μίσος. Το χειρότερο θεμέλιο για να κτίσεις μία ζωή. Αντί να μπλέκετε σε αυτόν τον φαύλο κύκλο του μίσους, είτε ακροδεξιού είτε ακροαριστερού, έχετε -πιο δύσκολες- άλλες επιλογές: να μορφωθείτε ακαδημαϊκά και κοινωνικά, να ταξιδέψετε, να ερωτευτείτε, να εργαστείτε, να βοηθήσετε. Ευτυχώς, υπάρχουν πολύ ωραία πράγματα εκεί έξω ακόμη.