You have to let go

“You can be as mad as a mad dog at the way things went, you can curse the fates, but when it comes to the end, you have to let go”.

Αυτή η φράση μου έχει μείνει από την εκπληκτική ιστορία των Eric Roth και Francis Scott Fitzgerald…

Μιλάω φυσικά για την ταινία «The Curious Case of Benjamin Button», η οποία προβλήθηκε για πρώτη φορά το 2008 και πρωταγωνίστησαν οι Brad Pitt και Cate Blanchett.

Αν και έχουν περάσει χρόνια, η φράση με έχει βάλει πολλές φορές σε σκέψεις για το ποια στάση πρέπει να κρατάμε σε ανθρώπους που μας έχουν πληγώσει, μας έχουν εξοργίσει.

Στην σκηνή στην οποία ακούγεται το quote του καπετάνιου της ταινίας, ο Benjamin αποφασίζει να πάει με τον πατέρας του για να δουν την ανατολή του ηλίου, αφήνοντας να εννοηθεί ότι τον συγχωρεί για το γεγονός ότι τον παράτησε έξω από ένα ίδρυμα, τη νύχτα που γεννήθηκε, έχοντας αντικρίσει ότι το βρέφος μοιάζει με έναν γέρο άνθρωπο. Η αγαλλίαση στο βλέμμα του κ. Button αντανακλά το μεγαλείο της πράξης του Benjamin, καθώς λύτρωσε τον πατέρα από τύψεις μίας ζωής, λίγο πριν αφήσει την τελευταία του πνοή.

Οι ταινίες είναι βγαλμένες από τη ζωή…

Πώς μεταφέρεται η παραπάνω δυνατή στιγμή στην πραγματική ζωή; Μετά από πολλά χρόνια και έχοντας κάνει το σωστό και προφανές, δηλαδή το να κρατήσεις αποστάσεις, αξίζει να συγχωρέσεις κάποιον που σε πλήγωσε πάρα πολύ, λίγο πριν το τέλος της ζωής του; Φυσικά σε αυτές τις περιπτώσεις η όποια αντιμετώπιση κρίνεται σωστή.

Υπάρχουν όμως κάποιες θεμελιώδεις διαφορές. Το αν το συγκεκριμένο άτομο σε πλήγωσε κατά συρροή ενώ ήξερε ήδη πόσο κακό σου έχει κάνει, και, φυσικά, το αν εμφανίζεται μετανοημένο έμπρακτα. Εξηγώντας, κάποιοι άνθρωποι δυστυχώς αποτελούν «αγκάθια», φέρονται άσχημα και αυτό αποτελεί ευχαρίστηση για αυτούς. Τις περισσότερες φορές αυτοί δεν μετανοούν και βρίσκουν διάφορες δικαιολογίες. Με αυτούς τους ανθρώπους η λέξη «συγχώρεση» δεν δύναται να χρησιμοποιηθεί.

Ωστόσο, υπάρχουν όντως και άλλοι που μετανιώνουν για ατυχείς συμπεριφορές τους και προσπαθούν έμπρακτα και πραγματικά να κερδίσουν τη συγχώρεση. Εμάς αυτή η περίπτωση μας ενδιαφέρει, διότι αποτελεί τον «καθρέφτη» για τον πατέρα του Benjamin Button. Ο γιος συγχώρεσε τον πατέρα και έκανε ευτυχισμένους δύο ανθρώπους. Τον πατέρα του, ο οποίος δεν πέθανε με το «βάρος» που τον ταλαιπωρούσε μία ζωή.

Ακόμη και κερδισμένος, όμως, ήταν ο Benjamin. Έδιωξε από μέσα του την όποια οργή και είδε τη ζωή με ακόμη πιο αισιόδοξη ματιά. Διότι θέλει τεράστιο θάρρος και ψυχική δύναμη για να συγχωρέσεις κάποιον, αρκεί φυσικά να το αξίζει.