Πώς να γίνεις ήρωας στη σύγχρονη Ελλάδα

Ήρωας, ήρωας, ήρωας…

Μόνο στην κεντρική σελίδα του Facebook είδα δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες, φορές αυτή τη λέξη σήμερα. Και σκέφτηκα ότι πρόκειται για κάποιον που έπεσε ηρωικά στο πεδίο της μάχης, υπερασπιζόμενος την περιοχή του από τον πραγματικό εχθρό. Επίσης, μπορεί να πρόκειται για κάποιον που εκπόνησε μία μελέτη ή λάνσαρε μία εφεύρεση που σώζει ζωές, πχ έναν γιατρό ή έναν επιστήμονα. Αν όχι αυτό, προφανώς η διαδικτυακή κοινότητα θα μιλά για κάποιον που, για παράδειγμα, έγινε δωρητής οργάνων ή αφιέρωσε τη ζωή του στη συνεισφορά. Γιατί, παρένθεση, υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι, όσο και αν το ξεχνάμε ή θέλουμε να το παραβλέπουμε. Αν δεν πρόκειται για ένα τέτοιο είδος ήρωα της καθημερινότητας, τότε, σκέφτηκα, πρόκειται για κάποιον που ξεπερνά τα όποια μεγάλα εμπόδια (υγεία, χρήματα κλπ) και προχωρά ενάρετος στη ζωή.

Έπεσα έξω πανηγυρικά φυσικά. Από ό,τι διάβασε, πρόκειται για έναν νέο άνθρωπο, τον Κωνσταντίνο Κατσίφα, ο οποίος έχασε τη ζωή του από πυρά ανδρών των Ειδικών Δυνάμεων της αλβανικής αστυνομίας, αφότου την ελληνική σημαία στο ελληνικό στρατιωτικό νεκροταφείο στο χωριό Βουλιαράτες Αργυροκάστρου. Η αλήθεια είναι ότι δεν εμπιστεύομαι τόσο πολύ τα ελληνικά και τα αλβανικά μέσα ενημέρωσης, επομένως έψαξα και σε ξένα μέσα ενημέρωσης. Από ό,τι είδα, πολλά εξ αυτών απλά παραθέτουν την ανακοίνωση της αλβανικής αστυνομίας.

Με τα πολλά, η πλειοψηφία των μέσων καταλήγει σε δύο εκδοχές, τις οποίες παρέθεσε -στον ΑΝΤ1- και ο πρώην πρόεδρος της πολιτικής οργάνωσης «ΟΜΟΝΟΙΑ». Η πρώτη αναφέρει ότι η αλβανική αστυνομία του είπε να παραδοθεί αλλά εκείνος αρνήθηκε και παράλληλα πυροβολούσε και όταν του τελείωσαν οι σφαίρες βγήκε έξω φωνάζοντας «Ζήτω η Ελλάδα». Σύμφωνα με τη δεύτερη εκδοχή, οι Αλβανοί αστυνομικοί τον εκτέλεσαν επί τόπου και στη συνέχεια, θέλοντας να φανεί η δολοφονία ως συμπλοκή, πυροβολούσαν μόνοι τους. Ο κ. Παππάς αποκάλυψε, επίσης, ότι Αλβανοί αστυνομικοί είχαν μπει στο σπίτι της οικογένειας του Κωνσταντίνου Κατσίφα όταν τον αναζητούσαν, ενώ δεν δίστασαν να χτυπήσουν τους γονείς του.

Το επόμενο βήμα μου ήταν να μπω στο προφίλ του Κωνσταντίνου Κατσίφα, στο Facebook. Πρόσεξα ότι όλες οι φωτογραφίες ήταν με την παραλλαγή και όλες οι αναρτήσεις είχαν σχέση με την Ελλάδα. «Κάτι πρέπει να κάνουμε για τα σκλαβωμένα ελληνόπουλα τής Βορείου Ηπείρου…… Εορτασμός της 28ης Οκτωβρίου από τα ελληνόπουλα του σχολείου Δερβιτσάνης». «Την παρτίδα ουκ έλαττω παραδώσω αμυνω δε και υπέρ ιερών και οσίων». Τσίπρας και Ράμα κάνουν σχέδια χωρίς το Νοικοκύρη….. Για ένα πράγμα να είναι σίγουροι, Η σκληροπυρηνική Νεολαία τής Βορείου Ηπείρου δεν θα μήνη θεατής. Καλούνται όλοι Έλληνες τής Βορείου Ηπείρου 28η Οκτωβρίου να στείλουμε ένα μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση. ΕΛΛΑΣ Η ΘΑΝΑΤΟΣ». Μερικά από τα πιο πρόσφατα posts. Και τότε κατάλαβα πολλά.

Όταν ένας νέος άνθρωπος φεύγει από τη ζωή πρόκειται πάντα για ένα πολύ θλιβερό γεγονός. Φυσικά και δεν έπρεπε να πεθάνει ο 35χρονος ομογενής. Φυσικά και πρέπει να διερευνηθεί υπό ποιες συνθήκες έχασε τη ζωή του. Ωστόσο, όλο αυτό δεν θα είχε γίνει αν και ο ίδιος δεν έμπαινε σε αυτόν τον φαύλο κύκλο εθνικισμού και μίσους. Για ποιον λόγο να αναλώνεται και να χάνει χρόνια από την ζωή του με αυτόν τον τρόπο ο οποιοσδήποτε άνθρωπος, ειδικά ένας νέος; Για μία πατρίδα που σπάνια νοιάζεται για την κοινωνία, ή για μία κοινωνία που μία σημαντική μερίδα της δεν θα δώσει δεκάρα όταν βρεθείς σε μία πολύ δύσκολη κατάσταση; Γιατί να χάνει κάποιος χρόνο από τη ζωή του με αυτές τις αηδίες όταν μπορεί να μορφωθεί (ακαδημαϊκά και κοινωνικά) και να ζήσει τη ζωή στο έπακρο; Γιατί κάποιος να επικαλείται την τεράστια ιστορία μίας χώρας όπως η Ελλάδα, για μία κοινωνία που οι ίδιοι οι παλαιότεροι Έλληνες θα ντρέπονταν αν την αντίκριζαν τώρα;

Πάντα πρέπει να έχεις κατά νου το ενδεχόμενο να πληρώσεις ακόμη και τη ζωή σου την ρητορική μίσους. Γιατί όταν σπέρνεις μίσος, πρέπει πάντα να είσαι έτοιμος να εισπράξεις το μίσος ή την αντίδραση της απέναντι πλευράς. Γιατί να έχουμε εθνική υπερηφάνεια που εκδηλώνεται μόνο με τέτοιου είδους πράξεις; Υπάρχουν χιλιάδες άλλοι τρόποι να αποδείξεις ότι αγαπάς την πατρίδα σου. Ακόμη και αυτήν την πατρίδα που «σκοτώνει» ο,τιδήποτε ανοικτόμυαλο και παραγωγικό, την πατρίδα που ξεχνά συνειδητά να προχωρά μπροστά. Ποτέ δεν κατάλαβα το μένος των σύγχρονων Ελλήνων για την Αλβανία, την Τουρκία και τις υπόλοιπες γειτονικές χώρες. Ακόμη περισσότερο, δεν καταλαβαίνω πως γίνεται να υιοθετούν οι πολίτες μίας αισθητά πιο ανεπτυγμένης χώρας ένα από τα θλιβερότερα κατάλοιπα της αλβανικής κοινωνίας: τον σκληρό εθνικισμό -ακόμη και από πολλούς που έχουν επιλέξει εδώ και χρόνια να μεταναστεύσουν.

Επίσης, ρωτάω το εξής: πώς θα χαρακτήριζαν οι εθνικιστές έναν Τούρκο που θα έχανε τη ζωή του στην Ελλάδα, όταν θα έκανε κάτι αντίστοιχο; Κάποιον μετανάστη; Τί ψάχνω κι εγώ τώρα…

Με αφορμή, λοιπόν, το παραπάνω θλιβερό γεγονός, θυμήθηκα και έναν ακόμη, ακόμη πιο βαρύγδουπο τρόπο να γίνεις ήρωας στην Ελλάδα. Να εισβάλεις σε ξένα εδάφη. Σε αυτήν την περίπτωση, όχι απλά δεν τιμωρήσαι, αλλά γυρίζεις πίσω στην πατρίδα με τιμές αντίστοιχες του Ελευθέριου Βενιζέλου, με πρωθυπουργικό αεροσκάφος. Δημήτρης Κούκλατζης και Αγγελος Μητρετώδης (ή όποιοι βρίσκονται τέλος πάντων πίσω από την απερίσκεπτη ενέργειά τους). Αθάνατη Ελλάδα…

Θυμήθηκα και έναν άλλον τρόπο να γίνεις ήρωας και να γεννήσεις θαυμασμό στην πλειοψηφία των Ελλήνων. Όχι, δεν είναι κάποιος από τους τρόπους που αναφέραμε στην εισαγωγή φυσικά. Απλά μπορείς να τοποθετήσεις ελληνικές σημαίες σε νησιά και να διακινδυνεύσεις ένα θερμό επεισόδιο με την Τουρκία, ειδικά σε μία περίοδο που οι σχέσεις δεν είναι και οι καλύτερες -μπράβο Θύρα 7, ευχαριστώ που με κάνετε να νιώθω περήφανος για την ομάδα μου.

Αυτοί είναι οι ήρωες της σύγχρονης, ταλανιζόμενης από την έλλειψη αξιών, Ελλάδας.

Υπάρχει και μία πολύ ωραία ταινία, παρεμπιπτόντως: «American History X».