Οι ήρωες της διπλανής πόρτας

Εδώ στη βόρεια Ευρώπη είναι πιο εύκολο να τους δεις.

Υπάρχουν οι υποδομές, η εκπαίδευση, η πρόνοια, άρα και η δυνατότητα ένταξης στο κοινωνικό σύνολο.
Ειδικά τις τελευταίες εβδομάδες που ο καιρός είναι πάρα πολύ καλός και οι άνθρωποι χαίρονται την πανέμορφη φύση, τους βλέπω καθημερινά.

Πρόκειται για γονείς και φίλους που βγάζουν βόλτα με το καροτσάκι τους ανθρώπους τους που έχουν κινητικά προβλήματα, τους ανθρώπους με κινητικά προβλήματα που κάνουν τα πάντα από μόνοι τους για να απολαύσουν έναν περίπατο, τους ανθρώπους με προβλήματα όρασης, τους ανθρώπους με σύνδρομο Down και άλλους πολλούς. Πάντα με χαμόγελο και έτοιμοι να πούνε «hej!».

Και κάθε φορά που τους βλέπω ξεχνώ τα όποια προβλήματα έχω εκείνη τη στιγμή. Διότι καταλαβαίνω ότι η θέληση για ζωή, η καλοσύνη και η δύναμη ψυχής μπορεί να ξεπεράσει τα εμπόδια. Ένας ή μία από αυτούς τους ανθρώπους μπορεί να είμαι εγώ, ένας κοντινός μου στο μέλλον. Γι’ αυτό ο θαυμασμός είναι το λιγότερο που μπορώ να τους δώσω.

Αυτά τα απλά θέλω να βλέπω μεταξύ άλλων κάθε μέρα. Αυτά με κάνουν χαρούμενο και με εμπνέουν.