Η ευχαρίστηση του τώρα

Αγχωμένος από φοιτητικές και λοιπές υποχρεώσεις, προσπαθούσα να προλάβω προθεσμίες μέσα σε πολλά άλλα, μέσα στην πίεση.

Ένα φιλαράκι, όμως, μου είπε πριν λίγες ημέρες κάτι που είχα ξεχάσει (ή έλεγα εγώ σε άλλους αλλά όχι στον εαυτό μου): αυτές είναι οι τελευταίες ημέρες της φοιτητικής σου ζωής και πρέπει να τις απολαύσεις.

Και τότε θυμήθηκα ότι, όντως, είναι οι τελευταίες ημέρες μίας περιόδου που δυστυχώς δεν θα ξανάρθει ποτέ -σε επίπεδο μεταπτυχιακού τουλάχιστον. Μίας περιόδου που ήταν από τις καλύτερες της ζωής μου.

Γιατί λοιπόν τότε όλο αυτό το άγχος; Ίσως επειδή εστιάζουμε περισσότερο από ό,τι πρέπει στο αύριο, όπως έχει αναφερθεί και σε άλλα άρθρα του μπλογκ. Αγχωνόμαστε τόσο πολύ για το σήμερα και τα κάνουμε όλα για να είναι καλύτερο το αύριο. Παρόλα αυτά, όταν έρθει αυτό το αύριο προσπαθούμε να τα χτίσουμε όλα για να είναι καλύτερο το μεθαύριο.

Οπότε κατέληξα εκ νέου, ευτυχώς, στο ίδιο συμπέρασμα: η ζωή είναι λίγο μέλλον και όλο το υπόλοιπο παρόν.

Ζήσε, το goddamn it!