Ο αστικός Αύγουστος

Μια βραδιά του Αυγούστου

Έχω μια θλίψη μέσα μου

Άραγε να οφείλεται στο μήνα ή στη βραδιά?

Αφουγκράζοντας τη πόλη

Κυριαρχεί ο ήχος των αυτοκινήτων και των τζιτζικιών

Δύο δυνάμεις αντίρροπες που παλεύουν

Η πόλη που επιβάλλεται στη φύση

Με τη δεύτερη, ικανή να βρίσκει πάντα ένα  ανοιχτό παράθυρο να στηρίξει την ανθοφορία της

Ο νεκρός χρόνος της στιγμής, αυτός που αφήνεται στο άπειρο

Γεμίζει με τη συνεχή ροή της πόλης

Άνθρωποι περαστικοί, άνθρωποι απλοί, άνθρωποι που ψάχνουν να αγαπηθούν

Η μέσα από τη ζωή απλά να ξεχαστούν,

Γεμίζουν βουβά με την οχλοβοή τους τους δρόμους, δημιουργώντας αυτό που λέμε ζωή.

Μια συμπαντική δυσαρμονία

Μια τυραννική ασυμμετρία

Μια ξαφνική φασαρία

Ένας ήχος που δε σβήνει

Μα τίποτα το έμβιο που να σ ’αφήνει να αισθανθείς

Μια απειλητική σιωπή,

Που μέσα στη φασαρία της πόλης ψάχνει να κρυφτεί

Άραγε αυτό είναι όλο που μας φέρνει το καλοκαίρι?

Σταγόνες ιδρώτα, σταλαγματιές θαλασσινής  δροσιάς

Που εξανεμίζονται στη πυρωμένη άσφαλτο?

Μα εγώ δε το θυμάμαι έτσι

Απαλό, γλυκό τον Αύγουστο έχω μέσα μου

Η τελευταία βοήθεια της φύσης, απέναντι σε ένα φθινόπωρο που καραδοκεί

Μια ανάσα ζεστασιάς, πριν το όνειρο χαθεί

Το χρώμα του πρασίνου, πριν μετατραπεί σε καφετί.

Ο ήλιος που ανατέλλει, πριν πίσω από τα βράχια χαθεί.

Πώς κάναμε έτσι τον Αύγουστο, αστικό πολύ.

Σαν ήμουνα μικρή, τη λάμψη του περίμενα,

Το σκοτάδι του δεν το ήξερα

Μα τώρα πια θωρώ, πως όλα έχουν τελειωμό

Και σαν αυτό το δεις, τον Αύγουστο μπορεί και να απαρνηθείς

Εκτός και αν τον ερωτευτείς…

Τότε λοιπόν, τα μάτια κλείσε

Και μια ευχή στη θάλασσα ρίξε

Το κύμα που την άμμο φιλά,

Να μη ξεχαστεί και χαθεί στα βαθιά

Το μήνα που η φύση το φθινόπωρο κυεί,

Να μην αφήσει τον έρωτα να χαθεί

Αύγουστος, αυτός ο πολυμήχανος πραματευτής,

Μη περάσει χωρίς στη πόρτα σου να σταθεί

Και τότε ολοστόλιστη να τον υποδεχτείς,

Σπονδή στη φύση και στη στιγμή

Μέχρι και αυτός, μοιραία σαν όλα τα άλλα να χαθεί

Το χρώμα του μες το φθινόπωρο, να αφήσει να ακουστεί

Ζήσε λοιπόν το καλοκαίρι και τη στιγμή

Τον Αύγουστο μην προσπερνάς σαν την υπόλοιπη ζωή.

M.X.