Η πανδημία των δυστυχημάτων

Όλοι μας θα διαβάσαμε κάπου σήμερα τα στοιχεία (2017) της Eurostat που δείχνουν πως η Ελλάδα παραμένει πρώτη εντός ΕΕ στα τροχαία δυστυχήματα με μοτοσικλέτες.

Guys, θα σας μιλήσω σαν ένας άνθρωπος που αγαπάει τις μοτοσικλέτες, είχε μοτοσικλέτες και γενικότερα έχει οδηγήσει αρκετά πάνω σε τροχούς, είτε δύο είτε τέσσερις. Παράλληλα, θα σας μιλήσω σαν ένας άνθρωπος που έχει δει δεκάδες συμπολίτες τους να φεύγουν πρόωρα από τη ζωή, καταστρέφοντας τις ζωές όσων έμειναν πίσω.

Καλώς ή κακώς, η Ελλάδα είναι μία δύσκολη χώρα για να οδηγείς δίκυκλο. Έλλειψη υποδομών (ειδικά στην επαρχία), κακή οδική συμπεριφορά από όλους (και αυτούς που οδηγούν μηχανή), απωθημένα που βγαίνουν στο τιμόνι (βλέπε φιγούρες που αναπόφευκτα οδηγούν σε παράλογες οδικές συμπεριφορές) και άγνοια όσων οδηγούν αυτοκίνητο για την ύπαρξη των δίκυκλων.

Τα παραπάνω αποκαλύπτουν την πραγματικότητα: η μοτοσικλέτα καταντά μία φονική μηχανή αντί για απόλαυση.

Και τί κάνουμε; Καταπιέζουμε τη θέλησή μας και τα χόμπι μας; Όχι απαραίτητα. Υπάρχει πάντα μέση λύση. Την ακολούθησαν πολλοί και συνέχισαν να καβαλάνε και μετά τα 60 τους.

Εξηγώ: motocross, κράνος πάντα, αποφυγή παράλογων οδικών συμπεριφορών, ελάχιστη χρήση της μηχανής (μία φορά την εβδομάδα, για παράδειγμα). Εγώ προσωπικά δεν οδηγώ διότι βρήκα πολλά πράγματα που μου άρεσαν περισσότερο και από τις μηχανές.

Μη ρισκάρετε λοιπόν τα καλύτερα που έχετε να ζήσετε φίλοι. Όπως, επίσης, μη ρισκάρετε την ευτυχία των ανθρώπων σας.