Ολίγον απληστία

Αν και η απληστία ορίζεται σαν κάτι πολύ πιο σοβαρό, ορισμένες φορές και εμείς οι ίδιοι υποπίπτουμε σε αυτό το ατόπημα, αν και δεν επιδιώκουμε τα μεγάλα πλούτη και τη μεγάλη ζωή.

Αυτό που εννοώ σε αυτή τη φάση είναι πως όταν χάνουμε κάτι φέρνουμε την καταστροφή, για παράδειγμα σε μία ερωτική αποτυχία ή μία οικονομική αναποδιά.

Μπορεί στο παρελθόν να είχαμε υποσχεθεί στους εαυτούς μας ότι «αν τελικά ο χειρότερος μου φόβος δεν επιβεβαιωθεί, τότε δεν θα ξαναστενοχωρηθώ ποτέ». Κι όμως, στενοχωρηθήκαμε και πάλι και πάλι και μάλιστα πάρα πολύ, φέραμε την καταστροφή.

Εντάξει, είναι αδύνατον να μην στενοχωριόμαστε. Και είναι και κάτι υγιές μάλιστα. Είναι πολύ άσχημο να είναι κάποιος αναίσθητος ή να έχει μαθηματική λογική και υπερανάλυση στις ανθρώπινες σχέσεις.

Αλλά το άλλο άκρο, το να αργοπεθαίνεις για μία αναποδιά ίσως είναι λίγο άπληστο, όταν δίπλα σου κάποιοι υποφέρουν πολύ περισσότερο και για σοβαρότερους λόγους. Όσο κλισέ και αν ακούγεται, υπάρχουν πολλά μα πάρα πολλά προβλήματα δίπλα μας, τα οποία περιμένουν να μας βρουν στην πόρτα μας σε άγνωστο καιρό. Και μιλάω κυρίως για τα προβλήματα υγείας, τα οποία όλοι τρέμουμε πάντα αλλά παρόλα αυτά δεν εκτιμούμε παράλληλα την υγεία μας.

Οπότε, εν τέλει, απόλαυσε όσα έχεις τώρα και προσπάθησε να τα κάνεις ομορφότερα και περισσότερα αν δεν σου αρκεί. Αλλά ποτέ μην ξεχνάς τί έχεις ήδη ή τί έχεις καταφέρει να κατακτήσεις επί του παρόντος. Ακόμη και αν δεν αισθάνεσαι καλά διότι δεν βλέπουν το δεύτερο όσοι θα ήθελες. Και αν θες να νιώσεις καλύτερα απλά ρίξε μία ματιά τριγύρω και δες τί συμβαίνει.

Shit happens, αλλά ας μην τρελαθούμε κιόλας.