Σκέψεις…

Σκέψεις μετά από 10.430 μέρες σκέψεων στο σήμερα.

Το σύνολο τους λένε σε κάνει αυτό που είσαι. Δεν γίνεται να τις θυμάσαι όλες, αλλά κάποιες δημιουργούν μονοπάτια ολόκληρα που σου αλλάζουν την ζωή, μέσα σε όλες αυτές τις σκέψεις μια και μόνο μια ήταν αρχή του κάθε αποτελέσματος. Κάποια από αυτές που έκανες σήμερα μπορεί να σε οδηγήσει στην άλλη άκρη του κόσμου κάποια στιγμή στο μέλλον και κάποια άλλη μπορεί να σε σπρώξει στο κενό. Η αρχή της δημιουργίας και η αρχή της καταστροφής κρύβεται κάπου μέσα στο σύνολο των σκέψεων.

Σκέψεις για μένα, για σένα, για εμάς όλους, καμιά φορά δεν έχει σημασία για ποιον ούτε γιατί ή μήπως έχει;

Η δύναμη της θετικής σκέψης δεν κρύβεται στην ενέργεια που στέλνεις στο σύμπαν και αυτό στην στέλνει πίσω κύριε Κοέλιο, η δύναμη της θετικής σκέψης έχει να κάνει με το πώς ο καθένας από εμάς αντιμετωπίζει το ταξίδι της ζωής του και την καθημερινότητα του. Πόσο πάει κόντρα στους καιρούς και που εστιάζει να σπαταλήσει ενέργεια. Μπερδεμένα μας τα λες σήμερα.. Ας μιλήσουμε με μια ιστορία που με την σκέψη μου θα την γράψουμε τώρα μαζί μπας και ξεδιαλύνουν τα πράγματα.

Ξυπνάς το πρωί να πας στην δουλειά, χτυπάει το ξυπνητηράκι σου, (το κινητό σου που φορτίζει δίπλα στο κεφάλι σου όλο το βράδυ) που τόσο μισείς τον ήχο που κάνει αλλά αν σου ζητήσουν να τον περιγράψεις πιθανόν δεν τον θυμάσαι, το κλείνεις και μπαίνεις στο Facebook. Είχες βάλει μια ωραία φωτογραφία εχτές το βράδυ με ψαγμένο τίτλο και θες να δεις ποιος σου έκανε like, ακριβώς ότι έκανες και πριν πας για ύπνο το προηγούμενο βραδύ. Μετά από 5 λεπτά στην ‘ροή’ και τρεις αναστεναγμούς σηκώνεσαι από το ζεστό σου κρεβάτι. Βάζεις σαν μεθυσμένος εξωγήινος τα ρούχα σου και πας στο μπάνιο, με σκέψεις ακόμα από το μπερδεμένο όνειρο που είδες. Ήσουν λέει σπίτι της γιαγιάς σου, αλλά έμοιαζε και λίγο με το εξοχικό σου, είχε πάρει φωτιά αλλά εσύ και η οικογένειά σου συνεχίζατε να τρώτε στο τραπέζι σαν να μην είχε γίνει τίποτα. Ενώ πλένεις τα δόντια σου χτυπάνε οι πρώτες σκέψεις της μέρας που έχεις μπροστά σου και ξεχνάς το όνειρο για πάντα, αποθηκεύεται σαν ‘είδα ένα περίεργο όνειρο χθες αλλά δεν το θυμάμαι’ Καθώς φτιάχνεις καφέ σκέφτεσαι τον λιγδιάρη προϊστάμενο σου, αν δεν του έκατσε η κυρά Έτσι χθες θα του φταίνε μέχρι και τα καινούργια σου παπούτσια. Ε ρε πούστη μου και είναι ακόμα Δευτέρα, άντε πάλι να περιμένεις το ρεπό μπας και ‘ηρεμήσει το κεφάλι σου’. Μπαίνεις στο ασανσέρ μετά από τουλάχιστον σαράντα άσχημες σκέψεις, για εσένα, για την βδομάδα που έχεις μπροστά σου, για την αυτή που δεν σου έκανε like, κοιτάζεσαι στον καθρέφτη και φτιάχνεις λίγο το μαλλί, όσο σου έχει μείνει ακόμα τέλος πάντων. ‘Πάνε τα μαλλιά μου’ σκέφτεσαι και σε έχουν πιάσει υπαρξιακά πριν βγεις από το ασανσέρ. Βγαίνεις έξω και βρέχει, τρέχεις γρήγορα να μπεις στο αυτοκίνητο σου, που δούλεψες τέσσερα χρόνια για να το πάρεις, ούτε ο καιρός δεν σε θέλει… Πας να βάλεις μπροστά και γίνεται το λεγόμενο ‘τσαφ’. Δεν παίρνει μπροστά το αμάξι.. Το χάος..

Μπορώ να το συνεχίσω για όλη την μέρα και να το πάω ακόμα πιο αργά αλλά νομίζω πιάσαμε το νόημα. Τα παραπάνω, με μικρές διαφορές σε σχέση με κάποιον που ξυπνάει Δευτέρα στην Αφρική για παράδειγμα, είναι πάνω κάτω η ρουτίνα των περισσότερων 20 έως 30-35 χρόνων ας πούμε ένα πρωί Δευτέρας στην Δύση. Δεν είπαμε ούτε ότι ο φίλος έχει πρόβλημα υγείας, ούτε ότι χώρισε πριν μια βδομάδα, ούτε ότι δεν του φτάνουν τα χρήματα που βγάζει μέχρι της δέκα του μήνα. Απλές σκέψεις, χωρίς το βάρος όλων τον προβλημάτων που με το να σκέφτεσαι πόσο δύσκολα είναι δεν πρόκειται να γίνει τίποτα. Τι μας λες ρε μεγάλε όλοι μας παλεύουμε στην ζούγκλα πως να σκεφτούμε δηλαδή.

Τι λες εσύ ρε μεγάλε για πήγαινε ξύπνα μια Δευτέρα στην Κένυα και τράβα ψάξε για νερό γιατί αν δεν βρεις Τρίτη Τετάρτη θα πεθάνεις, ξύπνα μια Δευτέρα στην Συρία, στην Παλαιστίνη, στο Ιράκ… Την Δευτέρα που έρχεται. Δεν λέμε να σκέφτεσαι τα χειρότερα για να είναι η σκέψη σου καλύτερη, αλλά με αυτή την βομβαρδισμένη σου σκέψη, λίγο μόνο ελάχιστα, κάτσε και αναλογίσου πόσο μικρά είναι τα προβλήματα μου και τα προβλήματα σου. Ξεκόλλα από το κινητό σου, ξεκόλλα από τον υπολογιστή σου, έστω ένα απόγευμα την εβδομάδα για αρχή. Νιώσε συνειδητά με την σκέψη σου τυχερός, βγες έξω, περπατά, εξερευνά, αναζήτησε, νικά τους φόβους σου, μύρισε καινούργια αρώματα, γεύσου καινούργιες γεύσεις, γνώρισε καινούργιους ανθρώπους. Νιώσε ευλογημένος που στέκεσαι στα πόδια σου, που νιώθεις την βροχή, που ξυπνάς κάθε πρωί να πας στην δουλειά σου, που αν δεν σου αρέσει η δουλειά σου είναι επειδή δεν συμβιβάζεσαι και κάνε την πίεση δημιουργία. Κάνε την δυσκολία κίνητρο, δες την αναποδιά σαν ευκαιρία να ελιχθείς. Προκλητικά και με βλέμμα ατσάλι πήγαινε κόντρα σε ότι δεν σου αρέσει και σε ότι σε φοβίζει. Έτσι θα νιώσεις ζωντανός με τέτοιες μικρές νίκες και με ήττες που έγιναν μαθήματα. Έτσι οργανώνεται η σκέψη, έτσι φωνάζει όταν την χρειάζεσαι και έτσι της βουλώνεις το στόμα όταν δεν χρειάζεται να σου πει τίποτα για το καλό σου.

Γιατί να μην γελάσεις με το αλλόκοτο όνειρο σου αντί να αναστατώνεσαι, γιατί δεν ταξιδεύεις με ένα βιβλίο που είναι το ναρκωτικό της σκέψης σου αντί να χαζεύεις την ροή σου; Γιατί δεν χαμογελάς με σηκωμένο το κεφάλι και ανοιχτά τα χέρια που βρέχει παρά τρέχεις να κρυφτείς μην σε τσαλακώσει; Γιατί σε ρίχνει η σκέψη σου που πέφτουν τα μαλλιά σου αντί να χαμογελάει η ψυχή σου που μεγαλώνετε παρέα; Γιατί έχεις κλείσει τόσο πολύ τις σκέψεις σου σε ένα μικρό κελί με μια κουβέρτα μόνο δίπλα σε κόπρανα, ποντίκια και υγρούς τοίχους φοβούμενος τα βήματα που ακούς και τις σκιές που βλέπεις, νομίζοντας ότι είναι οι αποτυχίες σου και οι απογοητεύσεις σου ενώ είναι οι νέες υποψήφιες περιπέτειες σου.

Όλα είναι στο μυαλό. Μέχρι το πώς αντιλαμβάνομαι εγώ και πως εσύ τα πιο κοινά πράγματα γύρω μας είναι οι εικόνες της εκάστοτε σκέψης του υποκειμενικού μας εγώ. Έχουμε κάνει κάποια απλά πράγματα τόσο περίπλοκα και δύσκολα. Έχουμε γίνει έρμαια των σκέψεων μας. Του ίδιου μυαλού, που όταν ήμασταν πέντε – δέκα χρόνων μπορούσε με την σκέψη να σε πάει παντού και να δημιουργήσει έναν ολόκληρο κόσμο γεμάτο χρώματα κοιτάζοντας απλά το κενό, το ίδιο κενό που κοιτάς τώρα και νιώθεις χαμένος.

Μια φορά ζούμε κάποιοι με τις σκέψεις τους το καταλαβαίνουν νωρίς, άλλοι μετά από κάποιο σοβαρό ατύχημα ή μετά από κάποια μεγάλη απώλεια, άλλοι στο νεκροκρέβατο και άλλοι ποτέ. Άλλοι την δαμάζουν μετά από πολύ σκέψη και άλλη λύνουν τον γρίφο αυθόρμητα με ελάχιστη. Για άλλους έχει σημασία και για άλλους όχι.

Δεν βγήκε πολύ άκρη τελικά ή και να βγήκε… Αυτές, στο περίπου, ήταν οι σκέψεις μου αυτό το απόγευμα τίποτα παραπάνω τίποτα λιγότερο. Κλείνω με ένα ποίημα του Οδυσσέα Ελύτη που σίγουρα μπορεί να μας βάλει σε περισσότερες σκέψεις από εμένα:

«Στην απλότητα κρύβεται η ευτυχία»

Μπορώ να γίνω ευτυχισμένος με τα πιο απλά πράγματα

και με τα πιο μικρά..

Και με τα καθημερινότερα των καθημερινών.

Μου φτάνει που οι εβδομάδες έχουν Κυριακές.

Μου φτάνει που τα χρόνια φυλάνε Χριστούγεννα για το τέλος τους.

Που οι χειμώνες έχουν πέτρινα, χιονισμένα σπίτια.

Που ξέρω ν’ ανακαλύπτω τα κρυμμένα πετροράδικα στις κρυψώνες τους.

Μου φτάνει που μ’ αγαπάνε τέσσερις άνθρωποι.

Πολύ…

Μου φτάνει που αγαπάω τέσσερις ανθρώπους.

Πολύ…