Ποδήλατο, ένα ταμπού

Από όσες χώρες έχω ταξιδέψει έχω εξάγει μεταξύ άλλων το εξής συμπέρασμα: ότι η Ελλάδα ίσως αποτελεί τη χώρα όπου ο αριθμός των αυτοκινήτων ξεπερνά αυτόν των ποδηλάτων.

Ναι, είναι αυθαίρετο συμπέρασμα, αλλά πιστεύω ότι αν κάποια στιγμή κάποιος προχωρήσει σε καταμέτρηση, θα δικαιωθώ πανηγυρικά! Δεν είναι και δύσκολο εξάλλου, απλά καταμετρούμε σχεδόν όλο τον ενήλικο πληθυσμό, καθώς σε κάθε νοικοκυριό υπάρχουν τουλάχιστον δύο με τρία αμάξια.

Γιατί λοιπόν αυτή η απέχθεια για το ποδήλατο; Γιατί σχεδόν παγκοσμίως οι πολίτες χρησιμοποιούν ποδήλατα για να μετακινηθούν σε κοντινές αποστάσεις ενώ στην Ελλάδα (και τα υπόλοιπα Βαλκάνια) δεν καταδεχόμαστε ούτε να περπατήσουμε;

Αρχικά, σίγουρα σε ορισμένες μεγαλουπόλεις δεν υπάρχουν οι κατάλληλες υποδομές. Ωστόσο, ακόμη και στην επαρχεία που απολαμβάνουμε τεράστια «άπλα», σχεδόν κανένας δεν χρησιμοποιεί ποδήλατο. Άρα δεν είναι απλά θέμα υποδομών. Παραδείγματος χάρη, στην Κόρινθο κατασκευάστηκαν λωρίδες για ποδηλάτες, οι οποίες πιο πολύ χρησιμοποιούνται από μηχανάκια που θέλουν να «κόψουν δρόμο», ενώ οι οδηγοί τις αγνοούν επιδεικτικά. Παρεμπιπτόντως, άπειρο respect σε Τρίκαλα και Καρδίτσα, που έκαναν τη δυνατή αρχή και είμαι σίγουρος ότι θα υπάρξουν και άλλοι μιμητές τα επόμενα χρόνια!

Πιστεύω, λοιπόν, ότι αιτία που ακόμη δεν έχουν στραφεί στο ποδήλατο, αποτελεί ένα άνευ λόγου κόμπλεξ που γέμισε την ελληνική κοινωνία τις τελευταίες δεκαετίες: ο άτυπος συναγωνισμός υλικών αγαθών μεταξύ των πολιτών. Με άλλα λόγια, υιοθετήσαμε καπιταλιστικά ταμπού και κόμπλεξ που ούτε οι γενέτειρες (Ηνωμένες Πολιτείες, Ηνωμένο Βασίλειο) του καπιταλισμού δεν παρουσιάζουν. Ένα ποδήλατο δεν αντανακλά μία μεγάλη δαπάνη, όπως αυτή ενός αυτοκινήτου ή μίας μοτοσικλέτας. Άσχετα αν έχεις ή δεν έχεις αυτοκίνητο, οι πολίτες εκτιμούν το γεγονός ότι σπατάλησες χρήματα, μία πραγματικότητα που σε βοηθά να αποκτήσεις μία αναγνώριση σε μία κοινωνία που έχει κυριολεκτικά ξεμείνει. Ενδεικτικό αυτής της ψύχωσης είναι ο υπερδανεισμός ουκ ολίγων πολιτών τα προηγούμενα χρόνια, με αποκλειστικό σκοπό την αγορά αυτοκινήτου ή μοτοσικλέτας! Λες και ένα όχημα θα καλύψει κενά ζωής.

Έχω ακούσει υποτιμητικά σχόλια για τη χρήση ποδηλάτου από άλλους πολίτες, από ανεγκέφαλους και ανεγκέφαλες που το μετάφρασαν μεταξύ άλλων σε οικονομική κατάντια. Ουσιαστικά, σαν πληροφορία αναφέρω ότι σε Σκανδιναβία, Γερμανία και λοιπές χώρες, ακόμη και οι εκατομμυριούχοι χρησιμοποιούν ποδήλατο. Προς το παρόν, αυτό φαντάζει πολύ μακρινό για έναν μέσο Βαλκάνιο.

Και ερχόμαστε στα καλά νέα τώρα! Αφού έβγαλα «χολή», οφείλω να πω ότι επιτέλους η τάση στην Ελλάδα αλλάζει! Όπως προανέφερα, την αρχή έκαναν πόλεις όπως τα Τρίκαλα και η Καρδίτσα, εκτιμώ πως θα ακολουθήσουν και άλλοι! Διότι, ευτυχώς, υπάρχει μία μερίδα της κοινωνίας (η οποία μεγαλώνει) που ξεπερνά τα παραπάνω άνευ λόγου κόμπλεξ και επιδιώκει μία καλύτερη ζωή, πιο απλή και πιο υγιή, χωρίς να ξοδεύει ενέργεια και χρήματα για αηδίες, όπως γινόταν επί σχεδόν μισό αιώνα. Τα οφέλη από τη χρήση ποδήλατου είναι πολλά, άμεσα και έμμεσα: γυμναστική, μηδενικό κόστος σε σύγκριση με το αμάξι, λιγότερη κίνηση στους δρόμους!

Οπότε, αυτά είναι τα καλύτερα χρήματα που θα μπορούσατε να δώσετε στη ζωή σας!