Μετατρέποντας την αρνητική ενέργεια σε δημιουργία

Πόσες και πόσες φορές θα πέσεις σε βαθιά θλίψη με αφορμή ένα δυστυχές γεγονός.

Είναι κάτι αναπόφευκτο σε περίπτωση που δεν είσαι ένας αδιάφορος εγωιστής ή δεν έχεις στο DNA άφθονα αποθέματα θετικής ενέργειας (ρισπέκτ σε αυτούς τους ανθρώπους, που αντιμετωπίζουν με χαμόγελο την κάθε δυσκολία). Και πριν γράψω τα παρακάτω, ξεκαθαρίζω ότι μιλώ για όσους όντως βιώνουν μια πραγματική θλίψη και όχι όσους δεν είναι καλά απλά επειδή δεν “πέρασε” και αυτή τη φορά το συμφέρον τους.

Υπάρχει όμως μια πολύ φωτεινή πλευρά μέσα στο σκοτάδι που εμφανίζεται κατά καιρούς στη ζωή μας. Και την καταλαβαίνεις πολύ αργότερα. Εξηγώντας, όταν απογοητευθείς έντονα, τείνεις να κάνεις πράγματα για τον εαυτό σου ως ένα μέσο να ξεπεράσεις τη στενοχώρια που ακολουθεί. Εναλλακτικά, αν είσαι ακόμη καλύτερος και δυνατός άνθρωπος, προσπαθείς να βελτιώσεις και τις ζωές των ανθρώπων γύρων σου προκειμένου να νιώσεις ότι κανείς κάτι άκρως εποικοδομητικό και να εξιλεωθείς για κάποια λάθη που έκανες στο παρελθόν, ή να εστιάσεις αλλού και να ξεχάσεις ανθρώπους ή καταστάσεις που σε στενοχώρησαν πάρα πολύ. Επίσης, όταν ποντάρεις σε έναν άνθρωπο και σε αφήσει στα δύσκολα, όταν ένα πρόβλημα υγείας “χτυπήσει” εσένα ή ένα αγαπημένο πρόσωπο, τείνεις να αναλαμβάνεις ρίσκα που διαφορετικά δεν θα έπαιρνες. Αυτή η υπέρβαση είναι που θα σε ανεβάσει επίπεδο.

Το παράδοξο λοιπόν είναι το εξής: ενώ πολλές φορές στην πορεία θα νιώσεις ακόμη πιο έντονη απογοήτευση σκεπτόμενος/η ότι “έκανα τόσα και παρόλα αυτά είμαι ακόμη μόνος/η και χάλια, μέσα στην μιζέρια και τη στενοχώρια”, όταν πραγματικά ο χρόνος και η δημιουργία σε κάνουν να αφήσεις οριστικά πίσω κάποιες καταστάσεις και να ανακτήσεις την πίστη στον εαυτό σου που σου “έκλεψαν”, θα καταλάβεις ότι όλο αυτό το χρονικό διάστημα κατάφερες να χτίσεις πράγματα που δεν φανταζόσουν και να νιώσεις καλύτερα με τον εαυτό σου.

Και, ίσως, όλα αυτά να μη γίνονταν αν δεν πείσμωνες, αν έμενες με ένα πρόσωπο που μόνο σου έτρωγε ενέργεια χωρίς να σου δίνει, αν δεν άλλαζες τόπο διαμονής, αν συνέχιζες να περιτριγυρίζεσαι από ανθρώπους που σε φθονούσαν και κοιτούσαν με κάθε τρόπο να σε ρίξουν στο έδαφος ή να σε βγάλουν τουλάχιστον προβληματικό.

Και υπάρχουν άπειρα παραδείγματα δίπλα μας, ακόμη και στην προσωπική μας ζωή. Άνθρωποι που εν τέλει δημιούργησαν και συνεισέφεραν στην κοινωνία, οι οποίοι, αν τους ρωτήσεις, θα σου πουν ότι όλη αυτή η δημιουργική περίοδος ξεκίνησε από μια κατάθλιψη, μια ερωτική απογοήτευση, ένα πρόβλημα υγείας.

Οπότε αυτή η πολύ βαθιά απογοήτευση και θλίψη που νιώθεις κάποιες φορές, ίσως είναι η αρχή για να ανακαλύψεις τον εαυτό σου και να πάρεις ρίσκα που δεν θα έπαιρνες ποτέ.