Ο παραλογισμός των πολεμικών αποζημιώσεων

Πρόσφατα διάβαζα για την επαναφορά του αιτήματος των πολεμικών αποζημιώσεων από την Πολωνία και απόρησα πως αυτό το θέμα δεν έχει κλείσει γενικώς.

Γερμανία και Πολωνία και είχαν κλείσει τις μεταξύ τους διαφορές που προέρχονταν από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όμως η έλευση στην εξουσία των συντηρητικών εθνικιστών στην Πολωνία, έχει αλλάξει τα δεδομένα, όπως σχολίασαν εύστοχα σε μέσα ενημέρωσης. Σύμφωνα με τη σχετική έκθεση λοιπόν, όπως ανέφερε βουλευτής της χώρας, η Πολωνία δύναται να αξιώσει το ποσό των 850 δισ. δολαρίων ΗΠΑ. Απαντώντας στην είδηση, η γερμανική κυβέρνηση αναγνώρισε την ευθύνη της Γερμανίας για τις ωμότητες που διαπράχθηκαν στο πόλεμο, όμως απορρίπτει τα νέα αιτήματα για αποζημιώσεις, είτε έρχονται από την Πολωνία είτε από την Ελλάδα.

Διαβάζοντας τα παραπάνω λοιπόν, θυμήθηκα και ανάλογες αξιώσεις που είχε και η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, με εκθέσεις να κάνουν λόγο για πολεμικές αποζημιώσεις άνω των 300 δισ. δολαρίων. Κάποιοι χρησιμοποιούσαν και το κορυφαίο επιχείρημα ότι «υπάρχει συνέχεια στις κυβερνήσεις», ανταπαντώντας στο αντίστοιχο επιχείρημα για τα μνημόνια που υπέγραψαν οι ελληνικές κυβερνήσεις. Αν είναι δυνατόν.

Λεφτά, λεφτά, λεφτά, λεφτά.

Έχω διαβάσει όσο περισσότερη ιστορία μπορώ, έχω πάει Πολωνία και έχω επισκεφθεί ελληνικές περιοχές που έχουν αφήσει το στίγμα της φρίκης τους αυτά τα ανθρωπόμορφα τέρατα που λέγονται Ναζί, δεκαετίες μετά. Αυτό το κτήνος που λέγεται Χίτλερ, ίσως ό,τι χειρότερο έχει συμβεί ποτέ σε αυτόν τον πλανήτη.
Όπως επίσης έχω διαπιστώσει ότι οι πρώτοι που ντρέπονται για όλα αυτά τα εγκλήματα είναι οι ίδιοι οι Γερμανοί, έχοντας γνωρίσει αρκετούς τα τελευταία χρόνια. Οι Γερμανοί θεωρούν ως μια μεγάλη προσβολή το να τους συνδέσεις έστω και λόγω καταγωγής με τους Ναζί.
Όπως έχω διαβάσει ότι όλες οι μεταπολεμικές κυβερνήσεις της Γερμανίας έχουν αναγνωρίσει τα εγκλήματα των Ναζί και έχουν ζητήσει δημοσίως συγγνώμη για τα εγκλήματα των προγονών τους. Σαν ένα παράδειγμα, δείτε το πρόσφατο μήνυμα (βίντεο στο Twitter) του νέου Γερμανού πρέσβη στην Αθήνα, όπου συστήνεται στους Έλληνες και απολογείται για αυτά που έκαναν οι Γερμανοί στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ξέρω επίσης ότι παραδόξως έχω γνωρίσει εδώ στην Ελλάδα περισσοτέρους που βρίσκονται κοντά ή ταυτίζονται με αυτήν την εμετική ιδεολογία. Μην ξεχνάτε ότι εδώ εξελέγη η ΧΑ, η οποία κάνει το σιχαμερό Afd να φαίνεται απλώς δεξιό.

Και αυτό που με πειράζει είναι ότι ουσιαστικά δεν νοιάζει κάποιους να αποκατασταθεί η μνήμη των ανθρώπων που τόσο άδικα χάθηκαν και κατέστρεψαν τις ζωές τους στην πιο μαύρη επταετία που έζησε αυτός ο κόσμος, αλλά τους νοιάζει να επωφεληθούν οικονομικά από ανθρώπους και κράτη που δεν επέλεξαν να αποτελέσουν συνέχεια γενεαλογικά. Είναι σαν να ζητάς από κάποιον να πληρώσει τα χρέη του προπάππου του. Το ξέρω ότι φαίνεται απλό, αλλά πραγματικά αυτό είναι.

Τι θα μπορούσε να γίνει κατά τη γνώμη μου; Μια μέση λύση. Αφού επιζητείται λύση οικονομικά, θα μπορούσε να γίνει μια μεγάλη γερμανική επένδυση, για παράδειγμα, σε συνδυασμό με μία συμβολή κίνηση που να αποτύπωνε τη νέα εποχή μεταξύ στις σχέσεις των δύο καρτών και την οριστική ήττα του μίσους.