Μια Μικρή Σούτρα για το Ροκ, Part 3: Moody Blues, “Days of Future Passed”

Το σημερινό άρθρο έχει dress code.

Μιλάμε για την πιο αριστοκρατική μπάντα στην ιστορία της Βρετανικής Ροκ. Οι Moody Blues φλέρταραν με το συμφωνικό, το progressive και στα γεράματα με το pop rock (βλέπε σύνδρομο Phil Collins όπου αντίστοιχα και οι Genesis φλέρταραν και με τρία παρακλάδια).

Ο λόγος είναι απλός. Οι Βρετανοί παραγωγοί είχαν επιδοθεί σε ένα μανιώδες κυνήγι θησαυρού για να ανακαλύψουν τους επόμενους Beatles και για να μιλήσουμε με αυστηρά τεχνικούς και μουσικούς όρους και οι δύο προαναφερθείσες μπάντες είχαν ακραία τεχνική κατάρτιση και βαθιά ακαδημαϊκή μουσική γνώση.

Ας μιλήσουμε για αυτό που λέμε στη σύνθεση εποχές. Οι εποχές είναι θέματα τα οποία εμφανίζονται και ξαναεμφανίζονται για να φέρουν και να άρουν ένα γεγονός που επαναλαμβάνεται ή ένα συναίσθημα. Στον Πόλεμο των Άστρων ο Darth Vader έχει τη δική του εποχή που προηγείται των εμφανίσεων του.

Το Days of Future Past έχει και αυτό δικές του εποχές. Η εποχή για το πρωί, για το μεσημέρι, το απόγευμα και το βράδυ. Το κομμάτι που έγινε επιτυχία από το δίσκο είναι το κομμάτι για τα βράδια. Είναι γνωστό ως Nights In White Satin. Αλλά αν κάποιος όπως έχω πει δεν επενδύσει στο να ακούσει δίσκους θα λάβει μόνο μια μικρή πληρωμή από την ολότητα του έργου. Όλες οι εποχές του κομματιού εμφανίζονται στην οβερτούρα του The Day Begins όπου ανατριχιαστικά η Festival Orchestra of London μας προιδεάζει για το τι θα επακολουθήσει και καταλήγει με την τρομακτικά συγκινητική αφήγηση :

Cold-hearted orb that rules the night
Removes the colors from our sight
Red is gray and yellow white
But we decide which is right
And which is an illusion
Pinprick holes in a colorless sky
Let insipid figures of light pass by
The mighty light of ten thousand suns
Challenges infinity and is soon gone
Nighttime, to some a brief interlude
To others the fear of solitude
Brave Helios, wake up your steeds
Bring the warmth the countryside needs

Η θεματική του δίσκου είναι αυτό που λέμε στη λογοτεχνία «Κύκλος του Θερισμού». Ανθρώπινες απεικονίσεις μια διαρκούς παλινδρόμησης από το φως στο σκοτάδι και πίσω. Πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι πολλές μπάντες το 60-70 επηρεάστηκαν από τον Carl Jung και τη θεωρία των αρχέτυπων και τις ασκήσεις με την ινδική μάνταλα. Η επαναλαμβανόμενη συμμετρία μας δείχνει μαζί με τις επαναλαμβανόμενες εποχές που γράφω πάνω το ταξίδι της μέρας προς τη νύχτα για να κάνω και μια μικρή αναφορά στην βαριά και πεσιμιστική θεατρική αυτοβιογραφία του Ευγένιου Ο’Νήλ.

Ως καθηγητής αγγλικών προσπαθώ να χρησιμοποιώ αυτό το υλικό για να πτυχώνεται η γνώση των μαθητών και να χαρτογραφώ καλύτερα τη δική μου άγνοια. Συγγνώμη που αργώ τόσο με τα άρθρα αλλά μόλις μετακόμισα στο μαγευτικό Στέρλινγκ (ας πούμε ότι είμαι στη Δημητσάνα της Σκωτίας για όσους ξέρουν) και έτρεχα αρκετά. Έχετε την αγάπη μου και την αφοσίωση μου! Καλή ακρόαση!!!