Γνώρισα τον Γ. στη μαγευτική Σκωτσέζικη Πρωτεύουσα. 33 χρονών, gentleman κάνει το διδακτορικό του στην αρχιτεκτονική. Από τη Δαμασκό. Πολύ μετρημένος σε σχέση με εμένα που είμαι ένα φλύαρο, φορτικό α… (συγχωρείστε τα γαλλικά μου).
Και αφού του έλεγα για τα βίντεο που έχω δει από τις φρικαλεότητες του Isis, μου λέει πως ο Isis είναι τόσο μικρός σε σχέση με τις υπόλοιπες δυνάμεις που επιδρούν στην περιοχή που καταντάει αστείο το ότι κράτησε τόσο πολύ. Ωστόσο λόγο πολύ αδιάτρητης λογοκρισίας δεν μπορούμε στον υπόλοιπο κόσμο να μάθουμε τι συμβαίνει στις φυλακές της Συρίας.
«Όσο ήταν ο ξάδερφος μου φυλακή τον έδερναν και τον άφηναν χωρίς φαγητό συνεχώς μέχρι να αποφυλακιστεί. Σε άλλους μέσα στη φυλακή, τους έβγαζαν τα μάτια και τους έλιωναν τους όρχεις. Κάποιους τους έγδερναν και μετά τους έβαζαν 15 άτομα μέσα σε 2 τετραγωνικά (“so they merge together” ήταν τα λόγια του ακριβώς), οι πληγές τους έκλειναν μαζί και έπρεπε να σκίσουν τις σάρκες τους για να διαλυθεί το συσσωμάτωμα. Ο ιδρώτας των 15 ατόμων όταν εξατμίζεται και ξανά υγροποιείται στο ταβάνι πέφτει πάνω τους σαν οξύ. Πολύ καταρρέουν ψυχολογικά και αποσυνδέονται από τα μαρτύρια».
Αυτή τη μαρτυρία την άκουσα δύο μήνες πριν και τη μεταφέρω χωρίς καμία αλλαγή γιατί τα λόγια αυτά με χάραξαν. Την επόμενη φορά που κάποιος θα πει εκ του ασφαλούς να γυρίσουν στην πατρίδα τους να πολεμήσουν, θα ευχηθώ να μην έχει ποτέ την ίδια μοίρα, του μάρτυρα ή του πρόσφυγα.
Το Πουλί της Φωτιάς
Sickman's Blog 
Leave a Reply