Τι σημαίνει η καραντίνα για τα παιδιά των 90’s

Ένα πράγμα: διάλειμμα! Όχι για όλους φυσικά, αλλά για κάποιους σίγουρα.

Δεν ξέρω αν όλο αυτό είναι δημιούργημα κάποιου ή απλά θέλανε να καθαρίσουν τα κανάλια και την ατμόσφαιρα, πάντως εμείς τα παιδιά των 90’s τους ευχαριστούμε πολύ. 

Εγώ προσωπικά μένω, σπουδάζω και δουλεύω στην Αγγλία για δεύτερο χρόνο. Ναι, όντως τα πράγματα είναι σοβαρά και ναι, αλλά πρώτον, όλοι πρέπει να καταλάβουμε ότι αυτό που συμβαίνει στην παρούσα δεν είναι υπό των έλεγχο μας και δεύτερον, ότι άμα δεν βάλουμε και λίγο χιούμορ στην κατάσταση δεν θα βοηθήσουμε, ούτε θα βοηθηθούμε.

Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν μπορώ να ξέρω πως βιώνει ο κάθε ένας αυτόν τον ‘εγκλεισμό’. Μπορώ σίγουρα όμως να μιλήσω για την ‘κατηγορία μου’, η οποία είναι αυτή του παιδιού που έπρεπε στα 16 του να ‘είναι σίγουρο για το τι θα σπουδάσει γιατί ο κόσμος πεινάει’. Αυτή ήταν μια πολύ χαρακτηριστική φράση που τα παιδιά που έχουν περάσει μέσα από την οικονομική κρίση στην εφηβική/φοιτητική ηλικία (τα σημερινά παιδιά που γεννήθηκαν στα 90’s) μπορούν να καταλάβουν και να νιώσουν.

Για εμάς λοιπόν αυτός εδώ ο εγκλεισμός ισοδυναμεί με λύτρωση και με ένα μεγάλο διάλειμμα από την αδιάκοπη δουλειά που αν θες να μην ‘πεινάσεις’ πρέπει να συνοδεύεται κι από σπουδές. Εγώ στην παρούσα, για να είμαι ειλικρινής, επειδή είχε χρειαστεί να σταματήσω να δουλεύω από τον Φεβρουάριο λόγω προβλημάτων υγείας, δε έχω κανένα εισόδημα, δε με πληρώνει κάποιος εργοδότης. Τα προβλήματα αυτά ήταν κατά βάση λόγω άγχους και πολύ απλά το σώμα μου δεν άντεχε άλλο. Το άγχος μου φυσικά ήταν και είναι πως θα φτάσω στον στόχο μου, πως θα καταφέρω να δουλεύω και να διαβάζω σε μια ξένη χώρα ώστε να φτάσω εκεί που ονειρεύομαι κι εγώ σαν άνθρωπος. Το μόνο πράγμα που σκέφτηκα λοιπόν,  όταν αποφασίστηκαν αυτά τα μέτρα ήταν ‘δεν το πιστεύω ότι δεν είμαι αναγκασμένη να δουλέψω επ’ αορίστου’. Θυμάμαι ακόμα το πόσο χαρούμενη ήμουν εκείνη την μέρα που μας είπανε ότι πολύ απλά από δω και πέρα το μόνο που θα κάνουμε είναι να καθόμαστε σπίτι. Για τους ανθρώπους που έχουν αναγκαστεί να γίνουν ενήλικες πριν την ώρα τους, το ΄καθισιό’ έχει άλλη σημασία, πιο γλυκιά!

Δεν σημαίνει ότι εμείς είμαστε στη χειρίστη των θέσεων φυσικά… Γνωρίζω καλά ότι μέσα σε όλο αυτό υπάρχουν μανούλες που δεν μπορούν να παρέχουν στα παιδιά τους τα απαραίτητα και σίγουρα ο πόνος τους δεν συγκρίνεται με κανενός. Η  ενσυναίσθηση είναι ό,τι καλύτερο μπορούμε να αναπτύξουμε μέσα από αυτές τις καταστάσεις. Αυτό που λέω ουσιαστικά είναι ότι ακόμα πιο σημαντικό από το ότι καθόμαστε σπίτι μας και δεν μπορούμε να πιούμε τρίωρο καφέ σε κάποια παράλια, είναι το ότι πρέπει να κάνουμε όλοι ένα βήμα πίσω και να σκεφτούμε πόσο θετικά μπορούν να βγουν μέσα από την καραντίνα που βρισκόμαστε. Είναι κρίμα το ότι όλοι μας ξέρουμε την προσωρινή φύση των πράγματων αλλά παραπονιόμαστε σαν να βρισκόμαστε σε ισόβια κάθειρξη.

Κανένας δεν μας πήρε καμία ελευθερία, ένα διάλειμμα είναι!

Χ.Μ.