Δεχθείτε με ξανά στο σχολείο!

Επιστολή στον διευθυντή του παλιού μου σχολείου

Κύριε διευθυντά,

Σας γράφω σαν μία ενήλικη που προσπαθεί να διατηρήσει μέσα της άσβηστη την παιδικότητα και την αθωότητά της.

Σας γράφω επειδή μέσα μου δε σταμάτησε να κυριαρχεί η νοσταλγία για εκείνα τα μοναδικά χρόνια του σχολείου, εκείνα που σφραγίζουν ανεξίτηλα την παιδική μας ηλικία και όνειρα.

Σας γράφω επειδή με κούρασε η πραγματικότητα, ο κόσμος που πάντοτε με προσγειώνει και θέλει να με κλείνει σε ένα κουτάκι, αποστεγνωμένη από όνειρα και την πίστη για το απίστευτο.

Σας γράφω γιατί μου έλειψαν αυτά τα χρόνια, του σχολείου. Χρόνια πασπαλισμένα με ζάχαρη, χρόνια αθωότητας, χρόνια που αγαπούσαμε τους άλλους δίχως να υπολογίζουμε κιλά, εθνικότητα ή το πόσα χρήματα έχει στην τσέπη. Ναι, εκείνα τα χρόνια που καθόμασταν στα θρανία και η μοναδική μας έγνοια ήταν να κάνουμε κανένα σκονάκι περισσότερο ή να μη μας δει ο καθηγητής και μας σηκώσει για μάθημα.

Σας γράφω για να σας ζητήσω μία μικρή χάρη: δεχθείτε με πίσω στο σχολείο, έστω για μία χρονιά. Να βιώσω ξανά εκείνα τα όμορφα χρόνια, να σκιρτήσει η καρδιά μου από τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα, να αισθανθώ ακόμα και εκείνη τη γλυκιά αγωνία των εξετάσεων και της βαθμολογίας.

Δεχθείτε με, έστω για λίγο, σας παρακαλώ. Είναι μία ενήλικη που νοσταλγεί αφόρητα την αθωότητα της παιδικότητας και διαπιστώνει πως τα χρόνια του σχολείου ήταν ωραιότερα από όσο πίστευε.

Μ.Σ.