«Future Games»: Το Gamification και η λογική πίσω από αυτό

Αν δεν έχετε ακούσει το δίσκο «Future Games» από Fleetwood Mac, είναι η κατάλληλη ευκαιρία.

Ωστόσο, το σημερινό θέμα με το οποίο θα καταπιαστώ ήταν και το θέμα της διπλωματικής μου για το μεταπτυχιακό στη διοίκηση επιχειρήσεων.

Για αρχή, ένας ορισμός του «Gamification» θα μπορούσε να είναι η χρήση των μηχανικών ενός παιχνιδιού με σκοπό την κινητοποίηση των ανθρώπων για να ολοκληρώσουν ένα εγχείρημα.

Πιο συγκεκριμένα, το Gamification χρησιμοποιείται σε δύο κλάδους ευρέως. Την Εκπαίδευση και τη Διοίκηση Ανθρώπινου δυναμικού. Στη μεν εκπαίδευση το μάθημα με άξονα το παιχνίδι είναι πάρα πολύ χρήσιμο για να κρατήσει τους μαθητές συγκεντρωμένους στο γνωστικό στόχο της ημέρας. Στη δε εταιρική εκπαίδευση για να διαφοροποιήσει τα σεμινάρια και την επιμόρφωση των στελεχών ώστε να είναι η παρακολούθηση και η συμμετοχή πιο εύκολη αλλά και πιο αποτελεσματική. Ο κοινός παρονομαστής είναι αυτό που λέμε (στο χωριό μου) game permanence. Η ιδιότητα του παιχνιδιού να κρατάει τους παίχτες μέσα σε αυτό. Να γίνεται εθιστικό και να παρατείνει τη διάρκεια της συγκέντρωσης τους. Πολύ απλά ο τρόπος με τον οποίο σαν παιδιά αρχίσαμε να αντιλαμβανόμαστε τα στερεά σώματα. Από μια ηλικία και μετά μέσα από το παιχνίδι και την εξερεύνηση ήξερες πώς δεν μπορείς να στηρίξεις κάτι πάνω σε μια μπάλα ποδοσφαίρου αλλά μπορούσες να ακινητοποιήσεις τη μπάλα σε μια επίπεδη επιφάνεια. Το Gamification δεν είναι κάποια τομή , κάτι που η ανθρωπότητα δεν έκανε ασυνείδητα έτσι κι αλλιώς. Είναι απλά η στοιχειοθέτηση του.
Έχει εφαρμογή και στον αθλητισμό όπου η ανάπτυξη κινητικών δεξιοτήτων επιτυγχάνεται βάζοντας τους μικρούς (και όχι μόνο) ασκούμενους να παίξουν π.χ μαντηλάκι ή σκυταλοδρομίες ή αγαλματάκια.

To πιο σημαντικό όμως είναι το πώς μπήκε το Gamification στον εταιρικό κόσμο καθώς στις Η.Π.Α. ο τζίρος της βιομηχανίας Gamification (εταιρείες που αναλαμβάνουν να φτιάξουν videogames με εκπαιδευτικούς στόχους για το προσωπικό άλλων εταιριών) ήταν κάτι παραπάνω από 5 δισ. δολάρια για το 2015.
Εταιρείες όπως η Google για παράδειγμα έχουν δικά τους παιχνίδια με τα οποία εκπαιδεύουν σε ξένες γλώσσες τα στελέχη. Ένα στέλεχος λοιπόν παίρνει μια πτήση για εταιρικό ταξίδι κι ενώ ταξιδεύει παίζει στο κινητό του με το app της εταιρείας για να βελτιωθεί στη γλώσσα που χρειάζεται για την διαπραγμάτευση. Σε αυτό το σημείο προκύπτει και το ηθικό ζήτημα του Gamification. Κάνει όντως την εκπαίδευση παιχνίδι ή είναι ένα παιχνίδι για να αναγκάζει η εργοδοσία τον εργαζόμενο να δουλεύει και στον ελεύθερο του χρόνο χωρίς να το καταλαβαίνει;

Όπως και να έχει, περιμένουμε να δούμε κι άλλα πράγματα από αυτό τον κλάδο που από τα baby steps στην αρχή της δεκαετίας πλέον έχει γιγαντωθεί.