Να με συγχωρείτε που ως Πουλί της Φωτιάς και εγώ αργώ πολύ να γράψω σούτρα. Κυρίως γιατί θέλω να ακούω και να ξανακούω τον δίσκο πριν γράψω για αυτόν. Σήμερα λοιπόν αποφάσισα να γράψω για μια πολύ πολύ περίεργη δισκάρα.
Δυσκολεύομαι να πω αν το ύφος είναι folk, pop, country, rock ή κάτι ανάμεσα αλλά το “Song To A Seagull” της Joni Mitchell είναι ένα πραγματικό αριστούργημα και μια τρομερή κατάθεση για το τι ατμόσφαιρες είναι ικανή να δημιουργήσει η ακουστική κιθάρα.
Τα φωνητικά της J.M. είναι τρομακτικά. Το ηχείο και το επίπεδο της τεχνικής της δεν μπορεί να συγκριθεί με άλλη γυναίκα τραγουδίστρια. Είναι εφάμιλλο του Freddie Mercury, ακούγοντας το δίσκο θα καταλάβετε τι εννοώ.
Το ύφος του δίσκου έχει να κάνει πολύ με τις χίπικες καταβολές της J.M. και με τα ταξίδια της στις αχανείς πολιτείες της Β. Αμερικής.
Πολλά τραγούδια ξεχωρίζουν από το δίσκο. Κυρίως το Cactus Tree γιατί μιλάει για μια γυναίκα που θέλει πάντα να φεύγει από τους άντρες που προσπαθούν να την κατακτήσουν και να την κρατήσουν κοντά τους.
Το τραγούδι Nathan La Franeer μιλάει για έναν πολύ αγενή (τι πρωτότυπο) οδηγό μικρού λεωφορείου στο MidWest και για το πώς το μονοθεματικό τοπίο φαντάζει σχεδόν στοιχειωμένο μέσα από τα τζάμια.
Το κομμάτι Sisotowbell lane είναι μια μικρή ακροστιχίδα της φράσης «Somehow, in spite of trouble, ours will be ever lasting love».
Το κομμάτι όμως που δείχνει όλη αυτή την κίνηση μέσα στην ερμηνεύτρια και συνθέτρια είναι το I had a king, με πολύ δυνατούς συμβολισμούς δείχνει την απώλεια του Significant Other της.
Ο λόγος για τον οποίο αυτός ο δίσκος είναι μέσα στη σούτρα είναι η τρομακτική παρουσία της ακουστικής κιθάρας. Ας το παραδεχτούμε έχουμε εθιστεί σε synth και σε παραμορφώσεις και σε θόρυβο. Ο δίσκος αυτός όμως είναι πολύ γεμάτος χωρίς αυτά τα πράγματα. Ο δεύτερος λόγος είναι η απεικόνιση του θηλυκού υποκειμένου, που εγώ σαν άνδρας έχω δυσκολευτεί τόσο πολύ να εξηγήσω και να καταλάβω σε διάφορες φάσεις της ζωής μου. Ο δίσκος μου έδωσε μια κατεύθυνση αλλά νομίζω θα κάνει καλύτερα resonate σε μια γυναίκα ακροατή.
Ο τρίτος λόγος για τον οποίο ο δίσκος είναι στη σούτρα, είναι η Αμερική. Η άλλη Αμερική, η καλλιεργημένη Αμερική που ποδοπατιέται από την corporate ασχήμια της υπόλοιπης.
Καλή ακρόαση!!!
Marcie in a coat of flowers
Stops inside a candy store
Reds are sweet and greens are sour
Still no letter at her door
So she’ll wash her flower curtains
Hang them in the wind to dry
Dust her tables with his shirt and
Wave another day goodbye
Marcie’s faucet needs a plumber
Marcie’s sorrow needs a man
Red is autumn, green is summer
Greens are turning and the sand
All along the ocean beaches
Stares up empty at the sky
Marcie buys a bag of peaches
Stops a postman passing by
And summer goes
Falls to the sidewalk like string and brown paper
Winter blows
Up from the river there’s no one to take her
To the sea
Marcie dresses warm its snowing
Takes a yellow cab uptown
Red is stop and green’s for going
Sees a show and rides back down
Down along the Hudson River
Past the shipyards in the cold
Still no letter’s been delivered
Still the winter days unfold
Like magazines
Fading in dusty grey attics and cellars
Make a dream
Dream back to summer and hear how
He tells her
Wait for me
Marcie leaves and doesn’t tell us
Where or why she moved away
Red is angry, green is jealous
That was all she had to say
Someone thought they saw her Sunday
Window shopping in the rain
Someone heard she bought a one-way ticket
And went west again
Το Πουλί της Φωτιάς
Sickman's Blog 
Leave a Reply