Μια Μικρή Σούτρα για το Ροκ, Part 6

1978 και οι Deep Purple είχαν πλέον ήδη δύο παιδιά. Τους Whitesnake με τον Coverdale πίσω από το μικρόφωνο και τους Rainbow με ηγέτη τον Richie Blackmore.

Αποφασίζουν λοιπόν να βγάλουν ένα δίσκο με κάποια από τα πιο εμβληματικά riff στον ήχο του hard rock/heavy metal και πριν αρχίσετε να στηθοκοπιέστε για το είδος μουσικής. Ο όρος Heavy Metal υπήρχε ήδη από το 1967 και είχε αποδοθεί αρχικά στον Jimmy Hendrix. Για πολλούς όμως το σωστότερο είναι πως ξεκινάει το 1969 με τους Black Sabbath και το ομώνυμο τους πόνημα.
Βρισκόμαστε στη φάση που τα synthesizer είναι η μεγαλύτερη ανακάλυψη μετά τη χρηματοδότηση δικτατοριών από τις Ηνωμένες Πολιτείες. (Sorry-not-Sorry) οπότε η παρουσία του ήχου που χαρακτήρισε τα late 70s είναι ιδιαίτερα έντονη στο δίσκο. Ειδικά η εισαγωγή στο Gates of Babylon είναι μνημειώδης.
Αναφορικά με τα μέλη, ο Θεός ο ίδιος ο Ronnie James Dio είναι στο μικρόφωνο, ο Blackmore κιθάρα και drummer o Cozy Powell με session πλήκτρα και μπάσο. Ήδη από το Stormbringer με τους Deep Purple ο Blackmore είχε γράψει κάποιες πιο βαριές συνθέσεις από το σύνηθες ύφος των Deep Purple.

Αυτό το ύφος υπάρχει διάχυτο στο “Long Live Rock and Roll” που είναι ένας δίσκος που σε παίρνει και σε κάνει να χορεύεις και να κοπανιέσαι μέσα στο αμάξι και να προσπαθείς να πιάσεις τις ψηλές του Dio. Ε γαμάει.

Ιστορικά στους Rainbow χρεώνεται η καινοτομία του να γράφει μια μπάντα (το 80 συνέβαινε αρκετά αυτό) σόλο στην εισαγωγή. Το κομμάτι “The Shed” που μπαίνει με την υπερσολάρα είναι ακριβώς αυτό που εννοώ.

Να προειδοποιήσω τον αναγνώστη/ακροατή πως από όλες τις ως τώρα σούτρες, ο δίσκος σε αυτήν εδώ είναι ο πιο βαρύς ως τώρα και θεωρώ όπως και οι άλλοι δίσκοι πως δεν έλαβε την αναγνώριση που του άξιζε.
Το Long Live Rock ‘n’ Roll θα σου κολλήσει στο μυαλό και το L.A Connection θα το χορέψεις και με την εισαγωγή του Gates of Babylon θα περιπλανηθείς σε αρχαίες πολιτείες. Με το Rainbow Eyes θα την πεθυμήσεις και θα εύχεσαι να σε έχει πεθυμήσει και αυτή.

Καλή ακρόαση!!!