Από την πανδημία θα κερδίσουν ξανά οι ίδιοι (αυτοί που νομίζετε)

Ένα μικρό απόσπασμα από όσα έγραψα σε έναν οικονομικό ιστότοπο…

Στις αρχές Μαρτίου 2020, όταν ξεκίνησε η πανδημία, ο χρηματιστηριακός S&P 500 διαπραγματευόταν γύρω από τις 3.000 μονάδες, όταν πλέον έχει ξεπεράσει τις 3.800 και οι αναλυτές.
Για την για την ίδια χρονική περίοδο, η συνολική αξία του S&P 500 έχει αυξηθεί από τα 24 τρισεκ. δολάρια σε πάνω από 31 τρισεκ. δολάρια.
Από τις αρχές Μαρτίου έως τα τέλη Σεπτεμβρίου 2020, η συνολική περιουσία των δισεκατομμυριούχων παγκοσμίως, είχε αυξηθεί κατά 10,2 τρισεκ. δολ., σύμφωνα με τα στοιχεία της UBS (και κατά 1 τρισεκ. δολ. για τους μεγιστάνες των ΗΠΑ, σύμφωνα με το Institute for Policy Studies).
Ωστόσο, το παγκόσμιο ΑΕΠ αναμένεται να συρρικνωθεί κατά 4,4% το 2020, σύμφωνα με το ΔΝΤ.

Do the Maths.

Έχω τρεις ερωτήσεις.
Πρώτον, από που απορρέει όλη αυτή η αισιοδοξία όταν εταιρείες μειώνουν μερίσματα, καταγράφουν ζημίες, παρουσιάζουν υπέρογκα χρέη και παρόλα αυτά συνεχίζουν να δανείζονται από τις κεφαλαιαγορές για να πληρώσουν ακόμη περισσότερο τους μετόχους; Μάλλον ήρθε πάλι η εποχή των Golden Boys να κοροϊδέψουν τον μέσο πολίτη που θα επενδύσει στα χρηματιστήρια.

Δεύτερον, τα χρήματα των προγραμμάτων-μαμούθ ποσοτικής χαλάρωσης από τις κεντρικές τράπεζες και των δημοσιονομικών προγραμμάτων από τις κυβερνήσεις, φθάνουν στην πραγματική οικονομία; Μάλλον φθάνουν στα «σωστά» χέρια. Στις μεγαλοεργοδοσίες και τους επενδυτές.

Τρίτον, δεν αποτελεί ένα υπέρτατο δείγμα θράσους να υπάρχει πρωτοφανής συγκέντρωση πλούτου εν μέσω πανδημίας, όπου εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν και η φτώχεια εκτοξεύεται; Δεν θα έπρεπε να υπήρχε συνεργασία των κυβερνήσεων για ένα είδος ειδικού φόρου στα κέρδη των κεφαλαιαγορών; Ενός φόρου που θα πήγαινε σε μέτρα κατά του ιού, σε στήριξη των φτωχών.

Η απληστία και η αλαζονεία του χρηματοπιστωτικού συστήματος ήταν ο λόγος της κατάρρευσης του 2008. Και για αυτό θα καταρρεύσει πάλι.

Αλλά αυτή τη φορά δεν πρέπει να πληρώσουν πάλι το τίμημα οι πολίτες.