«Εδώ κουμάντο κάνω εγώ»

Κάποιοι ηλίθιοι αυνανίστηκαν με το ρατσιστικό μίσος.

Οι υπόλοιποι τα πήραμε στο κρανίο και ονειρευτήκαμε τον εαυτό μας ως σωτήρα σε περίπτωση που βρισκόμασταν στο λεωφορείο, ή ονειρευτήκαμε τη γροθιά μας στο πρόσωπο του οδηγού (του νταβατζή στην προκειμένη περίπτωση).

Τί να πρωτοπείς εδώ φίλε. Να πεις για τον τύπο που μιλά άνευ λόγου με τόση αγένεια κι επιθετικότητα σε έναν μετανάστη επιβάτη; Να πεις για την «κυρία» που «σιχαίνεται» να κάτσει εκεί που καθόταν ο άνθρωπος; Ή να πεις για όλο το υπόλοιπο λεωφορείο, στο οποίο δεν υπήρξε ούτε ένας να αντιδράσει μπροστά σε όλο αυτά τα κωμικοτραγικά που έβλεπε; Μα ούτε ένας ρε μαν;

Και δεν φαίνεται να υπάρχει και κάποιο background σε αυτό το σκηνικό.

Και σε αυτό το σημείο θα πω αυτό που είπαν και οι Ράδιο Αρβύλα (παρεμπιπτόντως μεγάλο μπράβο στους Ράδιο Αρβύλα, που με ψυχραιμία και χιούμορ αντιμετώπισαν το γεγονός): δεν είμαστε έτσι σαν κοινωνία ρε φίλε. Ή δεν θέλουμε να είμαστε έτσι. Και ειλικρινά το πιστεύω ότι αυτά τα σιχάματα δεν αντικατοπτρίζουν τον μέσο πολίτη. ΟΚ, μπορεί ο μέσος πολίτης να βλέπει καμιά φορά με καχυποψία έναν ξένο, μπορεί να παραμένει αδρανής όταν βλέπει παρόμοια σκηνικά μπροστά του. Σίγουρα όμως ο μέσος Έλληνας και η μέση Ελληνίδα δεν «εκπροσωπείται» από τέτοιους ηλίθιους.

Υπάρχουν τόσοι φιλόξενοι και καλοί άνθρωποι σε αυτήν την κοινωνία που αντισταθμίζουν την τοξική ή αδρανή πλειοψηφία.

Ελπίζουμε να μην ξαναδούμε τέτοιες εικόνες, ή αν δούμε μπροστά μας, να αντιδράσουμε όπως πρέπει. Αντιδράστε σε οτιδήποτε δεν σας αρέσει και δεν είναι σωστό. Και αν χρειαστεί, πολύ έντονα.

Κλείνω λέγοντας ότι όσοι έχουν αγώνα πυγμαχίας αργότερα, μπορούν να χρησιμοποιήσουν το παρακάτω βίντεο για να φθάσουν στο πικ των νεύρων τους: