Αν έπρεπε να κάνω μία λίστα με τα πιο λυπηρά πράγματα που ζούμε κατά καιρούς, η καταστροφή της φύσης θα βρισκόταν σίγουρα μέσα σε αυτά: το να καις το σπίτι σου, τη γη που σε φιλοξενεί. Άλλες χώρες πήραν άγονα εδάφη και έφτιαξαν φύση.
Η Ελλάδα είναι ήδη αρκετά τυχερή στο να έχει ίσως την πιο όμορφη φύση στον κόσμο. Δεν είναι όμως τυχερή όταν μιλάμε για τη σχέση κράτους και φύσης. Και στο λέξη “κράτος”, περιλαμβάνεται αυτή τη φορά και μία μερίδα της κοινωνίας.
Συνολικά, σεβόμαστε τη φύση; Όταν πάμε στα βουνά και βλέπουμε σκουπίδια παντού, όταν βλέπουμε τύπους επιπόλαια να ανάβουν φωτιές στα κτήματά τους για να κάψουν ξερόκλαδα. Ακόμη χειρότερα, όταν υπάρχουν ανάμεσά μας εμπρηστές (η πιο αψυχολόγητη ομάδα, κατά τη γνώμη μου).
Το ίδιο επεισόδιο παίζεται εδώ και δεκαετίες, από τότε που ήμασταν παιδιά· βλέπαμε τον ουρανό να κοκκινίζει τα καλοκαίρια και κάποιες φορές έπρεπε να καλύψουμε τα μάτια μας από τη βροχή στάχτης που ακολουθούσε. Ακόμη και το απίστευτο καλοκαίρι του 2007, η τραγωδία στο Μάτι, δεν μπόρεσε να μας κάνει πιο αυστηρούς και προετοιμασμένους.
Το ζεστό κλίμα και η ηλιθιότητα κάποιων, δεν μπορεί να αποτελεί αιώνια δικαιολογία. Δυστυχώς ή ευτυχώς, από τη στιγμή που η Παιδεία μας δεν είναι αρκετή να μας αποτρέψει από τέτοιες καταστροφές, σειρά έχει η τιμωρία. Οι πολύ αυστηρότερες ποινές για όσους προκαλούν τέτοιες καταστροφές. Όπως επίσης χρειάζεται και ένα πολύ πιο οργανωμένο κράτος (τί λέω κι εγώ τώρα), που θα έχει καλύτερους μηχανισμούς αντίδρασης.
Κλείνοντας, ας ευχαριστήσουμε εγκάρδια αυτούς που παλεύουν με τις φλόγες κάθε καλοκαίρι. Επίσης, ας ευχαριστήσουμε όσους σέβονται, αγαπάνε και φροντίζουν την ελληνική φύση· αυτή τη μειοψηφία.
(πηγή εικόνας: κάπου στο διαδίκτυο, no hard feelings αγαπητέ φωτογράφε)
Sickman's Blog 
Leave a Reply