Στην Ελβετία

Και κάπως έτσι, χωρίς κανέναν λόγο, βρέθηκα στη Γενεύη για λίγες ημέρες.

Μία πόλη στην οποία εδρεύουν τα Ηνωμένα Έθνη, δεν μπορεί παρά να είναι μία όμορφη πόλη, σκέφτηκα. Και όντως, έτσι είναι.

Μπόλικο πράσινο, πολυπολιτισμικότητα (στη Γενεύη μιλούν γερμανικά-ιταλικά-γαλλικά και κατάφερα το μηδέν στα τρία), ζωή μέρα και νύχτα, στιλ, ακόμη και εναλλακτικά στέκια (και πολύ, μα πολύ υψηλές τιμές· αλλά Ελβετία είναι, deal with it). Χαλαρή φάση… Και πολλά βουνά! Γι’ αυτό πήγα, εξάλλου. Πανέμορφα βουνά ολόγυρα, με τις Άλπεις να ξεχωρίζουν. Λίμνες και γύρω γύρω βουνά, τί παραπάνω να ζητήσεις;

Α, και πολλά λεφτά στην Ελβετία, πραγματικά. Η αλήθεια είναι ότι οι τόσες Lamborghini, Ferrari, Porsche, Rolls-Royce, Bentley, με έκαναν να νιώσω κάπως άβολα, γιατί δεν είμαι αυτής της νοοτροπίας. Γενικά, η Ελβετία είναι μία από τις μεγάλες πρωτεύουσες του καπιταλισμού.

Και κάπου εκεί έρχονται και τα παράδοξα… Διότι κυριολεκτικά σε απόσταση λίγων μέτρων από αμαξάρες και σπιταρόνες, βρίσκονταν άστεγοι και ζητιάνοι. Ενδεικτικά, ένα απόγευμα που πήγα για μπύρα με έναν Ελβετό φίλο σε ένα γαμάτο στέκι (τύπου Εξαρχείων), μου τέλειωσαν τα λιγοστά ψιλά που είχα πάνω μου καθώς τα μοίρασα σε 6-7 ανθρώπους που πέρασαν και ζήτησαν χρήματα για να πάρουν κάτι να φάνε. Και συζητούσαμε μετά με το παλικάρι, πώς είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό τη στιγμή που -ειλικρινά- σε ακτίνα 100 μέτρων μετρούσες πάνω από 20 αμάξια αξίας 200.000+ ευρώ.

Από πλευράς ανθρώπων, δεν μπόρεσα να γνωρίσω πολύ κόσμο σε τέσσερις μόλις ημέρες. Ωστόσο η εμπειρία που έχω από τους Ελβετούς με διδάσκει ότι η υπέρτατη αξία της κοινωνίας είναι το χρήμα• ίδιο αίσθημα όπως και στην Ολλανδία που μένω, αλλά ασύγκριτα πιο έντονο στην κατά τα άλλα πανέμορφη χώρα της κεντρικής Ευρώπης.

Αλλά ας αφήσουμε τις εικόνες να μιλήσουν.

Enjoy!