Στην κορυφή του Ελικώνα

Επιτέλους διακοπάρες και επιστροφή στα πάτρια εδάφη για λίγο, και τί καλύτερο από το να πας στο βουνό για μία ανάσα από την ρουτίνα.

Κάπως έτσι λοιπόν βρεθήκαμε στον Ελικώνα.

Παρά την καλή σήμανση, καταβάλαμε υπεράνθρωπες προσπάθειες να χαθούμε μέσα στο βουνό• και τα καταφέραμε. Ανηφορίζοντας λοιπόν με μόνο οδηγό τη σύνδεση ματιού και κορυφής, εν τέλει φθάσαμε (γιατί είμαστε σκληροί). Πάλι καλά δηλαδή, γιατί χρειαζόμασταν το μονοπάτι για τον γυρισμό.

Φοβερή θέα σε Πελοπόννησο και Στερεά Ελλάδα, φίλοι! Αλλά και γενικότερα, το βουνό είναι πανέμορφο, με πυκνό ελατόδασος σε κάποια σημεία. Αν βγάζανε και τις γαμω-ανεμογεννήτριες, θα ήταν ακόμη καλύτερα.

Όσοι μένετε κάπου κοντά, ας πούμε Αθήνα, σας συστήνω να πάτε χθες!

Μερικές φωτό για να μπείτε στο κλίμα. Enjoy!