
Διαβάζουμε γύρω μας για bullying εν έτει 2022, δολοφονίες, βιασμούς, κοινωνικές αδικίες, φτώχεια συνανθρώπων μας, διαφθορά του πολιτικού συστήματος, κλοπές, θεοποίηση παικτών του survivor, Βελόπουλο στη Βουλή, Μητσοτάκη πρωθυπουργό.
Σας γύρισαν λίγο τα αντεράκια, το ξέρω. Καλό δεν είναι όμως που πλέον τα μαθαίνουμε και μία ισχυρή μερίδα της κοινωνίας εξοργίζεται;
Στη χώρα μας, ορθώς έχουμε μάθει να λέμε τα όποια αρνητικά και πάρα πολύ καλά κάνουμε, γιατί έτσι πάνε μπροστά οι ανθρώπινες ζωές και οι κοινωνίες ολόκληρες: πρώτα εντοπίζεις το πρόβλημα, στη συνέχεια το μελετάς προσεκτικά και μετά το διορθώνεις.
Είναι αλήθεια πως τα social media που έχουν κατακλύσει τις ζωές μας, αποτελούν βήμα για τον κάθε καμένο/η και βολεμένο/η να εκφράσει τις δήθεν απόψεις του/της. Πόσες μα πόσες φορές δεν μας ήρθε να σπάσουμε την οθόνη με όσα διαβάζαμε εκεί μέσα;
Την ίδια στιγμή, ωστόσο, τα μισητά social media αποτελούν κι έναν τρόπο να μεταδοθούν αστραπιαία απόψεις που βοηθούν το κοινωνικό σύνολο, να προωθηθούν στο κοινό δράσεις που εμπνέουν άλλους ανθρώπους, αλλά και να δημοσιοποιηθούν ειδήσεις για αδικίες που δεν θα έβγαιναν ποτέ στο φως από την πλειοψηφία των αδιάφορων και φιλο-κυβερνητικών μέσων ενημέρωσης -ειδικά τώρα με τη ΝΔ, η κατάσταση έχει ξεφύγει. Και ο κόσμος αρχίζει σταδιακά να καταλαβαίνει τί γίνεται γύρω του, να εξασκεί την ενσυναίσθησή του, να συνειδητοποιεί ότι η δυστυχία των συμπολιτών και η καταστροφή του περιβάλλοντος, έχουν αντίκτυπο σε όλο το κοινωνικό σύνολο και τον πλανήτη γενικότερα.
Υπερβολικά αισιόδοξος; Δεν θα το ΄λεγα αγαπητέ φανατικέ ακόλουθε του μπλογκ. Τα παραδείγματα βρίθουν. Για πρώτη φορά τόσος πολύς κόσμος στρέφεται στη φύση, λατρεύει και εξερευνεί τα βουνά. Για πρώτη φορά πολίτες οργανώνονται για να καθαρίσουν μαζικά τις γειτονιές από τα σκουπίδια. Για πρώτη φορά άνθρωποι αφήνουν τις καλοπληρωμένες γραφειοκρατικές δουλειές τους για να ασχοληθούν με αυτό που πραγματικά τους αρέσει. Για πρώτη φορά τόσοι πολλοί πολίτες οργανώνουν κοινωνικές δράσεις. Για πρώτη φορά δημιουργούνται τόσοι πολλοί ιστότοποι που στοχεύουν αμερόληπτα σε κοινωνικές αδικίες και προωθούν το έργο φορέων και ιδρυμάτων. Για πρώτη φορά τόσος πολύς κόσμος εκφράζεται με απόψεις που έχουν ως σκοπό το κοινωνικό και όχι ατομικό συμφέρον. Για πρώτη φορά Έλληνες που είχαν φύγει εξωτερικό, έχουν γυρίσει ή θα γυρίσουν, μεταφέροντας έτσι πιο ανοικτά μυαλά, απέχθεια για τη διαφορά και τάση προς την οργάνωση.
Ο κόσμος αλλάζει. Δεν μιλάω σε καμιά μα σε καμία των περιπτώσεων για τους πολιτικούς και το ηλίθιο σύστημα παρασίτων και γλυφτών που έχουν στήσει. Δεν μιλάω καν για τις τοπικές αυτοδιοικήσεις, των wanna-be-πολιτικών δημάρχων της ημιμάθειας και της γραβάτας, με ελάχιστες λαμπρές εξαιρέσεις (όπως ο Δήμος Τρικκαίων, για παράδειγμα). Μιλάω για τον απλό κόσμο που ζει τη ζωή στην ουσία της, εμάς.
Υπήρξε κάποια άλλη γενιά που να εστίαζε σε αυτά; Μάλλον όχι. Θυμάστε ποτέ άλλοτε να υπήρχαν τόσα κινήματα και τόσοι άνθρωποι που να έχουν ξεφύγει από τη διεφθαρμένη, βολεμένη και μαγκιόρικη νοοτροπία που κατέστρεψε αυτή τη χώρα; Τη νοοτροπία του «μην ασχολείσαι, δεν είναι δικό σου πρόβλημα», τη νοοτροπία του «να ψοφίσει το σκυλί του γείτονα». Δε νομίζω.
Οπότε ναι, ίσως για πρώτη φορά δικαιούμαστε να πιστεύουμε ότι το μέλλον προδιαγράφεται κάπως καλύτερο.
Και δεν μιλάμε για ένα μέλλον με πολλά λεφτά και αστραφτερά αμάξια. Δεν μιλάμε για ένα μέλλον με γκαλά και show-off.
Μιλάμε για ένα μέλλον με κάθε άνθρωπο να έχει δίπλα του ανθρώπους. Για ένα μέλλον που οι πολίτες θα συναγωνίζονται σε ανθρωπιά και όχι σε υλικά αγαθά και τραπεζικούς λογαριασμούς. Για ένα μέλλον που συμπολίτες θα σώζουν συμπολίτες. Για ένα μέλλον που η φύση θα αποτελεί το λατρευτό σπίτι μας και όχι ένα μέσο για υπερκέρδη.
Αυτό είναι το μέλλον που θα πρέπει να κυνηγά κάθε κοινωνία, και επιτυγχάνεται όταν η πλειοψηφία αλλάζει προς το καλύτερο• και ο καθένας μας ξεχωριστά μπορεί να συνεισφέρει σε αυτό.
Leave a Reply