Δεν θα το πιστέψετε, αλλά μία συμβουλή που έδωσε πρόσφατα ο αγαπημένος σας πρωθυπουργός, είναι απολύτως σωστή.
Πρέπει όντως να βλέπουμε τη ζωή ολιστικά. Δεν υπάρχει εξάλλου καλύτερη και πιο βιώσιμη οπτική για την ευτυχία, για να μην σε καταπιούν τα προβλήματα και οι δυσκολίες που σου πετά δίχως έλεος η ζωή (αν δεν έχεις φυσικά την τύχη να είσαι κι εσύ γόνος πλουσίας οικογένειας με όλα τα προβλήματα λυμένα από άλλους). Εκτιμώ ότι ο καθένας μας θα περάσει διάφορα στάδια και θα αποκομίσει αμέτρητες εμπειρίες για να δει εν τέλει τη ζωή με αυτόν τον τρόπο• αν βέβαια έχει την ωριμότητα να το καταφέρει.
Το να ζεις ολιστικά σημαίνει να μην εστιάζεις σε μία μόνο πτυχή της ζωής, τα χρήματα στη συγκεκριμένη περίπτωση. Σημαίνει να επιτύχεις έναν ισορροπημένο τρόπο ζωής και να ξοδεύεις τον χρόνο σου σε μία σειρά ασχολιών και ανθρώπων που αξίζουν για σένα. Σημαίνει χόμπι, ελεύθερος χρόνος, γυμναστική, διασκέδαση, υγεία, εξέλιξη. Σημαίνει με λίγα λόγια να φροντίζεις ολόκληρο τον εαυτό σου, να κοιτάς τη «μεγαλύτερη εικόνα» της ζωής όπως σωστά το περιέγραψε ένας αρθρογράφος.
Και αν μη τι άλλο, η Ελλάδα μπορεί να σου προσφέρει έδαφος για ολιστική ζωή. Αυτή η μαγική ομορφιά των βουνών και της θάλασσας, αυτός ο ατελείωτος ήλιος, αυτά τα γόνιμα χώματα, αυτό το πάθος που βάζουμε στη ζωή μας. Ναι, αν βγάλεις τα χρήματα και μία μειοψηφία που αποτελείται από παράσιτα και εγκληματίες, αυτή η χώρα σου προσφέρει έναν μοναδικό τρόπο να ζεις, αυτή η χώρα είναι υπέροχη.
Άρα όσα είπε ο πρωθυπουργός, είναι ολόσωστα. Απλά βγήκαν από λάθος στόμα. Η όποια σοφία αναιρείται αν κρίνει κανείς τον άνθρωπο που μας μιλά για «ολιστική ζωή».
Κι επειδή μιλάμε και για μία χώρα που πρέπει να παλέψεις για να έχεις τα βασικά, η επιβίωση προηγείται της φιλοσοφίας σε ουκ ολίγες περιπτώσεις. Όποιος έχει λίγο μυαλό, καταλαβαίνει πως είναι αστείο να το λέει αυτό κάποιος της οικογένειας Μητσοτάκη, ή οποιοσδήποτε γόνος -πολύ- εύπορης οικογένειας αυτού εδώ του πλανήτη.
Όταν κάποιος έχει και λίγη ενσυναίσθηση, καταλαβαίνει ότι δεν πρέπει να λέει τέτοιες θεωρίες δημοσίως γιατί προκαλεί το κοινό αίσθημα• προκαλεί τον βιοπαλαιστή που ιδρώνει να συντηρήσει τον εαυτό του και την οικογένειά του. Προκαλεί αυτόν που έχασε τα μεροκάματά του γιατί ο μεγαλοεργοδότης αποφάσισε έτσι απλά να μην τον πληρώσει ή να του πετσοκόψει την αμοιβή σε μισθό πείνας, εκμεταλλευόμενος την ατιμωρησία που του προσφέρει ο κρατικός μηχανισμός και την προστασία που του προσφέρουν τα μπραβάκια.
Αλλά τί λέω κι εγώ… Ο συγκεκριμένος πρωθυπουργός είπε ότι πήγε να σπουδάσει στην Αμερική για να σταθεί μόνος του στα πόδια του, απλά έτυχε να μην χρειαστεί να δουλέψει για να σταθεί όντως στα πόδια του. Ασχολίαστο. Τί να πούμε κι εμείς που μας έφαγαν καφετέριες και στη συνέχεια κακοπληρωμένες δουλειές για να καταφέρουμε να σπουδάσουμε, να πληρώνουμε τα νοίκια μας και τις μπύρ… εεε… το φαγητό μας.
Αυτό είναι το πρόβλημα με τους βολεμένους. Δεν μας πειράζει που είναι βολεμένοι, που βλέπουν τη ζωή αυτήν πολύ ασφαλή πλευρά της και τους είναι άγνωστη η λέξη «ενσυναίσθηση», αλλά έχουν το θράσος να μας δουλεύουν μέσα στη μούρη μας, λες κι εμείς δεν διαθέτουμε το ελάχιστο μυαλό. Αυτή η αλαζονία…
Οπότε, κλείνοντας, εφαρμόστε αυτή τη συμβουλή και ξεχάστε ποιος σας την έδωσε.
Ζήστε ολιστικά. Χαρείτε τη ζωή στο σύνολό της.
Sickman's Blog 
Leave a Reply