Lake Day

Σε όποιο μέρος της Ελλάδας και αν βρίσκεσαι, έχεις σε απόσταση λίγων χιλιομέτρων δεκάδες ή και εκατοντάδες εντυπωσιακά μέρη να δεις.

Αυτό είναι ένα προνόμιο που απολαμβάνει η Μεσόγειος και δη, η χώρα μας.

Στην Κορινθία, για παράδειγμα, σε μία ημέρα μπορείς να δεις τρεις ορεινές λίμνες: την Στυμφαλία, τη Δόξα και την Τσιβλού. Και αυτό κάναμε!

Με τον καιρό να θυμίζει πιο πολύ άνοιξη και όχι χειμώνα, η μηχανή φαντάζει η ιδανική επιλογή για μία μονοήμερη στις πλαγιές του Χελμού, της Ντουρντουβάνας και της Ζήρειας.

Στρίβοντας στην Ακράτα και ανηφορίζοντας, περνάς μέσα από γραφικά χωριά και βλέπεις τα βουνά να σε περιτριγυρίζουν. Η πρώτη στάση είναι η λίμνη Τσιβλού.

Στη συνέχεια, ο φίλος και εχθρός που λέγεται Google Maps μας έστειλε σε μία wanna be «επαρχιακή οδό», με αποτέλεσμα η Βαραντεράρα να υποφέρει 20 χιλιόμετρα χωματόδρομου από την Τσιβλού έως τον Φενεό, μέσα από την Ντουρντουβάνα. Αλλά τα έχουμε πει, όπου «Χ» ίσον αντοχή (τα Hond-αδέρφια ξέρουν τι λέω).

Η διάσημη πλέον λίμνη Δόξα, ήταν φυσικά το αξιοθέατο της μονοήμερης. Όσες φορές και αν πας σε αυτό το μέρος, δεν το βαριέσαι ποτέ. «Αλπικό τοπίο» όπως γράφουν και οι άπειροι αρθρογράφοι που προμόταραν -δικαίως- τη λίμνη ως ιδανικό προορισμό μονοήμερης για τους Αθηναίους.

Η διαδρομή από τη λίμνη Δόξα περνά από το αγαπημένο μέρος της Ζήρειας, δηλαδή το όρος Γερόντιο και την περιοχή της Καστανιάς. Η βλάστηση είναι πυκνή, σε αντίθεση με το μεγαλύτερο μέρος της Ζήρειας. Ο δρόμος περνά δίπλα από την ιστορική λίμνη της Στυμφαλίας, η οποία έχει στεγνώσει από την κατάχρηση και την ανάγκη του τόπου για νερό. Θυμάμαι κάποτε, πριν από περίπου 15-20 χρόνια που ήμουν μικρό παιδί, τη λίμνη να έχει δεκάδες φορές μεγαλύτερη ποσότητα νερού και μέσα σε αυτή να διακρίνονται σμήνη διάφορων πουλιών, πελαργών, πελεκάνων, ακόμη και φλαμίνγκο. Η Στυμφαλία δεν έχει πλέον καμία σχέση με αυτό που ήταν. Παρόλα αυτά, ακόμη και τώρα, μόνο να την αντικρίζω, με κάνει χαρούμενο.