
Πηγή εικόνας: continuingstudies.uvic.ca/
Η πραγματική Τέχνη είναι πηγή ζωής και πολιτισμού.
Βρίσκεται παντού: στη μουσική όλων των ειδών, στη λογοτεχνία, στην ποίηση, στη ζωγραφική, στο σκαλισμένο με ζωγραφιές χειροποίητο έπιπλο, στη χειροποίητη παλιά συσκευή τηλεφώνου, στο ανακατασκευασμένο αυτοκίνητο της δεκαετίας του ’70, στον περίτεχνα περιποιημένο και πολύχρωμο κήπο.
Απορρέει από έντονα βιώματα, εμπειρίες, εικόνες· δεν απορρέει από μία αποστειρωμένη και αυτοματοποιημένη καθημερινότητα.
Η πραγματική Τέχνη είναι αποτέλεσμα αγώνων, αδιάκοπων προσπαθειών, πόνου, χαράς και σκέψεων, όχι καθωσπρεπισμού, κυρ-παντελισμού και ψευτο-πουριτανισμού.
Στην πραγματική Τέχνη η εμπορευματοποίηση αποτελεί ένα παράπλευρό όφελος, όχι σκοπό· οτιδήποτε έχει δημιουργηθεί αποκλειστικά και μόνο για το κέρδος, δύσκολα είναι ποιοτικό.
Η πραγματική Τέχνη απαιτεί χρόνο και όχι βιασύνη· αλλά που να βρεις χρόνο σε μία εποχή που επιβάλλεται οι πολλοί να τρέχουν σαν τρελοί για να εξασφαλίσουν τα προς το ζην;
Η πραγματική Τέχνη κάνει εσένα και όσους βιώνουν το έργο σου, περήφανους για το ανθρώπινο είδος· δεν σε κάνει ένα βιομηχανοποιημένο προϊόν ή έναν άβουλο καταναλωτή.
Οι πραγματικοί καλλιτέχνες γίνονται γνωστοί χάρη στην ποιότητα του έργου τους, όχι λόγω της εκτεταμένης και υποχρεωτικής προβολής τους.
Για όλα τα παραπάνω, πιστεύω ακράδαντα πως μετά από το 2005-2010, η Τέχνη παγκοσμίως αργοπεθαίνει ως αποτέλεσμα της νέας κανονικότητας που επιβάλλει το τρέχον σύστημα.
Όταν ο υπέρτατος σκοπός είναι το κέρδος, η σύγχρονη ζωή δεν σου αφήνει χρόνο ούτε να αναπνεύσεις και οι τωρινές «αξίες» που προωθούνται αφορούν υπο-celebrities, βλακο-διάσημους, ανθρώπους και ανούσιες συνήθειες, θάβεται η δημιουργικότητά σου, η Τέχνη που έχεις μέσα σου.
Για αυτό πλέον δεν έχουμε τους συνθέτες που είχαμε, τη μουσική που είχαμε, τη ζωγραφική που είχαμε, τις χειροτεχνίες που είχαμε.
Ο μόνος λόγος που η πραγματική Τέχνη ακόμη ζει, είναι οι λαμπρές εξαιρέσεις ανθρώπων που την κρατάνε ζωντανή. Από ορισμένους γνωστούς καλλιτέχνες που όντως παράγουν ποιοτικό υλικό, έως τους περισσότερους, δηλαδή τους καθημερινούς άγνωστους που εκφράζουν με όμορφο τρόπο την έμπνευση, το μεράκι, τους προβληματισμούς τους.
Τους ευχαριστούμε.