Οδηγώ συχνά σε δρόμους ξεχασμένους, με κτίρια φαντάσματα.Περνάω από βουνά, από ρεματιές, από επαρχιακές διαδρομές που πριν λίγες δεκαετίες έσφυζαν από ζωή.Χωριά γαντζωμένα στις πλαγιές, που έμειναν χωρίς νέους και παιδιά. Μένουν μόνο οι μισοσβημένες πινακίδες «Δημοτικό Σχολείο». Στις καλές ημέρες της Ελλάδας, η χώρα ήταν γεμάτη ζωή παντού, όχι μόνο στην Αθήνα και στη... Continue Reading →

Για να μιλήσουμε για "τέλος της πραγματικής ευημερίας", πρέπει πρώτα να ξεκαθαρίσουμε τι ορίζουμε ως "ευημερία". Κατ' εμέ, είναι η αληθινή και άνευ δόλου επαφή με τον συνάνθρωπό μας. Άλλωστε κατά βάθος όλοι για αυτό δεν κάνουμε ό,τι κάνουμε, για να προσελκύσουμε ανθρώπους κοντά μας; Επίσης, ευημερία σημαίνει η εξερεύνηση του κόσμου μας, η αγάπη... Continue Reading →