Μόλις είδα προτεινόμενο στο ΥΤ ένα μέταλ χαρντ κορ βίντεο δημιουργημένο από λογισμικό τεχνητής νοημοσύνης. Τί φάση; Αν φτιάχνει βίντεο κλιπς, μετά θα αρχίσει να παίζει και μουσική; Μέχρι και εκεί δηλαδή θα κατασπαραχθεί δηλαδή η ανθρώπινη δημιουργικότητα;; Όταν μιλάμε για μουσική χαρντ κορ μουσική φαντάζομαι λαιμούς να ταλαντώνονται, γροθιές να σπάνε τοίχους, ωραίους τύπους... Continue Reading →
Μια Μικρή Σούτρα για το Ροκ, Part 6
Άρθρο αναγνώστη... 1978 και οι Deep Purple είχαν πλέον ήδη δύο παιδιά. Τους Whitesnake με τον Coverdale πίσω από το μικρόφωνο και τους Rainbow με ηγέτη τον Richie Blackmore. Αποφασίζουν λοιπόν να βγάλουν ένα δίσκο με κάποια από τα πιο εμβληματικά riff στον ήχο του hard rock/heavy metal και πριν αρχίσετε να στηθοκοπιέστε για το... Continue Reading →
Μια Μικρή Σούτρα για το Ροκ, Part 5
Άρθρο αναγνώστη... Να με συγχωρείτε που ως Πουλί της Φωτιάς και εγώ αργώ πολύ να γράψω σούτρα. Κυρίως γιατί θέλω να ακούω και να ξανακούω τον δίσκο πριν γράψω για αυτόν. Σήμερα λοιπόν αποφάσισα να γράψω για μια πολύ πολύ περίεργη δισκάρα. Δυσκολεύομαι να πω αν το ύφος είναι folk, pop, country, rock ή κάτι... Continue Reading →
Μια Σούτρα για το Ροκ, Part 4: Genesis – Selling England By The Pound
Άρθρο αναγνώστη... Αυτή τη φορά δεν θα γράψω απλά για ένα δίσκο που θεωρώ ότι προσέφερε πολλά και έχει πολλές βαθμίδες μύησης. Αυτή τη φορά γράφω για έναν δίσκο τον οποίο αγαπώ τόσο πολύ που θεωρώ ότι η ζωή θα ήταν πολύ μικρότερη χωρίς αυτόν. “Can you tell me where my country lies? said the... Continue Reading →
Μια Μικρή Σούτρα για το Ροκ, Part 3: Moody Blues, “Days of Future Passed”
Άρθρο αναγνώστη... Το σημερινό άρθρο έχει dress code. Μιλάμε για την πιο αριστοκρατική μπάντα στην ιστορία της Βρετανικής Ροκ. Οι Moody Blues φλέρταραν με το συμφωνικό, το progressive και στα γεράματα με το pop rock (βλέπε σύνδρομο Phil Collins όπου αντίστοιχα και οι Genesis φλέρταραν και με τρία παρακλάδια). Ο λόγος είναι απλός. Οι Βρετανοί... Continue Reading →
