Η Νέα Ιωνία είναι από τις πιο κουλ περιοχές της Αθήνας

Η Νέα Ιωνία έχει χαρακτήρα, όπως και η Νέα Φιλαδέλφεια.

Η Ιστορία της, ξεκινά πίσω στο 1923. Όπως περιγράφεται και σε άλλους ιστότοπους, η Νέα Ιωνία ιδρύθηκε στις 30 Ιουνίου 1923, όταν έγινε η θεμελίωση του προσφυγικού συνοικισμού από τον αρχηγό της Επαναστατικής Κυβέρνησης, Νικόλαο Πλαστήρα και τον ιερέα Παπαϊωακείμ Πεσματζόγλου, ο οποίος είχε οδηγήσει τους χιλιάδες συμπατριώτες του Σπαρταλήδες (από την πόλη Σπάρτη της Πισιδίας) στην Ελλάδα, μετά την Μικρασιατική καταστροφή. Εκτός των Σπαρταλήδων, εκ των πρώτων εγκαταστάθηκαν στην περιοχή, που τότε ονομαζόταν «Ποδαράδες» και υπαγόταν στον Δήμο Αθηναίων, πρόσφυγες από την Ινέπολη και την Κασταμονή, τη Σαφράμπολη, τη Νεάπολη, την Καππαδοκία, την Αλάϊα και την Αττάλεια της Παμφυλίας και ακόμη από την Σμύρνη και τα περίχωρά της, τα Βουρλά, το Αϊβαλί, τα Θυάτειρα και άλλες πολιτείες της Μικράς Ασίας που ανθούσαν σπουδαίες Ελληνορθόδοξες κοινότητες.

Η περιοχή αναπτύχθηκε ταχύτατα, παρά τις φοβερές ελλείψεις και την πρόχειρη εγκατάσταση σε μικρές προσφυγικές κατοικίες ή και σε σκηνές χιλιάδων προσφύγων. Όντας οι περισσότεροι κάτοικοι αστοί πρόσφυγες, ικανοί στο εμπόριο και τις επιχειρήσεις ανέδειξαν γρήγορα την πολιτεία τους σε μεγάλο βιομηχανικό κέντρο, με κύριους κλάδους: την Κλωστοϋφαντουργία και την Ταπητουργία. Γρήγορα η Νέα Ιωνία έγινε πόλος έλξης χιλιάδων εργατών από την επαρχία. Το 1934, μαζί με άλλους συνοικισμούς της Αθήνας και του Πειραιά, η Νέα Ιωνία ονομάστηκε δήμος, όμως δεν περιλαμβάνονταν η Καλογρέζα και η Αλσούπολη.

Στα χρόνια της Κατοχής, όταν ήδη είχε προσαρτηθεί και η Καλογρέζα, η Νέα Ιωνία υπήρξε προπύργιο της αντίστασης κατά των κατακτητών και των συνεργατών τους.

Μετά τον πόλεμο, παρά τις μεγάλες απώλειες και τις χιλιάδες εξόριστους της, η πόλη ρίχτηκε και πάλι στη δημιουργία. Η Ταπητουργία όμως είχε πάρει τον κατήφορο, αφού τα χειροποίητα χαλιά είχαν αντικατασταθεί από τα μηχανοποίητα, τα εργοστάσιά της όμως άντεξαν ως τις αρχές της 10ετίας του ’60, οπότε άρχισαν ένα – ένα να κλείνουν μη αντέχοντας το συναγωνισμό.

Στη διάρκεια των 100 χρόνων από την ίδρυσή της η Νέα Ιωνία έχει να παρουσιάσει μεγάλες μορφές στα γράμματα και τις τέχνες.

Τί μου αρέσει τόσο πολύ στη Νέα Ιωνία;

Εκτός από την Ιστορία της, η Νέα Ιωνία βρίσκεται «στη μέση» μεταξύ κεντρικής Αθήνας και Βορείων Προαστίων. Με άλλα λόγια, είναι ένας συνδετικός κρίκος μεταξύ της αδιάκοπης έντασης που υπάρχει στο κέντρο της Αθήνας και της ηρεμίας που επικρατεί στις βόρειες, πιο ευκατάστατες περιοχές της Αθήνας. Έτσι, μπορείς να έχεις τόσο τη ζωντάνια του κόσμου που κυκλοφορεί έξω όλη μέρα, αλλά και την ησυχία για να καθίσεις στο διαμέρισμά σου ή το μπαλκόνι σου να ξεκουραστείς.

Και πάμε τώρα στο πιο σημαντικό: τις γειτονιές. Προσωπικά μου αρέσουν περισσότερο οι γειτονιές με έναν χαρακτήρα παλαιότερων εποχών της επαρχίας, που ο ένας ξέρει τον άλλον, που υπάρχουν λουλούδια στους κήπους και όχι τόσες πολυκατοικίες. Ό,τι πιο κοντινό σε αυτή τη ζεστασιά, στην Αθήνα, κατά τη γνώμη μου το βρίσκεις στη Νέα Ιωνία.

Πολλές από τις προσφυγικές γειτονιές έχουν διατηρήσει τη γραφικότητά τους και δεν έχουν αντικατασταθεί από πολυκατοικίες-κουτιά. Υπάρχουν μαγαζιά γειτονιάς (σσ: ορισμένα έχουν πιο φθηνά προϊόντα σε σύγκριση με μεγάλες αλυσίδες, ποτς γένεν αυτό) που δεν τα έχουν κλείσει ακόμη οι πολυεθνικές, υπάρχουν φυτά ή αδέσποτες γάτες έξω από τα σπίτια που φροντίζουν οι κάτοικοι. Όταν περπατάς αυτές τις γειτονιές και όχι απρόσωπους δρόμους πνιγμένους στο τσιμέντο, ηρεμείς.

Και μιας και αναφερθήκαμε στα μαγαζιά, αν θες και κάτι περισσότερο από καταστήματα της γειτονιάς, υπάρχει και η Λεωφόρος Ηρακλείου. Κατά μήκος της Λεωφόρου και στα τριγύρω στενά, θα βρεις μία πολύ μεγάλη αγορά με ό,τι χρειάζεσαι.

Ένα ακόμη δυνατό χαρακτηριστικό της Νέας Ιωνίας είναι τα πολλά μέρη για άραγμα έξω. Πολλά.

Κυριολεκτικά ανά 100-200 μέτρα θα βρεις κι ένα μικρό παρκάκι να κάτσεις να πιεις μπυρίτσες με ένα φιλαράκι, να βγάλεις βόλτα το σκυλί και να κάτσεις απλά να δεις τριγύρω τα όποια δεντράκια υπάρχουν.

Αυτό και αν είναι ανάσα μέσα στην Αθήνα, ειδικά το καλοκαίρι. Για μένα η πιο αγαπημένη πλατεία για άραγμα είναι η Αγία Αναστασία.

Χωρίς να ξοδέψεις χρόνο, με ελάχιστο μπάτζετ, περνάς καλά όποτε θες. Αυτά είναι.

Αν βέβαια θέλεις όπως και δήποτε να βγεις σε κάποιο στέκι, έχεις επιλογές. Στη Νέα Ιωνία μπορεί να μην έχουμε ολόκληρους πεζόδρομους με μαγαζιά για διασκέδαση, αλλά έχουμε ζεστά και παρεΐστικα στέκια για σοβαρό άραγμα. Έχεις το «Πέπερι», το «Σπιτάκι» και άλλα μαγαζιά του ιδίου σιναφιού. Επίσης, έχουμε και μία από τις πιο κουλ pub της Αθήνας, την Egalite. Στη Νέα Ιωνία θα δεις ακόμη και καφενεία που άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας συναντώνται καθημερινά για να πιουν τον ελληνικό καφέ τους ή να πιουν ένα τσίπουρο.

Οπότε παραπάνω διάβασες οριμένους λόγους για τους οποίους προσωπικά λατρεύω τη Νέα Ιωνία. Αν όμως αρχίσεις να έρχεσαι συχνά στα μέρη μας, θα βρεις πολλούς περισσότερους λόγους που κάνουν τη Νέα Ιωνία μία από τις καλύτερες περιοχές της Αθήνας.