Ας υποθέσουμε ότι λύνεται το οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδας.
Η τωρινή γειτονιά και ο κύκλος σου, θα είναι χαρούμενος με τη χαρά σου ή εσύ με τη δική τους;
Ας υποθέσουμε ότι εσύ λύνεις το οικονομικό σου θέμα είτε με μία καλή δουλειά, είτε λόγω τύχης (π.χ. μία κληρονομιά, ένα τυχερό δελτίο Τζόκερ).
Θα νιώσεις άνετα να μοιραστείς το νέο με τους γύρω σου ή υποσυνείδητα θα φοβάσαι μη σε καταραστούν ή σου κλέψουν το σπίτι;
Ας υποθέσουμε ότι εξαφανίζεται η πολιτική πόλωση.
Θα καθίσουν άνετα οι πολίτες να συζητήσουν τις πολιτικές τους διαφορές και να δεχθούν ή έστω να ακούσουν την άποψη του ανθρώπου που έχουν απέναντί τους;
Ας υποθέσουμε ότι λύνεται το θέμα της δικαιοσύνης.
Ότι δηλαδή οι συστηματικοί και επικίνδυνοι εγκληματίες μπαίνουν για όσο πρέπει φυλακή και σταματούν να μπαίνουν φυλακή αθώοι πολίτες (ένα φαινόμενο συχνό πλέον εν μέσω φεμινο-ναζισμού και woke κουλτούρας, που θυμίζει εποχές Μεσαίωνα). Ακόμη και με λυμένο το πρόβλημα, θα υπάρξει ποτέ πλειοψηφία σκεπτόμενος ανθρώπων που δεν βιάζεται να κρίνει και βουτά τη γλώσσα στο μυαλό πριν «καταδικάσει» με βάση ό,τι ακούσει από τα χυδαία media?
Οπότε καταλήγουμε στον ελέφαντα στο δωμάτιο, στο κύριο και μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει αυτή η κοινωνία: την ανθρωποφαγία. Τον κανιβαλισμό του συνανθρώπου από ανθρώπους με πολλά εσωτερικά κενά, τοξικότητα, που διψούν για αίμα, διψούν για καταστροφή ανθρώπινων ζωών. Έχουν την ψευδαίσθηση ότι αν καταστραφεί ο διπλανός, θα γίνει η ζωή τους καλύτερη. Αυτό όμως δεν ισχύει ποτέ, αλλά δεν έχουν ούτε τον ψυχικό κόσμο αλλά ούτε την κοινωνική μόρφωση να το καταλάβουν.
Σκέφτηκα κάποτε να κάνω ένα πείραμα αλλά μετά άλλαξα γνώμη, γιατί σε αυτή την παράνοια που ζούμε μπορεί και να έμπλεκα. Ήθελα από το μυαλό μου να δημιουργήσω ένα όνομα για έναν άνθρωπο που δεν υπάρχει στην πραγματικότητα και μετά μέσω των βρωμερών social media να έλεγα π.χ. ότι ο συγκεκριμένος κάτι έκανε παράνομο. Έτσι, μόλις οι κανίβαλοι έπεφταν στα σχόλια να φάνε ζωντανό τον συγκεκριμένο άνθρωπο, θα αποκάλυπτα μετά το πείραμα. Με άλλα λόγια, θα κανιβάλιζαν έναν άνθρωπο που δεν υπάρχει για κάτι που δεν έγινεΕ. Μετά όμως το ξανασκέφτηκα, γιατί πλέον ο κόσμος το έχει χάσει τελείως και από το πουθενά, αν είσαι αθώος χωρίς ισχυρές πλάτες από πίσω σου, μπλέκεις.
Οπότε, για το ΥΓΙΕΣ ΑΚΟΜΗ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ, αυτό εκτιμώ πως είναι το μεγάλο πρόβλημα που εμποδίζει την ευημερία να έρθει στις ζωές όλων των πολιτών της χώρας.
Πώς μπορεί να λυθεί για τον καθένα ατομικά; Ή με αναισθησία, ή με «τείχη» από την υπόλοιπη κοινωνία, ή με φυγή.
Η επιλογή, δική σου.

Σχολιάστε