Αθηναϊκοί δρόμοι των αντιθέσεων

Η γοητεία της Αθήνας βρίσκεται στις αντιθέσεις της.

Μία οδός απόσταση από τις φτωχές περιοχές στις πλούσιες, ένας δρόμος μακριά από ήσυχες γειτονιές στο χάος.

Πολλά είναι τα παραδείγματα για δρόμους της πρωτεύουσας που, οδηγώντας ή περπατώντας τους, θα δεις όλα τα κοινωνικά στρώματα που ζουν σε αυτή την πόλη της τρέλας, ενώ παράλληλα περάσεις από τα καυτά μπετά σε πιο πράσινες γειτονιές.

Με τα χρόνια ξεχώρισα κάποιες οδούς και λεωφόρους που μου έκαναν πάντα εντύπωση και χαιρόμουν να συμπεριλαμβάνονται στη ρουτίνα.

Πρώτη από όλες, η οδός Πρωτοπαπαδάκη που συνδέει το Ψυχικό με το Γαλάτσι. Ανηφορίζοντας λίγο μέσα στο Ψυχικό, ξαφνικά κατηφορίζεις και έχει αλλάξει όλο το σκηνικό. Από τις αραιοκατοικημένες κυριλέ γειτονιές, είσαι μέσα στο πυκνοκατοικημένο -αλλά πάντα προσεγμένο- Γαλάτσι.

Εκεί κοντά και η οδός Καποδιστρίου, που θα κατευθύνει από τη μία πλευρά προς τις πράσινες γειτονιές της Φιλοθέης και του Χαλανδρίου, ενώ από την άλλη προς τις προσφυγικές περιοχές της Νέας Ιωνίας και, παραδίπλα, την Καλογρέζα.

Θα παραμείνουμε εκεί κοντά σε αυτές τις περιοχές (διότι όπως όλοι γνωρίζουμε, σαν τη Νέα Ιωνία και το Γαλάτσι δεν έχει) για να βρεθούμε στη λεωφόρο Ηρακλείου. Με άλλα λόγια, να βρεθούμε από το χάος των Πατησίων (αν και στα Άνω Πατήσια αρχίζει κάπως η κατάσταση να ηρεμεί) στο Νέο Ηράκλειο, αναμφίβολα μία από τις πιο ευχάριστες περιοχές της Αθήνας.

Λίγο πριν ξεκινήσει η λεωφόρος Ηρακλείου και βαθιά μέσα στα Πατήσια, η «ανάσα» βρίσκεται στην Αλεπότρυπα. Ένας δρόμος, η οδός Κέας, θα σε πάει σε δύο λεπτά από τη φασαρία και τη ζέστα της ασφάλτου, στην ησυχία και τη σκιά των όσων δέντρων βρίσκονται γύρω από το γήπεδο.

Και αφού ακολουθούμε την λεωφόρο Πατησίων και πάμε ολοένα και πιο κοντά στο κέντρο, θα περάσουμε και από τη μεγαλύτερη αντίθεση της πόλης: Εξάρχεια – Κολωνάκι. Δύο κόσμοι εντελώς διαφορετικοί αλλά ασφυκτικά κοντά ο ένας στον άλλο. Φυσικά «σύνορα» οι οδοί Ασκληπιού και Ιπποκράτους. Από την τάξη, την ασφάλεια αλλά και τον ξενέρωτο κόσμο, στην αλητεία, την ανασφάλεια και τη διασκέδαση.

Για ένα διάλειμμα από αυτή την ένταση του κέντρου της πόλης, υπάρχει σε απόσταση βολής ο Υμηττός, η μόνη πράσινη όαση που απέμεινε πλέον στην πρωτεύουσα. Από τη λεωφόρο Εθνικής Αντιστάσεως θα βρεθείς από την πυκνοκατοικημένη περιοχή του Παγκρατίου, στην ιστορική Καισαριανή και μετά στον Υμηττό, τον «πνεύμονα» της Αθήνας.

Τέλος, θέλω να επιστρέψω στα φοιτητικά μου χρόνια και σε έναν πολύ σύντομο δρόμο που σε έβγαζε από το κέντρο του Πειραιά και την κίνηση, στην ηρεμία του Προφήτη Ηλία. Με λίγη βοήθεια από το Maps, θυμήθηκα ότι αυτός ο δρόμος λέγεται Ελευθερίου Βενιζέλου και σε πάει σε μία από τις πιο ωραίες γειτονιές του Πειραιά.

Αθήνα λοιπόν, η πόλη των αντιθέσεων που αγαπάς να σιχτιρίζεις.