Στην Ευρυτανία, τον παράδεισο των φυσιολατρών

Χρόνια έλεγα να πάω στην Ευρυτανία, όντας εντυπωσιασμένος από τις φωτογραφίες σε άρθρα εκδρομέων.

Έστω και για ένα σαββατοκύριακο, αυτή η στιγμή ήρθε πριν λίγες ημέρες και με έκανε να καταλάβω σίγουρα ένα πράγμα: η Ευρυτανία είναι ένας παράδεισος για τους φυσιολάτρες.

Δεν υπάρχει κατάλογος με αξιοθέατα, όλη η περιοχή είναι ένα φυσικό αξιοθέατο.

Η μαγεία ξεκινά από τη διαδρομή κιόλας, από την πρωτεύουσα προς το Καρπενήσι. Πλησιάζοντας προς τον Τυμφρηστό, το Βελούχι, αφήνεις πίσω σου σιγά σιγά τη Φθιώτιδα και μπαίνεις Ευρυτανία. 

Ο Σπερχειός σε συνοδεύει για αρκετά χιλιόμετρα, ενώ απέναντι δεσπόζει η Οίτη. Ο Σπερχειός και οι παραπόταμοι χωρίς πολύ νερό στο πήγαινε, με πολύ περισσότερο νερό στον γυρισμό της Κυριακής λόγω της ισχυρής βροχόπτωσης το Σάββατο βράδυ.

Εκεί δίπλα στον Σπερχειό, θα συναντήσεις το Καστρί με το δάσος γύρω από τον παραπόταμο, ενώ σε πιο μεγάλο υψόμετρο θα βρεις τον Άγιο Γεώργιο, ένα οργανωμένο ορεινό χωριό.

Το ομώνυμο χωριό του Τυμφρηστού θα σε προϊδεάσει για όσα δεις σε λιγότερο από μισή ώρα, όταν φτάσεις στην περιοχή του Καρπενησίου. Μην ξεχάσεις παρεμπιπτόντως να σταματήσεις και να πάρεις μέλι από έλατο.

Και φτάσαμε Καρπενήσι! Τί να πρωτοδείς σε δύο ημέρες. Πορεία κατευθείαν για την Τεχνητή Λίμνη Κρεμαστών!

Εκεί μας περίμενε και μία ευχάριστη έκπληξη, το χωριό Φιδάκια. Ήταν τόσο γραφικό και με όμορφα πέτρινα κτίρια, που θύμισε λίγο από Μικρό Πάπιγκο. Μετά τη σύντομη στάση στο «μπαλκονάκι» του χωριού, να μπροστά μας η λίμνη. 

Μία εικόνα, χίλιες λέξεις:

Επιστροφή στο Καρπενήσι λίγο πριν σκοτεινιάσει, μέσα από τους άδειους και ήρεμους δρόμους. Το βράδυ ήταν χαλαρό μέσα στα χριστουγεννιάτικη διακόσμηση της κεντρικής πλατείας.  Στο Καρπενήσι εξάλλου πας για να ηρεμήσεις και να ξεφύγεις από τη φασαρία.

Η Κυριακή που ξημέρωσε μετά από συνεχόμενη καταρρακτώδη βροχή, βρήκε τα ποτάμια της περιοχής αναζωογονημένα. Μάννα εξ ουρανού μετά τη λειψυδρία των προηγούμενων μηνών. Το Βελούχι «άσπρισε» για πρώτη φορά τον φετινό χειμώνα. 

Στο άδειο λόγω χειμώνα Κεφαλόβρυσο, πεζοπορήσαμε στο πυκνό από έλατα βουνό που δεσπόζει πάνω από το πάρκο, πριν ξεκινήσουμε για τα πιο άγρια τοπία της περιοχής. 

Μετά από μία σύντομη βόλτα στο μουσείο της πόλης, ξεκινήσαμε για την Ιερά Μονή Προυσού, με τον Καρπενησιώτη ποταμό διαρκώς στα αριστερά μας, Μπροστά υψώνονται τα άλλα δύο «θηρία» του νομού Ευρυτανίας, η Καλιακούδα και η Χελιδώνα. 

Ο δρόμος δίπλα από το φαράγγι του Βόθωνα, ένα από τα πολλά της Ευρυτανίας, είναι μία από τις καλύτερες διαδρομές που έχω δει. 

Το αγαπημένο μου σημείο ήταν αυτό που ο Καρπενησιώτης ενώνεται με τον Κρικελλοπόταμο σχηματίζοντας τον ποταμό Τρικεριώτη, ο οποίος ξεκινά από εκεί τη διαδρομή του μέσα από ένα εντυπωσιακό τοπίο για να φθάσει τελικά στη Λίμνη Κρεμαστών.

Ο Τρικεριώτης έχει μόλις δημιουργηθεί από τους δύο άλλους συντοπίτες του:

Συνεχίζοντας τον δρόμο και περνώντας γραφικά χωριά όπως ο Γαύρος, να ‘σου μπροστά μας η Μονή Προυσίου, στην άκρη του φαραγγιού του Κρικελοπόταμου.

Άσχετα από το αν πιστεύω στον θεό ή όχι, πάντα με εντυπωσιάζει η πίστη και η αφοσίωση των ανθρώπων που έχτισαν τις μονές και αυτών που τις προσέχουν καθημερινά, στις πιο απίθανες τοποθεσίες. 

Μέσα στη φύση, εκεί που ο νους ησυχάζει και ο άνθρωπος βρίσκει τις ρίζες του.