Ένα από τα πιο ωραία χόμπι που είχαμε σαν πιτσιρίκια, ήταν να βρίσκουμε κάθε φορά που περνούσε από μπροστά μας ένα αμάξι, τη μάρκα και το μοντέλο του.
Με τόσο χαρακτήρα και μεράκι που είχαν τα αυτοκίνητα έως και μέχρι 10-15 χρόνια πριν, ήταν αρκετά εύκολο να βρεις όχι απλά τη μάρκα και το μοντέλο, αλλά και τη συγκεκριμένη έκδοση.
Βασικά τι λέω, ούτε να δεις το αμάξι δεν χρειαζόταν μερικές φορές, καθώς όλοι οι μύστες μπορούσαν -για παράδειγμα- να ξεχωρίσουν την τουρμπίνα της Subaru από κάνα χιλιόμετρο μακριά.
Μετά από αυτές τις ένδοξες εκείνες στιγμές της αυτοκίνησης, ερχόμαστε στο ξενέρωτο παρόν και στη γραμμή παραγωγής στην οποία έχουν μπει όλα τα οχήματα του σύμπαντος.
Σε λίγο θα παίζουμε το «βρείτε τις διαφορές» για να καταλάβουμε ποιο αυτοκίνητο είναι ποιο, καθώς όλα πλέον μοιάζουν ολόιδια.
Και θα ρωτήσει κάποιος, «μα βαριούνται οι εταιρείες να σχεδιάσουν με λίγο περισσότερο μεράκι το κάθε μοντέλο και να επενδύσουν λίγο περισσότερο στο design;». Η απάντηση είναι απλή και παγιωμένη φίλε: ελαχιστοποίηση κόστους, μεγιστοποίηση κέρδους σε έναν κόσμο που τρέχει.
Κι έτσι μένουν οι ουκ ολίγοι λάτρεις της αυτοκίνησης να νοσταλγούν τα παλιά, να χαϊδεύουν ηδονικά το αμάξι – μνημείο που τους εξυπηρετεί επί χρόνια και να θυμούνται με χαρά τον κόσμο που ήθελε το κάθε μοντέλο ως έργο τέχνης με μοναδικό χαρακτήρα…
Sickman GR 
Σχολιάστε