Πλησιάζοντας σε σημείο να γίνω εσωτερικός ερωτικός μετανάστης, έχω μάθει τα τελευταία χρόνια αρκετά καλά την περιοχή στα σύνορα Αττικής-Βοιωτίας και ιδιαίτερη εντύπωση μου κάνει το χωριό Δήλεσι.
Αυτό διότι, σκέφτομαι τί γίνεται μέσα στο μυαλό των τοπικών «αρχόντων» (γελάω). Ίσως σκέφτηκαν κάποια στιγμή: «Ωραία, έχουμε έναν τόπο με πολύ πράσινο, δέντρα, σε απόσταση βολής από Αθήνα και Εύβοια, με θέα στα βουνά της Εύβοιας, με θάλασσα, έναν ωραίο ναυτικό όμιλο στην Αγριλέζα, και πολλές προοπτικές»… «Τί να κάνουμε άραγε; Ας το γράψουμε στα π@@@ρια μας».
Μπορεί να ακούγεται κάπως αγενές, αλλά ίσως αυτή η φράση να μην αντικατοπτρίζει πλήρως το πόσο παρατημένος είναι αυτός ο δήμος.
Σκουπίδια μαζεμένα σε δυο-τρία σημεία, κάδοι ανύπαρκτοι στις γειτονιές, δρόμοι μπαλωμένοι και χωρίς λωρίδες στη μέση (ακόμη και οι δύο κεντρικοί δρόμοι), χωματόδρομοι παντού, αστυνομία ανύπαρκτη, στάσεις λεωφορείων παρατημένες για να θυμίζουν ότι κάποτε υπήρχε έστω και αραιή συγκοινωνία.
Και φυσικά, πως θα μπορούσαν να λείπουν από την υποβάθμιση της περιοχής οι Ρομά, οι οποίοι έχουν ρημάξει την περιοχή δρώντας ανεξέλεγκτοι και κάνοντας ακόμη και τα Εξαμίλια Κορινθίας και τον Ασπρόπυργο να μοιάζουν ασφαλείς. Ξέρω περίπτωση που έκλεψαν εξοχικό πέντε φορές σε δύο μήνες!
Είναι μία από τις περιπτώσεις που άνθρωποι εκλέγονται σε δήμους και νομίζουν ότι είναι πολιτικοί τύπου Βουλής και δεν έχουν καταλάβει καν ότι η τοπική αυτοδιοίκηση προϋποθέτει προσωπική επαφή, για να δίνει άμεσες λύσεις στους κατοίκους.
Κρίμα για την περιοχή γιατί είναι πολύ όμορφη και σου προσφέρει μία ηρεμία που δύσκολα τη βρίσκεις κοντά στην Αθήνα.
Ας ευχηθούμε στο μέλλον να αναλάβουν άνθρωποι με όραμα σε αυτούς τους δήμους, γιατί, ΝΑΙ, υπάρχουν και μάλιστα πολλοί.
Sickman GR 
Σχολιάστε