Όταν ο φόνος “δικαιολογείται”

Μπορεί να δικαιολογηθεί ένας φόνος μίας νεαρής κοπέλας απλά επειδή δεν είναι άνδρας?

Με αφορμή το τραγικό συμβάν και την δολοφονία της 21χρονης φοιτήτριας στη Ρόδο, επιβεβαίωσα ότι υπάρχουν σοβαρά κατάλοιπα που έχουν ριζώσει τόσο βαθιά στη νοοτροπία συνανθρώπων μας. Εντοπίζονται κυρίως σε μεγαλύτερες ηλικίες, σε αυτούς που υπό κανονικές συνθήκες έπρεπε να μας συμβουλεύσουν για τη ζωή μας.

Στο ΚΤΕΛ για την πρωτεύουσα Αθήνα, βρέθηκα άθελά μου μπροστά σε μια κουβέντα ηλικιωμένων ανθρώπων. Δεν κρυφάκουγα ας πούμε, απλά φρόντιζαν να φωνάζουν ώστε να ακούνε όλοι στο λεωφορείο. Αφού αντάλλαξαν κάποιες ξεπερασμένες απόψεις και επέρριψαν φυσικά στους πολιτικούς την οποία μιζέρια τους, έφθασε η κουβέντα στη δολοφονία της φοιτήτριας. Τα δεδομένα για αυτούς ήταν τα εξής (παρατίθενται προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, καθώς η υπόθεση δεν έχει κλείσει): ότι μια φοιτήτρια επέλεξε με αφέλεια να συναντηθεί με έναν γνωστό και έναν άγνωστο, μια επιλογή που την οδήγησε στο θάνατο. Εκ των προτέρων αναφέρω πως αν και στο παρελθόν παρέμβαινα με μένος σε τέτοιου είδους συζητήσεις, στη συγκεκριμένη περίπτωση είχα αηδιάσει τόσο που όντως σκέφτηκα ότι δεν υπάρχει σωτηρία και, δεύτερον, δεν μπορούσα να σηκωθώ από τις μπροστινές θέσεις και να πάω στη γαλαρία να συζητήσω σε ένα γεμάτο λεωφορείο.

Όπως σας έλεγα, ο άνδρας στο ηλικιωμένο παρεάκι υποστήριξε αρχικά πώς “αφού ήξερε ότι οι άνδρες θα της ορμήσουν, έτσι είναι ο άνδρας από τη φύση του, ορμάει, θέλει το θηλυκό”. Με άλλα λόγια, μόλις δικαιολογήθηκαν όλοι οι βιασμοί που έχουν λάβει χώρα στον κόσμο. Επίσης, μόλις χαρακτηρίστηκε ως ανήθικη χωρίς κανένα στοιχείο και κανέναν λόγο, μια κοπέλα που έφυγε τόσο νωρίς από τη ζωή. Μου θυμίζει ταινίες προηγούμενων δεκαετιών (βλέπε τα “Τσακάλια” που γυρίστηκε επί Χούντας) που ο βιασμός γυναικών δεν θεωρούταν κάτι αξιοσημείωτο.

Ήξερα ότι ο σεξισμός ήταν καθημερινότητα για τις γενιές πριν από εμάς, ήξερα ότι οι περισσότεροι από τους άνδρες των προηγούμενων γενεών καμάρωναν όταν έκλειναν τις γυναίκες τους στο σπίτι και πήγαιναν με άλλες. Ωστόσο δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα οδηγούσε σε τέτοιες απόψεις, στο να λες ουσιαστικά ότι μια κοπέλα “τα ήθελε και τα έπαθε”. Άραγε ο συγκεκριμένος “κύριος” θα έλεγε τα ίδια αν είχε δολοφονηθεί η κόρη του;

Και ερχόμαστε τώρα σε αυτό που μου έκανε ακόμη μεγαλύτερη αρνητική εντύπωση. Η απάντηση μιας εκ των “κυριών” (οι υπόλοιπες τάχθηκαν υπέρ αυτής της άποψης) που συμμετείχαν στη συζήτηση ήταν η εξής: “Εμ, οι σημερινές κοπέλες δεν ήταν σαν εμάς που καθόμασταν με τους άνδρες μας. Οι σημερινές κοπέλες ψάχνουν από 15 χρόνων γκόμενο στο ίντερνετ”. Αυτά τα λόγια δεν ειπώθηκαν μόνο από μια κυρία 60 και βάλε χρόνων. Ειπώθηκαν από μια μητέρα. Πιθανότατα και γιαγιά. Μια μητέρα και γιαγιά που μεταλαμπαδεύει αξίες στα εγγόνια και τα παιδιά της. Μια μητέρα και γιαγιά που θα παίξει σημαντικό ρόλο στο πώς θα διαμορφωθεί ο χαρακτήρας κάποιων νέων μέσα από τα χρόνια.

Και κλείνοντας, παραθέτω κάτι που πολύ σωστά μου είχε πει ένας φίλος. Σε έναν όχλο Χρυσαυγιτών που είδε τυχαία στον δρόμο να πραγματοποιούν συγκέντρωση, εστίασε στις κοπέλες που ήταν ανάμεσά τους και είπε: αυτές είναι μελλοντικές μητέρες.

Τροφή για σκέψη λοιπόν όλα τα παραπάνω, για να μην καταντήσουμε έτσι ποτέ.