I confess

Δεκαέξι μήνες χωρίς ένα πολύ αγαπημένο πρόσωπο που έφυγε νωρίς.

Ωστόσο, δεν θυμάμαι τον εαυτό μου να πενθώ μέσα στη στενοχώρια μου. Κι αυτό διότι η πάντα καλή διάθεση αυτού του  όμορφου άνδρα, με κάνει ακόμη και τώρα να χαμογελάω κάθε μα κάθε φορά που τον σκέφτομαι. Ένα χαμόγελο και ένα “πάμε για καμία μπύρα” σε μία περίοδο που η ζωή του τα είχε φέρει όλα τούμπα.

Η ιστορία του και η συναναστροφή μαζί του μου δίδαξε πολλά που επικαλούμαι και θα επικαλούμαι μελλοντικά. Θα σταθώ στα πιο σημαντικά.

Μου δίδαξε πως να είσαι καλός και δοτικός χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα. Μου δίδαξε πως να είσαι συνέχεια με το χαμόγελο ακόμη και όταν η ζωή και οι γύρω σου σε έχουν διαλύσει. Μου δίδαξε πως δεν είναι πάντα ανάγκη να “γυρίζουμε” την κακία και την προδοσία σε όσους μας πλήγωσαν.

Επιπλέον, όμως, μου δίδαξε πόσο τέρατα και καθάρματα μπορούμε να είμαστε εμείς οι άνθρωποι ορισμένες φορές. Πως κάποια/κάποιος σε εγκαταλείπει όταν έχεις δώσει χρήμα, ψυχή και σώμα και δεν έχεις τίποτα άλλο. Πως κάποιος που του έδωσες τόσα δεν ενδιαφέρεται ούτε για τον θάνατό σου. Πως ο κόσμος θα έχει πάντα κάτι να πει, χωρίς να ξέρει. Πως λίγοι είναι τελικά αυτοί που μας εκτιμούν και μας αγαπάνε με ειλικρίνεια και χωρίς συμφέρον.

Βέβαια, η ζωή δείχνει πάντα τί είναι ο καθένας μας. Πριν και μετά τον θάνατο. Εξάλλου αυτό αποδεικνύει τί άνθρωπος ήσουν εσύ τελικά: να χαμογελάνε καλοί άνθρωποι όταν σε θυμούνται και να τσουγκρίζουν τη μπίρα στη μνήμη σου.
Σε ευχαριστώ για όλα.

Ορμώμενος λοιπόν από τα παραπάνω, μου έρχεται στο μυαλό αυτό το αριστούργημα των Vodka Juniors.

I remember the nights and I remember the days

We were just starting out in this life of ours

And we were brighter than light

And we were faster than time

We would stay up all night just to witness the sight of the rising sun Fueling our dreams for decades ahead

As they sailed on to seas for beautiful lands full of innocent laughs Where happiness thrives and humanity strives for the best

And we never dreamt anything less

Although i confess sometimes we were scared

But we were never afraid

Sometimes we would lose but we’d still celebrate

And the days would pass while we laid out the plans

Of us trashing the world and how should we know

It would all come crashing down and dissolve in the past

And suddenly i grew up so fast

I remember the day like it was yesterday

When you left me the weight of the world on my shoulders

And despite all this time I’m still darker than night

And though it didn’t kill me I never got stronger

One last breath, one last heartbeat

Cause its twice as hard without you here

This is double the life, this is double the pain

Trapped in this pathetic suit of a man

I’m going to places you would like to go

And I’m doing the things that you dreamt to do

I hope I’m making you proud

Yes I’m doing my best to make you proud

One last breath to set me free, one last heartbeat’s all I need

Hold your tears, celebrate your dead

For we all are one and we shall meet again

Somewhere high up there there’s a magic mountain where

All my friends they laugh and play

Hold on my brothers I’m coming your way