Σουρεαλισμός

Παντού και πάντα, βλέπω μπροστά μου αυτά τα “shorts” του YouTube και, για κάποιον λόγο που δεν έχω καταλάβει, μικρά βιντεάκια του TikTok (αυτή η μάστιγα…) πάλι στο YouTube.

Προφανώς και πρόκειται για κάτι χορηγούμενο or something, γιατί παραμένουν εκεί καρφιτσωμένα, εκνευρίζοντας τον καθημερινό άνθρωπο που θέλει να χάσει ώρες από τη ζωή του παρακολουθώντας τα άπαντα του YT.

Παρακάτω, ο αλγόριθμος του YouTube κάνει τη δουλειά του και έτσι εμφανίζονται επιτέλους αυτά που μας ενδιαφέρουν. Βίντεο για άστεγους, βίντεο για ανθρώπους με διαφορετικότητα (“Special Books for Special Kids”, ο θησαυρός του ΥΤ, όπως έχουμε πει και σε προηγούμενο αρθράκι), βίντεο για την φτώχεια και την ανισότητα, βίντεο για τη φύση, βίντεο για την ψυχική και σωματική υγεία, βίντεο με ιστορίες ανθρώπων.

Κι έτσι, η πρώτη λέξη που μου έρχεται στο μυαλό είναι “σουρεαλισμός”. Από τη μια ημίγυμνες (ή και γυμνές) γυναίκες (δε λέω, ωραία είναι να τις βλέπεις) που για κάποιο λόγο συναγωνίζονται σε χαζομάρα με τα challenges της πλέμπας των social media, και εκεί κάπου τριγύρω θα βρεις τυπάδες που κάνουν όλων των ειδών της ποζεριές για πέντε δευτερόλεπτα δημοσιότητας. Προκλητικές ποζεριές πολλές φορές. Ειδικά όταν έχουμε να κάνουμε με Αμερική, εκεί οι φράσεις “superficial” και “show-off” εκτοξεύονται στο διάστημα. Από την άλλη, η πραγματικότητα.

Δεν υποστηρίζω σαφώς ότι πρέπει να ασχολείσαι 24/7 με όσα προβλήματα υπάρχουν γύρω σου. Αν το κάνεις, θα τρελαθείς° όπως κόντεψα για αυτόν τον λόγο να τρελαθώ κι εγώ. Εξάλλου, για να μπορέσεις να βοηθήσεις τον κόσμο γύρω σου, πρέπει να είσαι πρώτα εσύ καλά.

Παρόλα αυτά, είναι τουλάχιστον ηλίθιο και προκλητικό να αγνοείς ή να προσποιείσαι ότι δεν βλέπεις. Το πρώτο βήμα για έναν καλύτερο κόσμο, είναι να συνειδητοποιήσεις τι πραγματικά συμβαίνει γύρω σου.

Προφανώς και όλοι δικαιούμαστε στιγμές βλακείας στη ζωή μας. Μερικές στιγμές, όμως. Όχι μία ολόκληρη ζωή χτισμένη πάνω σε βλακείες.

Και δεν είναι μιζέρια ρε guys. Εκτιμώ πως είναι η απαραίτητη ισορροπία που πρέπει να διατηρήσουμε για μία ουσιώδη ζωή.

Για αυτό στα social media εντοπίζεται με ευκολία το πρόβλημα που θα αντιμετωπίσουμε αυτόν τον αιώνα. Άσχετα από τα τεράστια τεχνολογικά άλματα της ανθρωπότητας, αυτός ο αιώνας θα χαρακτηριστεί από την έλλειψη συναισθημάτων° ένας αιώνας εγωκεντρικότητας και έλλειψης φαντασίας στη ζωή, όπου όλοι θέλουμε να δείξουμε έναν ψεύτικο εαυτό. Αλλά η πραγματική ζωή είναι αλλού. Τίποτα πιο όμορφο από τα αληθινά συναισθήματα, τον αλτρουισμό, τη φαντασία έξω από το comfort zone, την ειλικρίνεια.

Aς μη σπαταλήσουμε τη ζωή μας σε πράγματα χωρίς ουσία.