Στις πιο σκοτεινές νύκτες θα είναι πάντα εκεί να σου θυμίζει το φως.Σε χαρούμενες ημέρες θα είναι πάντα εκεί να σε κάνει να νοσταλγείς το παρελθόν ή να θυμάσαι τα σκοτάδια. Αλλά από αυτά τα σκοτάδια επιβιώσαμε. Οπότε και πάλι η χροιά της θα μας θυμίσει κάτι ευχάριστο. Εκείνα τα βράδια με τους φίλους μας.... Continue Reading →
Αυτοάνοσο
Γύρω μας υπάρχουν ήρωες της καθημερινότητας. Ή, πιο σωστά, «Γίγαντες», όπως γράφει και ο Anser. Αυτό το τραγούδι ουσιαστικά αποτελεί μία μικρή περίληψη ενός κομματιού της ζωής αυτών των ανθρώπων. Το έμαθα όταν μου το έστειλε ένα πολύ καλό φιλαράκι και ενθουσιάστηκα από το πόσο αληθινοί είναι οι στίχοι του, καθώς άρχισαν να μου έρχονται... Continue Reading →
Τα “Παράσιτα” θύμισαν αυτό που βλέπουμε καθημερινά στις κοινωνίες
Το “Parasite” είναι μια ταινιάρα που όλοι πρέπει να δούμε.Και το νόημα δεν αφορά μόνο τους ανθρώπους της Κορέας, αλλά όλους τους πολίτες του κόσμου. Διότι το ταξικό μίσος αφορά τους πάντες. Και αυτή η ταινία ξέφυγε από το κλισέ του κακού πλουσίου και καπιταλιστή, τον οποίο είναι εύκολο να κατηγορούμε. Και εδώ που τα... Continue Reading →
I confess
Δεκαέξι μήνες χωρίς ένα πολύ αγαπημένο πρόσωπο που έφυγε νωρίς. Ωστόσο, δεν θυμάμαι τον εαυτό μου να πενθώ μέσα στη στενοχώρια μου. Κι αυτό διότι η πάντα καλή διάθεση αυτού του όμορφου άνδρα, με κάνει ακόμη και τώρα να χαμογελάω κάθε μα κάθε φορά που τον σκέφτομαι. Ένα χαμόγελο και ένα “πάμε για καμία μπύρα”... Continue Reading →
Ο Τζόκερ είχε τα δίκια του
Μόλις εχθές είδα το Τζόκερ, μήνες μετά την πρεμιέρα. Ταινιάρα. Ένας δολοφόνος που, παρά τα όσα έκανε, ίσως είναι συμπαθής στο κοινό που βλέπει την ταινία. Και νομίζω ξέρω το γιατί. Γιατί οι άνθρωποι έχουμε αποθρασυνθεί, ή έτσι ήμασταν πάντα. Και μία εκ των συνεπειών μπορεί να είναι ένα άλμα στο απόλυτο σκοτάδι από αυτόν... Continue Reading →
Μια Σούτρα για το Ροκ, Part 4: Genesis – Selling England By The Pound
Άρθρο αναγνώστη... Αυτή τη φορά δεν θα γράψω απλά για ένα δίσκο που θεωρώ ότι προσέφερε πολλά και έχει πολλές βαθμίδες μύησης. Αυτή τη φορά γράφω για έναν δίσκο τον οποίο αγαπώ τόσο πολύ που θεωρώ ότι η ζωή θα ήταν πολύ μικρότερη χωρίς αυτόν. “Can you tell me where my country lies? said the... Continue Reading →
Μια Μικρή Σούτρα για το Ροκ, Part 3: Moody Blues, “Days of Future Passed”
Άρθρο αναγνώστη... Το σημερινό άρθρο έχει dress code. Μιλάμε για την πιο αριστοκρατική μπάντα στην ιστορία της Βρετανικής Ροκ. Οι Moody Blues φλέρταραν με το συμφωνικό, το progressive και στα γεράματα με το pop rock (βλέπε σύνδρομο Phil Collins όπου αντίστοιχα και οι Genesis φλέρταραν και με τρία παρακλάδια). Ο λόγος είναι απλός. Οι Βρετανοί... Continue Reading →
Μια Μικρή Σούτρα για το Rock, Part 2
Άρθρο αναγνώστη... Μετά το μικρό άρθρο για το Ummagumma, σήμερα θα μιλήσουμε για έναν δίσκο που όσοι τον ξέρουν τον λατρεύουν. Μιλάμε για το μεσουράνημα μιας πολύ ιδιαίτερης σκηνής.Πρόκειται για τον λεγόμενο «Ήχο του Σαν Φρανσίσκο».Ναρκωτικά, Σεξουαλική Απελευθέρωση, Ναρκωτικά, Αντιπολεμικό Κίνημα, Woodstock, κάτι άλλα ναρκωτικά. Ναι τώρα θα μου πείτε είσαι υπερβολικός, η σκηνή του... Continue Reading →
Μια playlist για την εβδομάδα
Άρθρο αναγνώστριας... Τί είναι για σένα η μουσική; Ίσως είναι αναμνήσεις μια περασμένης παιδικής ηλικίας, ένας αξέχαστος μα ξεχασμένος έρωτας, ένας άγνωστος που σου θύμισε πως έχεις ακόμα ομορφιά και καλοσύνη. Ίσως είναι η πρώτη γουλιά του καφέ σου το πρωί και η στιγμή που το άρωμά του γεμίζει το δωμάτιο ενέργεια και επιθυμία να... Continue Reading →
LAF 4 EVER!
Βρεθήκαμε για τρίτη συνεχόμενη φορά στο Los Almiros Festival!Και δεν καταντάει ποτέ βαρετό! Το LAF της καρδιάς μας, ανέβηκε πολύ απότομα από το 2017 και αυτό οφείλεται σε δύο παράγοντες.Πρώτον, τη σωστή επιλογή των καλλιτεχνών. Ένα καλό παράδειγμα αποτελούν οι Έλληνες καλλιτέχνες του hip hop, οι οποίοι από πρόπερσι (όταν έγινε χαμός στο live του... Continue Reading →
Το αφήσαμε για αύριο
Ορισμένες από τις μεγαλύτερες αλήθειες για την ψυχική και σωματική υγεία ειπώθηκαν μέσω της μουσικής. Πόσο μάλλον όταν ακούγονται λόγια του Χρόνη Μίσσιου. «Το αφήσαμε για αύριο» λοιπόν. Βασικά το αφήνουμε για αύριο. Το κάθε τι. Και γιατί το αφήνουμε για το αύριο? Το αφήνουμε με την ελπίδα να είναι όλα καλύτερα κάποτε στο μέλλον,... Continue Reading →
Μεγαλώνουμε
Από τα καλύτερα κομμάτια που έχω ακούσει. Γιατί περιγράφει ωμά τις αλλαγές και μεταβάσεις που λαμβάνουν χώρα στη ζωή μας με το πέρασμα των χρόνων. Ωστόσο, «ωμά» ή «ρεαλιστικά» δεν συνεπάγεται πάντα κάτι κακό. Διότι, αν το επιδιώξεις και αποτελέσει προτεραιότητα για εσένα, το πέρασμα των χρόνων συνοδεύεται με χιλιάδες όμορφες στιγμές, εμπειρίες. Με όμορφους... Continue Reading →
Μια Μικρή Σούτρα Για Το Rock
Άρθρο αναγνώστη... Πολλά χρόνια με απασχολεί κάτι. Κάτι που άνθρωποι μου έμαθαν και που ευελπιστώ να μοιραστώ και να μεταδώσω. Όπως άνθρωποι μπορεί να κοιτάζουν κάτι και να μην το βλέπουν, είναι πολύ πιθανό το ίδιο να παθαίνει η πληθώρα των ακροατών. Ακούνε επιφανειακά τη μουσική, και αυτό φαίνεται από το πώς την καρατομούν και... Continue Reading →
You have to let go
“You can be as mad as a mad dog at the way things went, you can curse the fates, but when it comes to the end, you have to let go”. Αυτή η φράση μου έχει μείνει από την εκπληκτική ιστορία των Eric Roth και Francis Scott Fitzgerald… Μιλάω φυσικά για την ταινία «The Curious... Continue Reading →
Blizzard
Υπάρχουν τραγούδια που σε ζεσταίνουν μέσα στη δική σου «Χιονοθύελλα». Υπάρχουν τραγούδια που σου δίνουν ζωή, σε στιγμές που νομίζεις ότι οι ωραίες στιγμές για εσένα έχουν τελειώσει. Και σίγουρα ένα από αυτά είναι το παρακάτω. Απλά θέλουμε να το μοιραστούμε μαζί σας. Οι πάντα γεμάτοι με ενέργεια Fauve, διώχνουν μακριά τη δική τους «Χιονοθύελλα».... Continue Reading →
Sickman GR 